Του Διαμαντή Μπασαντή Το μισοβουλιαγμένο πλοίο στον Καμπανό με το ρυμουλκό δίπλα του. Πίσω μακριά πλησιάζει αργά και δεύτερο ρυμουλκό (φωτ. Εν Άνδρω). Το πλοίο Cabrera καρφώθηκε και μισο-βυθίστηκε ξημερώματα παραμονής Χριστουγέννων του 2016 στις άγριες ακτές της βόρειας Άνδρου κοντά στο βορειότερο ακρωτήρι του νησιού τον Καμπανό. Δύο μέρες μετά, την Δευτέρα των Χριστουγέννων, ξεκινήσαμε να φτάσουμε στον Καμπανό να δούμε τι συνέβη και να έχουμε εικόνα της κατάστασης. 

Διακρίνεται το σημείο που το πλοίο είχε προσαράξει στην περιοχή του Καμπανού (δορυφορική λήψη από το Marine Traffic) Το φορτηγό πλοίο Cabrera, σημαίας Αντίγκουας, σήμερα το πρωί στις 05:30 προσάραξε και βούλιαξε στην περιοχή του βόρειου ακρωτήριου της Άνδρου, τον Καμπανό. Το πλοίο ήταν φορτηγό 5.553 τόνων και μήκους 100 μέτρων και είχε πλήρωμα 9 άτομα. Και τα 9 άτομα διασώθηκαν από δύο ελικόπτερα του πολεμικού ναυτικού και πηγαίνουν Αθήνα. Οι ναυαγοί περισυλλέγησαν από την θάλασσα και τα βράχια της Άνδρου.   Βίντεο του πολεμικού ναυτικού από την διάσωση των ναυτικών και την βύθιση του πλοίου στα βράχια της Άνδρου. Το πλοίο μετέφερε σιδηρομετάλλευμα. Τα έννεα μέλη του πληρώματος ήταν Ουκρανοί και Φιλιππινέζοι. Είχε 20 τόνους καύσιμα (πετρέλαιο) που μάλλον χύθηκε στην θάλασσα. Προηγούμενη φωτογραφία του πλοίου που προσάραξε και βούλιαξε στην περιοχή του Καμπανού (από το Marine Traffic). Το πλοίο προσάραξε πήρε 45 μοίρες κλίση και υπήρξε εισροή υδάτων στο σκάφος. Τελικά το πλοίο βούλιαξε. Στην επιφάνεια έχει απομείνει μόνο το κομοθέσιο της πρύμης. Τα μέλη του πληρώματος έπεσαν στη θάλασσα και βγήκαν στα βράχια της Άνδρου κοντά στον Καμπανό όπως φαίνεται και από το σημείο προσάραξης στο Marine Traffic. Από τα τελευταία στίγματα του πλοίου λίγο έξω από την Άνδρο (από το Marine Traffic).  Πρώτη υπηρεσία που κινητοποιήθηκε ήταν το λιμεναρχείο που ειδοποίησε το πολεμικό ναυτικό, την Πολιτική Προστασία του Δήμου Άνδρου και την πυροσβεστική Άνδρου. Το ελικοδρόμιο της Χώρας σήμερα το πρωί κατάφωτο (stand by) και οι υπεύθυνοι (οδηγός και υπεύθυνος ΠΠ) από τις 05:30 σήμερα (24/12) περίμεναν τα ελικόπτερα  Τελικά γύρω στις 08:00 έμαθαν πως το ελικόπτερο θα κατευθύνονταν προς Αθηνα και έσβησαν τα φώτα (φωτ. Εν Άνδρω). Στο ελικοδρόμιο της Χώρας η Πολιτική Προστασία του Δήμου Άνδρου κινητοποιήθηκε περιμένοντας τα ελικόπτερα, ενώ η πυροσβεστική προσπάθησε με τρία οχήματα και 10 άνδρες να φτάσει στον τόπο του συμβάντος που ήταν δύσβατος και χρειάστηκε να προσεγγίσει με τα πόδια. Τα ελικόπτερα του πολεμικού ναυτικού διάσωσαν και τους 9 ναυαγούς, άλλους από την θάλασσα και άλλους από τα βράχια. Αποφασίστηκε τελικά να μεταφερθούν όλοι σε νοσοκομείο στην Αθήνα. «Εν Άνδρω»

Ο περιφερειάρχης Γ. Χατζημάρκος Προγραμματική σύμβαση με αντικείμενο τον ηλεκτροφωτισμό δρόμου και αύλειου χώρου Ιεράς Μονής Παναχράντου, υπεγράφη μεταξύ του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, Γιώργου Χατζημάρκου, και του δημάρχου Άνδρου, Θεοδοσίου Σουσούδη...

