Πρωινό της δεύτερη μέρας του χρόνου με μια ελαφρώς ψυχρή διαύγεια. Τα θαλάσσια ρεύματα που κυκλώνουν την Άνδρο ζωγραφίζουν ένα ντεκόρ μοναδικό γύρω από την Χώρα. 

Χρόνια πολλά με το Βυζαντινό του Ζαΐρη. Ανάμεσα στα δώρα που έφτασαν και το παραπάνω Βυζαντινό. Από το πασίγνωστο ζαχαροπλαστείο. Πάνω μια κρέμα ανάλαφρη κι αέρινη. Κάτω μια καρυδόπιτα απίστευτης ισορροπίας. Γλυκιά "τόσο όσο"... για να μην σταματάς.! Και η διακόσμηση εξαιρετική: με την κανέλα, αλλά και τα "χρόνια πολλά"... 

Ξεκινάμε τη διαδρομή με το πιο ωραία στολισμένο γεφύρι της Άνδρου στο Αλαδινού. Απόβραδο παραμονής πρωτοχρονιάς σ΄ένα τοπίο μαγικό. Νάναι καλά οι άνθρωποι που έδωσαν χρώμα και φως... 

Απομεσήμερο πρωτοχρονιάς. Με τον καλό καιρό γέμισαν τα δύο παραλιακά καφέ, που έμειναν ανοικτά αυτές τις μέρες. Ακόμα και στις 3 το μεσημέρι το Swell είχε παρέες. Ποιος μπορούσε να πάει σπίτι μια τέτοια ωραία μέρα; Και ποιος μπορούσε να μπει σε κλειστό χώρο με ήλιο και τόσο φως;  

 Αλλά και το απόβραδο συνέχισαν στα δύο καφέ οι νεανικές παρέες. Του Λάσκαρη οι χρωματισμοί με ωραία μπλε φωτάκια. Κάτι από Αθήνα ή Ραφήνα. Μερικοί εισάγουν ωραίες ιδέες στο νησί...

Κόρθι, πρωτοχρονιά. Απομεσήμερο. Έρημη η παραλία. Όμως κάποιοι απολάμβαναν τον απογευματινό τους περίπατο...

 Κόρθι, απόβραδο πρωτοχρονιάς. Οι μεσημεριανοί έχουν φύγει από την Λιθοδομή. Και οι βραδινοί δεν έχουν έρθει. Η μεσημεριανή σούπα-κάστανο εξαιρετική. Όπως και το γεμιστό χοιρινό. Στο βάθος φωτισμένο το έτερο ανοικτό εστιατόριο του Κορθίου. Ωραίες - αν και αραιοκατοικημένες - οι μέρες της πρωτοχρονιάς στην Άνδρο...

Δεύτερη μέρα του χρόνου στο Μπατσί. Στου Σταμάτη 3-4 παρέες. Δυο από Κόρθι. Άλλαξαν παραστάσεις και γεύσεις οι άνθρωποι. Εξαιρετική η γαλοπούλα με ρύζι. Αλλά και ο καπουτσίνο από το Corner. Ανηφορίσαμε προς Κατάκοιλο και Ρέματα. Εκεί μας περίμενε μια ωραία γιορτινή έκπληξη. Σε μια σκοτεινή πλαγιά ολοφώτεινο το σπίτι του Άγγελου Σφακιανάκη στα Ρέματα. Κι ο Άγγελος στην Άνδρο αυτές τις αραιοκατοικημένες μέρες. Τις περνά με Έλληνες φίλους στην Άρνη και Άγγλους στα Ρέματα...

Και μετά μια δύσκολη έκπληξη. Πυκνή ομίχλη μετά την Άρνη μέχρι τα όρια των Κατακαλαίων. Η μέρα έγινε νύχτα! Ο δρόμος χάθηκε στο λευκό και στο μαύρο! Η πιο πυκνή ομίχλη μέσα στη Βουρκωτή! Η ταμπέλα του τέλους μια μικρή ανακούφιση. Ποιος είπε πως η ορεινή Άνδρος δεν μοιάζει με την ορεινή και ηπειρωτική Ελλάδα; 

 Κατεβαίνοντας για Αποίκια μπήκαμε στα γνώριμα μεγέθη του απόβραδου. Στο κατακόκκινο σούρουπο - με το σχήμα της Γυάρου στον ορίζοντα - αποθανατίσαμε το τέλος της μικρής ορεινής περιπέτειας.

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"