Το Δημοτικό Σχολείο Μεσαριάς όπου ήταν διευθύντρια η Δέσποινα Λαμπριάδη.

Πένθιμη η Μεγάλη Εβδομάδα και καιρός μουντός. Αλλά ακόμα πιο πένθιμη η είδηση που ήχησε πρωί-πρωί στ’ αυτιά μας πως «έφυγε» η κυρία Δέσποινα Λαμπριάδη.

Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που λες και σταματά ο χρόνος και οι λέξεις παγώνουν. Στο μυαλό έρχονται μνήμες από τότε που την είχαμε κι εμείς στο γυμνάσιο πρωτοδιόριστη καθηγήτρια τότε. Μια γυναίκα με πρόσωπο σοβαρό και καλοσυνάτο σου ενέπνεε τον σεβασμό. Κόβοντας κάθε διάθεση ανδραγαθίας και αμφισβήτησης. Η παρουσία της σε ανάγκαζε να την σεβαστείς.

Τα χρόνια πέρασαν. Πήγαν και τα παιδιά μας στο σχολείο όπου ήταν διευθύντρια του δημοτικού της Μεσαριάς πια. Ξέραμε πως ήταν σε καλά χέρια. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να διδάσκει εκτός από τα μαθήματα και τις αξίες της ζωής και πώς να λειτουργείς με αυτές.

Γράφω αυτά τα λίγα λόγια σαν ένα άτομο που την έζησε και την θυμάται με ευγνωμοσύνη. Ο θεός ας την αναπαύσει και ας την κατατάξει κοντά στους αγαπημένους της…

Καλό ταξίδι κυρία Δέσποινα…

Ευαγγελία Δανιόλου-Χαζάπη