Τον Γιάννη Στυλιανό τον γνώρισα τυχαία πριν καιρό. Μετά έμαθα πως είχε τα Σουβλάκια του Γαυρίου. Κάποια στιγμή έλαβα μια πρόσκληση για το εστιατόριο θαλασσινών που ετοίμαζε. Το ξέχασα μέχρι την μέρα που τυχαία μιλήσαμε πάλι κι έκανε παράπονα πως δεν πήγα. Του το υποσχέθηκα και πήγα μέσα στο κατακαλόκαιρο. Κι εξεπλάγην μπροστά στη RIVA. Κάτι σαν πλώρη καραβιού. Πέτρινη και ψηλή. Και το μαρμάρινο σήμα της κάτι σαν πινακίδα καρφωμένη στην πλώρη στεριανού πλοίου. Έτσι μου φάνηκε με την πρώτη ματιά...    

Μπήκαμε στο πάρκινγκ. Θετικό: είχε πάρκινγκ σε ένα νησί που όλοι παρκάρουν στους δρόμους. Ήταν νωρίς. Το εστιατόριο ακόμα ήταν άδειο. Αυτό όμως είχε το καλό πως μπορούσαμε να φωνογραφήσουμε άνετα τον θαλασσινό ορίζοντα, που άπλωνε ανεμπόδιστα μιας και η αυλή του εστιατορίου είναι υπερυψωμένη. Και το εμπρός μέρος κατάληγε σαν πλώρη που αντίκρυζε την θάλασσα. Εξαιρετική αίσθηση... 

Φωτογραφίσαμε τη βιτρίνα με τα ψάρια και τα άλλα θαλασσινά. Με θέα τον ορίζοντας της θάλασσας η βιτρίνα με τα ψάρια δημιουργεί μια αίσθηση εντελώς θαλασσινή. Κάτι που έλειπε από το Γαύριο.

Ο Οδυσσέας - ως γευσιγνώστης - επέλεξε για σαλάτα: πεπόνι, σολομό, ρόκα και ξυνομυζήθρα Άνδρου. Δροσερή και γευστική επιλογή. Επέλεξα κρασί ανδριώτικο λευκό: το Ποταμίσι του Κουρτέση. Σημείωση: στο εστιατόριο όλα τα τυριά είναι του Κολίτσα. Στα κρασιά υπάρχουν 35 ετικέτες επώνυμων ελληνικών και ξένων κρασιών. Επιπλέον και 10 ετικέτες κρασιών Άνδρου.  

Δοκιμάσαμε φοκάτσια χειροποίητη (ψωμί δικής τους παρασκευής) και σαλάτα με ψίχα μπλε καβουριού και βρώσιμα φύκια. Έντονές οι γεύσεις πιπεριού μέσα στις ήπιες γεύσεις των φυκιών και ψίχας καβουριού...

Μετά πήραμε γαύρο μαρινάτο του σεφ με λεμονόχορτο. Ιδιαίτερη γεύση...

Και μετά ήρθε το πελαγίσιο φαγκρί.  Γύρω στο κιλό. Καλοψημένο στα κάρβουνα από την ομάδα του Σταμάτη Κωβαίου. Εκεί θυμήθηκα το άτυχο φαγκρί που είχαμε πάρει με τον πατέρα όταν κάποτε ήμουν 5 χρονών στο Γαύριο. Φεύγαμε με καΐκι για Ραφήνα. Πέντε ώρες ταξίδι. Πως όμως θα πηγαίναμε το φαγκρί 5 ώρες για Ραφήνα χωρίς να χαλάσει το ψάρι; Ο ψαράς εφευρετικός σφήνωσε το αγκίστρι στο στόμα και το πήγαμε ζωντανό τραβώντας το δίπλα στο καΐκι μέσα 5 ώρες μέχρι τη Ραφήνα. Εκεί πήρε ο πατέρας μια χαρτοσακούλα. Το τύλιξε και το πήγε μια ώρα ταξίδι στη μάνα μου. Περίμενα να φαγκρί ψητό. Η μάνα μου το έφτιαξε... σούπα!!!

Την απογοήτευση μου - αν κι έχουν περάσει δεκαετίες - την θυμάμαι μέχρι σήμερα. Βλέποντας, λοιπόν, τον Γιάννη Στυλιανό να ανοίγει το φαγκρί στο Γαύριο - την Κυριακή το βράδι - θυμήθηκα αυτή την "αρχαία ιστορία" με το φαγκρί που αντί για ψητό έγινε σούπα!!! Κι εκδικούμενος αναδρομικά έφαγα μέχρι και το κεφάλι και την ουρά του ψημένου στα κάρβουνα φαγκριού του Στυλιανού. Κι έτσι "έλαβαν τα όνειρα εκδίκηση", που έγραψε κάποτε ο Ελύτης!...

Για τη ιστορία να σημειώσουμε πως την Κυριακή το RIVA είχε δύο πιάτα ημέρας: το ένα Λιγκουίνι με Κολοχτύπα και το δεύτερο Κριθαρότο με Σκορπίνα. Φωτογραφίσαμε το Λιγκουίνι με Κολοχτύπα, που έτρωγε ένα ζευγάρι Γάλλων δίπλα μας...

Φεύγοντας γύρω στις 9:30 το βράδι φωτογραφήσαμε ακόμα μια φορά το κατάμεστο το εστιατόριο. Μάλλον δεν χώραγε άλλους... 

Φωτογραφίσαμε και τον σεφ και τον μάνατζερ. Ο σεφ είναι ο Σταμάτης Κωβαίος (μπροστά) γνωστός από το τηλεπαιχνίδι μάστερ-σεφ του 2018 και ο μάνατζερ Νίκος Κορομηλάς (πίσω) με μια πολυετή προϋπηρεσία ως μάνατζερ στη Σαγκάη!...

Και μια φωτογραφία του Γιάννη Στυλιανού, στο RIVA, με φόντο τον φάρο του Γαυρίου. Ο Γιάννης πέρασε από τα επιτυχημένα Σουβλάκια του Γαυρίου στο πολλά υποσχόμενο εστιατόριο θαλασσινών. Ξεκίνησε τη νέα διαδρομή του εφέτος το Πάσχα και φιλοδοξεί να αλλάξει - με την βοήθεια των ψαράδων του Γαυρίου και του Μπατσίου, αλλά και του Κεραμιδόγατου της Χώρας (μια κατηγορία μόνος του) - την κλασική αγροτική κουζίνα της Άνδρου.   

Και το σήμα του εστιατορίου. Η έμπνευσή είναι από ην ιστορική Ρίβα της Χώρας. Επιχειρεί να συνδέσει την μακρόχρονη ιστορική σχέση της Άνδρου με την θάλασσα: από τους Βενετούς μέχρι σήμερα...

Ο Γιάννης Στυλιανός ψαρεύοντας στον Κάβο Ντόρο... 

Και εδώ με μια από τις μεγάλες ψαράδικες επιτυχίες του: Συναγρίδα Κάβο Ντόρου στα 7,6 κιλά. Πιάστηκε στις 6:45 το πρωί μετά το Πάσχα...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"