Το "θαύμα" του κυπαρισσιού στην κολόνα του τρούλου στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στο Κόρθι (φωτ. Εν Άνδρω). 

Αγαπημένε φίλε, παντοτινέ μου Δήμαρχε. καλό σου ταξίδι

Αγαπημένε φίλε, γλυκέ άνθρωπε, παντοτινέ μου Δήμαρχε, στιβαρέ συνομιλητή, πεπαιδευμένε σχολιαστή των πάντων Γιάννη, καλό σου ταξίδι.

Άργησα να μάθω νέα σου και άγγελος κακών ο Βασίλης Νίνος με τον οποίο συνομιλήσαμε τηλεφωνικά εν μέσω κοινών αναφιλητών πόνου και ισχυρών αναμνήσεων.

Σε γνώρισα το 1988, τότε που πρωτοέφερνα τα παιδιά μου στο Κόρθι και μαζί με τη μάνα μου, το Μιλανακέικο, τη νονά και το νονό μου, τη Ροζίτα και την Ιρέν τους δείχναμε τα μονοπάτια του Όρμου, που πρωτο-περπάτησα κι εγώ όταν ήμουν δέκα χρονών....

Έφυγαν όλοι πια και τελευταίος εσύ, τρυφερέ μου σύντροφε των νυχτερινών μας συζητήσεων, από τους πέντε-δέκα πρώτους που με είχαν συγχαρεί όταν είχα εκλεγεί βουλευτής.

Σου χρωστάω ένα προσκήνυμα στους μύλους του γιαλού και στο Καντούνι.
Καλό κατευόδιο.

Δημήτρης Κωνσταντάρας

 

Σε ευχαριστώ που με τίμησες με την φιλία σου...

Δεν γράφω από υποχρέωση ή γιατί  έτσι είθισται όταν φεύγει κάποιος ιδιαίτερα σημαντικός άνθρωπος. Δεν είναι πρόθεση μου να φτιάξω μια αγιογραφία, αναφερόμενος στις αρετές ή στα χαρίσματα και στην προσφορά στο νησί μας, του Γιάννη Γλυνού. Θέλω μόνο να εκφράσω την αγωνία μου γιατί σιγά-σιγά στερεύει ο τόπος από ανθρώπους με τη μεγαλοσύνη, το ανυστερόβουλο χαμόγελο και τη ζεστή καρδιά του Γιάννη.

"Γεια σου παλήκαρε " με προσφωνούσε στις τακτικές συναντήσεις ή συνομιλίες μας, παραμερίζοντας τα προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν, χωρίς ποτέ ενα παράπονο, μιά βαρυγκώμια, σαν έτοιμος από καιρό για τη χαμένη μάχη, σαν το Διγενή στο μαρμαρένιο αλώνι...

Πολλές φορές  αναρωτιόμουν πού βρίσκει το κουράγιο και την όρεξη, να εξακολουθεί να σχεδιάζει και να ονειρεύεται έργα, υποδομές και παντός είδους παρεμβάσεις στο νησί και να συζητάμε ατελείωτα, παρέα και με τον αγαπημένο του φίλο και συνεργάτη Ισίδωρο, τί μπορεί να γίνει ώστε να πάρουν σάρκα και οστά, συνθέτοντας και αξιοποιώντας τις γνώσεις και την εμπειρία του εκάστοτε συνομιλητή του. 

Κι άλλες φορές πολιτικές αναλύσεις, κοινωνικούς προβληματισμούς, λογοτεχνία. Μια αστείρευτη ποικιλία θεμάτων στα οποία είχε πάντα θέσεις και άποψη που διατύπωνε με παρρησία αλλά και σεβασμό στον συνομιλητή του.

Η αδυναμία του όταν πολιτικά ήταν ενεργός και ασκούσε διοίκηση ήταν μια, η υπερβολική του καλοσύνη, η μεγαλοκαρδία και η ανεκτικότητα σ´ αυτούς που δεν άξιζαν και που πρώτοι τον ξέχασαν, μόλις εγκατέλειψε τον δημαρχιακό θώκο. Δυστυχώς δεν ήταν στο χαρακτήρα του το όχι. Δεν ήθελε να κακοκαρδίσει ή να θίξει κανένα.

Αναρωτιέμαι αν θα έχω πια λόγο όταν βρίσκομαι στην Άνδρο, να επισκέπτομαι τόσο τακτικά το Κόρθι. Με ποιον να κανείς παρέα; Τι να συζητήσει; Με ποιόν να συζητήσει;

Γιάννη σε αποχαιρετώ με ευγνωμοσύνη γιατί με τίμησες με τη φιλία σου. Και πες χαιρετισμούς στον φίλο μας το Νίκο…

Γιώργος Γιαννίκος

Στενιές Άνδρου