Ο καπνός της φωτιάς έφτασε μέχρι την Άνδρο, παρακολουθούσαμε τα νέα συγκλονισμένοι, δεν πιστεύαμε σε όλα όσα διαβάζαμε στο διαδίκτυο. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο από τον ΣΕΔΑ (Συλλογος εθελοντών Δασοπυροσβεστών Άνδρου) και ρωτούσαν ποιοι μπορούν να φύγουν με το πρώτο καράβι. Να συμμετέχουμε σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια κατάσβεσης.

Ούτε καν το σκέφτηκα και απάντησα ναι! Πήγα ετοιμάστηκα και συναντηθήκαμε με την υπόλοιπη ομάδα στο λιμάνι! Μεσα στο πλοίο όλοι συζητάγανε για νεκρούς, καμένα σπίτια. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα αντικρίσουμε!

Στην Ραφήνα μας περίμεναν για να μας συνοδέψουν στο σημείο. Όταν φτάσαμε ήταν ήδη πολύ αργά. Μια περίεργη μυρωδιά, ένα απέραντο μαύρο παντού, καμένα σπίτια, αυτοκίνητα. Ασθενοφόρα να μεταφέρουν νεκρούς και τραυματίες. Πυροσβέστες εξαντλημένοι. Πολλοι να ψάχνουν τους δικούς τους ανθρώπους. Ένα πραγματικό χάος! Αυτή τη μέρα πραγματικά δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Ας είναι το ΜΑΤΙ το τελευταίο!