  Μέσα σε δυνατό άερα (8 μποφόρ) έδεσε το Andros στη Ραφήνα το μεσημέρι της 21ης Δεκεμβρίου 2016.. Αυτοκίνητα και άνθρωποι γέμισαν την προβλήτα... (φωτ. Εν Άνδρω). Η Άνδρος αδειάζει! Παραδοσιακά τέτοιες μέρες εδώ και χρόνια το νησί ερημώνει, αφού οι μόνιμοι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους, το εγκαταλείπουν για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Μαζί τους, καθηγητές, δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς και λιμενικοί, αστυνομικοί και πυροσβέστες που δεν μπορούν να μετακινηθούν το καλοκαίρι.

  Καμιά φορά αρκεί μια λεπτομέρεια, μια μικρή πινελιά στον χώρο, για να κάνει ένα ωραίο τοπίο ξεχωριστό (φωτ. Εν Άνδρω). «Αν αγαπάτε την Άνδρο απελευθερώστε την φαντασία σας και βοηθήστε να γίνει πιο όμορφη…» Με το σύνθημα αυτό καλούνται σήμερα, (Τρίτη 20 Δεκεμβρίου), όλοι όσοι έχουν ευαισθησία, πρωτοποριακή σκέψη, ιδέες και όρεξη για δουλειά, να λάβουν μέρος στον μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Αστικού Εξοπλισμού που έχει προκηρυχθεί ποτέ σε όλη την Ελλάδα. Ζητούμενο είναι να ενεργοποιήσει τη δημιουργική έμπνευση του αρχιτεκτονικού δυναμικού του Αιγαίου συμβάλλοντας καθοριστικά στην αισθητική αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος των νησιών των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, με παρεμβάσεις που θα αποτελέσουν στοιχείο της ιδιαίτερης ταυτότητάς τους. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, που υλοποιείται σε στενή συνεργασία των Τεχνικών Υπηρεσιών της Περιφέρειας με τον Αρχιτεκτονικό Σύλλογο Δωδεκανήσου και το ΤΕΕ Δωδεκανήσου, φορείς οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή, χαιρέτισαν την διενέργεια του διαγωνισμού ως ιδιαίτερα σημαντική, καθώς είναι η πρώτη φορά που θα διενεργηθούν αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί στο Νότιο Αιγαίο, ενώ η έννοια της αισθητικής τίθεται ως θεμελιώδης παράμετρος των παρεμβάσεων που καθορίζουν το νησιώτικο τοπίο. Ειδικότερα, ο Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Αστικού Εξοπλισμού συμπεριλαμβάνει εννέα πανελλήνιους διαγωνισμούς, για Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, οι οποίοι θα προκηρυχθούν σταδιακά και αφορούν στον σχεδιασμό πρότυπου τύπου: Καθιστικού εξωτερικού χώρου (παγκάκι) Φωτιστικού εξωτερικού χώρου Καλάθων Απορριμμάτων εξωτερικού χώρου Στάσης μέσων μαζικής μεταφοράς Εξοπλισμού παραλιών (υπαίθριο αναψυκτήριο , αποδυτήριο, πύργος ναυαγοσώστη και ντουζιέρα) Στο πλαίσιο του διαγωνισμού προβλέπεται η απονομή 27 συνολικά επάθλων, στις προτάσεις που θα διακριθούν. Σκοπός των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών είναι η αναζήτηση πρότυπων σχεδιαστικών προτάσεων, που θα συμβάλουν στη λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση του κοινόχρηστου χώρου των περιοχών, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών, ενώ μελλοντικά, με την υλοποίησή τους, θα αποτελέσουν χαρακτηριστικό στοιχείο σηματοδότησης των νησιών.  Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, ανεξάρτητα από την έκβαση του, αποτελεί αφορμή για ουσιαστικό και γόνιμο διάλογο τόσο μεταξύ αρχιτεκτόνων, όσο και μεταξύ επίσημων φορέων και πολιτών. Αυτή η ανταλλαγή είναι και μία από τις σημαντικότερες προσφορές του θεσμού στην αρχιτεκτονική του τόπου, αφού ακόμη και από προτάσεις που δεν βραβεύονται προκύπτουν προβληματισμοί και ζυμώσεις που μπορούν να διαμορφώσουν την εξέλιξη των ιδεών αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία να δημοσιοποιηθούν. Οι διαγωνισμοί θα διεξαχθούν με χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ενώ το ΤΕΕ Δωδεκανήσου και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Δωδεκανήσου, συνδράμουν στην επιτυχή ολοκλήρωση του εγχειρήματος αυτού. Τα αποτελέσματα των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών θα παραδοθούν στους Δήμους της Περιφέρειας για να προχωρήσουν στις αντίστοιχες αισθητικές παρεμβάσεις. Η προκήρυξη του διαγωνισμού γίνεται σήμερα 20.12.2016. Κ.Χ

  Η βαρυχειμωνιά συνεχίζεται στην Άνδρο. Το τσουχτερό κρύο ήρθε και θα μείνει τουλάχιστον μέχρι την επόμενη Τρίτη (20 Δεκεμβρίου).

Του Διαμαντή Μπασαντή   Το πετρόχτιστο παρεκκλήσι του Αγίου Ευστρατίου στο κτήμα Τάτου στα Λειβάδια,,, (φωτ. Εν Άνδρω). Στην Άνδρο, από την εποχή του Βενετών και των Φράγκων οι άρχοντες είχαν στον περίβολο τους και το δικό τους παρεκκλήσι. Αυτή η παράδοση πέρασε αργότερα και στην αστική Άνδρο όπου οι μεγάλες ναυτικές οικογένειες έφτιαξαν στα κτήματα παρεκκλήσια. Όμως πέρασε και στους χωρικούς που έχτιζαν μικρά ξωκλήσια σε χωράφια ή σε κτήματα με πιο συλλογική αναφορά. Όλα τα παρεκκλήσια ή ξωκλήσια άνοιγαν και γιόρταζαν την μέρα της γιορτής τους. Ο ιδιοκτήτης, ή ο έχων την ευθύνη, εκείνη την ημέρα ήταν ο οικοδεσπότης της γιορτής. Ή, αν γιόρταζε ένα ξωκλήσι της περιοχής την ευθύνη είχαν κάποιοι του χωριού. Και πάντα υπήρχε μια άτυπη ατομική ή συλλογική ευθύνη του κεράσματος. Γιατί γιορτή δίχως κέρασμα ήταν... κουτσή γιορτή! Έτσι, αν το παρεκκλήσι ήταν στο κτήμα κάποιου αυτός εκείνη την ημέρα άνοιγε το σπίτι του για όλο το χωριό ή τους όποιους προσερχόμενους. Τα παραπάνω τα έζησα μικρό παιδί όταν με πρωτοπήγε η θεία Ειρήνη - πάνε πολλά χρονια - στο κτήμα Καμπάνη στα Λειβάδια. Ήταν 6 Αυγούστου: ανήμερα του Σωτήρα. Στο κτήμα υπήρχε η ομώνυμη ιδιωτική εκκλησιά. Εκείνη η ημέρα χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου. Ήταν καλοκαίρι και όλο σχεδόν το χωριό των Λειβαδίων ήταν εκεί. Εγώ χάζευα τους κήπους με τις λεμονιές