Το ξαφνικό του θανάτου και η γρήγορη η κηδεία δεν βοήθησε στην προσέλευση πολύ κόσμου στην εξόδιο ακολουθία του αγαπητού σε όλους παπα-Γιάννη. Πολλοί στην Αγορά ρώταγαν γιατί ήταν κόσμος στην εκκλησία της Παναγίας σήμερα. Επίσης αρκετούς απέτρεψε και ο κορωνοϊός...

Το τηλέφωνο χτύπησε την ώρα της εξοδίου ακολουθίας του παπα-Γιάννη. Ήταν από το Ρότερνταμ. Πήγα σε μια γωνιά του προαυλίου. Το σήκωσα κι άκουσα τη λυπημένη φωνή της 25χρονης Μυρτώς: «Πέθανε ο παππούλης. Λυπήθηκα πάρα πολύ…»

Παρόντες στην εξόδιο ακολουθία ήταν πάνω από 25 ιερείς από όλη την Άνδρο. Χοροστάτησε ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών πατήρ-Νικόλαος, που διαμένει στ΄Αποίκια... 

Και συνέχισε συγκινημένη να λέει εικόνες και μνήμες. Τη διέκοψα συγκινημένος και της είπα: «Μην πεις άλλα. Ότι έχεις να πεις γράψετα και στείλετα. Αυτός θα είναι ο αποχαιρετισμός στον παπα-Γιάννη της Άνδρου. Δυό λόγια από ένα παιδί που ζει μακριά, αλλά τον ένοιωθε τόσο κοντά…

Παρών ο δήμαρχος Δ. Λοτσάρης. Από το δημοτικό συμβούλιο παρόντες οι αντιδήμαρχοι Δ. Γιαννισης και Μ. Βενετίκη. Προς το τέλος της τελετής έφτασε ο δημοτικός σύμβουλος και πρώην δήμαρχος Θ. Σουσούδης. Ακόμα παρών ήταν ο πρόεδρος του Τοπικού Μεσαριάς Κώστας Σαρρής.

Επικήδειο εκφώνησε ο πατήρ - Νικόλαος. Μετά ο αρχιερατικός διάβασε αποχαιρετιστήριο του μητροπολίτη Δωροθέου Β'. Και στη συνέχεια αποχαιρέτισαν τον παπα-Γιάννη ο δήμαρχος Άνδρου Δ. Λοτσάρης, το δημοτικό συμβούλιο με ψήφισμά του, το οποίο διάβασε ο αντιδήμαρχος Δ. Γιαννίσης και τέλος ο δικηγόρος Γ. Ξανθός, που κι αυτός διάβασε τρία ψηφίσματα: του ΝΟΑ, του ΜΟΥΣΑ και των ιεροψαλτών Άνδρου.

Μια ώρα μετά βρήκα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο το ακόλουθο μήνυμα από την Μυρτώ:

«Είδα την είδηση καθώς χάζευα στην αρχική μου στο Facebook. «Έφυγε» ο παπα-Γιάννης. Τον θυμάμαι χρόνια πίσω να ανεβοκατεβαίνει την αγορά αργά και σταθερά. Να κάθεται σε διάφορες παρέες, χωρίς ποτέ να υψώσει τον τόνο της φωνής του, πάντα σκυφτός και διακριτικός με το σκούρο μπλε ράσο.

Τις καλές μέρες καθόταν σε πλαστικές καρέκλες έξω από το Γηροκομείο, ενώ ήταν σε όλες τις εκδηλώσεις παρών. Πάντα μου έμοιαζε να ψιλοκοιμάται, αλλά ήταν πάντα εκεί.

Από τους λίγους ανθρώπους που συμπονούσα και συμπαθούσα τόσο πολύ. Ήταν ο παππούλης που είχαμε όλοι. Ήσυχος, απλός, παρών. Μια φιγούρα που θα μας λείψει μέσα στην κίνηση και στη βαβούρα του νησιού.

Να τον θυμόμαστε…»

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"