και το πανέμορφο αρχοντικό κτισμένο σε στιλ αγγλικού εξοχικού. Μου θύμιζε έντονα εικόνες από το αγγλικό μυθιστόρημα «Το σπίτι με τα επτά αετώματα», που είχα διαβάσει εκείνη την εποχή στη σειρά «Κλασσικά Εικονογραφημένα»…   Το εντυπωσιακό σπίτι στο κτήμα Καμπάνη στα Λειβάδια. Χτίστηκε πριν ένα περίπου αιώνα. Θυμίζει έντονα αγγλικό εξοχικό του 19ου αιώνα (φωτ. Εν Άνδρω). Ξαναπήγα μετά από πολλά χρόνια. Πάλι ανήμερα του Σωτήρα. Μεγάλος, με παιδιά τώρα πια. Ήθελα, ενθουσιασμένος, να δείξω στα παιδιά μου κάτι από μια παράδοση που μάγεψε εμένα στα παιδικά μου χρόνια κι εκείνο το παλιό εντυπωσιακό σπίτι. Όμως φευ τα πράγματα είχαν αλλάξει. Βεβαίως η εκκλησία ήταν πάντα εκεί. Το χωριό ήταν κι αυτό εκεί. Όμως έλειπε η παλιά ζεστασιά και ανοιχτωσιά. Δεν επιτρεπόταν να βολτάρεις πέρα από την εκκλησία! Δεν επιτρεπόταν να πλησιάσεις το όμορφο αρχοντικό! Οι νέοι ιδιοκτήτες δεν ήθελαν επισκέπτες μέσα στα πόδια τους!!!… Ήταν γιατί έλειπε εκείνη η ευγενική γηραιά οικοδέσποινα που κάποτε άνοιγε το σπίτι και τους κήπους της σε όλο το χωριό. Πώς να δείξεις στα παιδιά σου ένα σπίτι που απαγορεύεται να πλησιάσεις; Πώς να μιλήσεις σε αυτά για μια παράδοση γιορτής που κάποτε είχε το πρόσωπο μιας αρχοντικής ευγενικής οικοδέσποινας και που τώρα είχε μόνο κάτι απρόσωπους και απόμακρους ιδιοκτήτες!!! Έλειπαν ακόμα και οι λεμονιές του κτήματος. Κάποτε μοσχοβολούσαν κάτω από τα κυπαρίσσια στο κατακαλόκαιρο. Δεν ξαναπήγα ποτέ στο Μανιτάρι. Δεν υπήρχε τίποτα εκεί πλέον… Η καμπάνα χτυπά κάθε χρόνο στην εορτή του παρεκκλησιού (φωτ. Εν Άνδρω). Προχτές βρέθηκα πάλι στα Λειβάδια. Προσκαλεσμένος στον γιορτασμό του παρεκκλησιού του Αγίου Ευστρατίου στο κτήμα του Αλκιβιάδη Τάτου. Τι σύμπτωση: το σπίτι και το κτήμα Τάτου είναι λίγο πιο πάνω από το κτήμα Καμπάνη. Πήγα με την περιέργεια, αλλά και την προδιάθεση να ξαναβρώ κάτι από την χαμένη μαγεία των παιδικών αναφορών μου και κάτι από τα ίχνη μιας παράδοσης του νησιού που ερχόταν από πολύ παλιά...  Σεργιάνισα ώρα στις αλέες και στο κήπο του κτήματος. Περπάτησα γύρω από  όμορφο αρχοντικό. Το μικρό διακριτικό παρεκκλήσι ήταν χαμένο μεσ’ το πράσινο. Όλα ορθάνοιχτα στους επισκέπτες. Και ήταν αρκετοί. Κάποιους τους ήξερα. Άλλους όχι. Μαζί μας ήταν και ο χειμώνας. Όμως σε τίποτα δεν ενοχλούσε η εποχή. Το αντίθετο: τόνιζε περισσότερο την ζεστή ατμόσφαιρα των ανθρώπων και την ανοιχτωσιά του χώρου. Κάθισα σχετικά λίγο στον εσπερινό και στην πρωινή λειτουργία. Την περισσότερη ώρα τριγύριζα και απολάμβανα τον χώρο. Περπάτησα στις νυχτερινές αλέες γύρω από το φωτισμένο αρχοντικό. Παράξενο, το σπίτι αν και κτίστηκε τα τελευταία χρόνια, έμοιαζε, έτσι προσεκτικά διαρρυθμισμένο ανάμεσα από μεγάλα παλιά δέντρα, σαν να ήταν εκεί από παλιά. Περπάτησα και την επόμενη με το φως της μέρας. Και κάποια στιγμή κοίταξα από ψηλά με λίγη θλίψη, ανακατεμένη και με κάποια νοσταλγία, το αρχοντικό Καμπάνη που ΄ταν από κάτω. Εκεί κάποτε παιδί - μέσ' το κατακαλόκαιρο - είχα μαγευτεί για πρώτη φορά από μια παλιά παράδοση, από ένα σπουδαίο αρχοντικό και από τους ανθρώπους του... Ένα ολόλαμπρο κρύο φεγγάρι φώτιζε σαν ήλιος τη νύχτα της γιορταστικής παραμονής (φωτ. Εν Άνδρω).  Όσοι προσήλθαν στη γιορτή του Αγίου Ευστρατίου - και στον εσπερινό και στην πρωινή λειτουργία, προσκλήθηκαν στο σπίτι για το παραδοσιακό κέρασμα. Οι άνθρωποι αντάλλαξαν ευχές. Ο οικοδεσπότης φιλικός. Πολλά γύρω θύμιζαν κάτι από την παιδική ηλικία μου. Έλειπαν μόνο οι άνθρωποι εκείνης της μακρινής εποχής. Ήταν όμως κάποιοι άλλοι άνρθωποι το ίδιο ζεστοί. Όλα αυτά διέσωζαν κάτι από την παλιά μαγεία της γιορτής και της παράδοσης που θυμόμουν από παιδί... Φεύγοντας αργά το μεσημέρι, ανήμερα του Αγίου Ευστρατίου, κοίταξα για λίγο το εντυπωσιακό καραβάκι στην είσοδο της αυλής του σπιτιού. Και θυμήθηκα την πρώτη φορά που έκανα Χριστούγεννα στην Άνδρο, δεκαπεντάχρονος πια, με τον θείο Πέτρο και την θεία Ειρήνη στα Λειβάδια. Είχα επιμείνει πολύ στον πατέρα μου να έρθω. Ήταν πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνος από την Ραφήνα για Άνδρο. Ακόμα θυμάμαι την παράξενη χαρά μπροστά στα στολισμένα χριστουγεννιάτικα καραβακια της εποχής. Να, λοιπόν, που ξανάβρισκα ένα από αυτά πάλι σήμερα. Μια άλλη παράδοση, νησιώτικη, με τόσους συμβολισμούς: να στολίζεται ένα καραβάκι τα Χριστούγεννα... (φωτ. Εν Άνδρω). Προχώρησα περίεργα ανάλαφρος. Για λίγες ώρες, αυτές τις δύο μέρες, είχα αγγίξει κάτι από την μαγεία μιας αλλοτινής ηλικίας, αλλά και κάτι από την μαγεία μιας γιορταστικής παράδοσης. Σα να είχα ξανασυναντήσει κάτι από εμένα και την περασμένη μου ζωή. Αλλά και κάτι από την μακραίωνη παράδοση αυτού του νησιού, που με τον τρόπο της έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Και παρά τις τις άλλες εποχές και τις τόσες αλλαγές, παρά τις μεγάλες χρονικές αποστάσεις και τα διαφορετικά πρόσωπα, όλα συνέκλιναν γύρω από εκείνη την γοητευτική ενότητα ενός σημαντικού γεγονότος, όπως είναι η γιορτή μιας εκκλησίας, όπως είναι κάθε γιορτή στη ζωή των ανθρώπων…  

Πολλές κι ενδιαφέρουσες οι εκδηλώσεις των ημερών. Ανοίγουμε λοιπόν μια στήλη όπου θα αναρτάμε όλες όσες στέλνετε μιας και όλοι κάπου θα πάτε και κάτι θα κάνετε μέρες που είναι, Μια πληροφόρηση από ότι μας έστειλαν για όσους ενδιαφέρεστε. Σίγουρα κάτι θα βρείτε που θα σας ταιριάζει - Εν Άνδρω.

Η Άνδρος αντικειμενικά είναι ωραίο νησί. Προνομιούχο μάλιστα γιατί είναι κοντά στην Αθήνα, έχει εύκρατο κλίμα και για περίπου επτά μήνες τον χρόνο - με αποκορύφωμα τους τρεις καλοκαιρινούς - συγκεντρώνει αρκετό κόσμο.