Βαρίδι: Από τις πλέον παραγωγικές κοιλάδες της Άνδρου σε οπωροκηπευτικά

Στην καθημερινότητα της Άνδρου πέρα από δηλώσεις και μεγαλόστομες εκφράσεις, πέρα από μικροπολιτικά προσωπεία, υπάρχει και ένας κόσμος της δύσκολης βιοπάλης. Μια Άνδρος αθόρυβη με πολλά προβλήματα. Είναι η Άνδρος της εργασίας, των επιχειρηματιών, των επαγγελματιών και των αγροτών, που βλέπουν με αγωνία και προσμονή το καλοκαίρι  περιμένοντας κάτι να γίνει ώστε να σταθούν στα πόδια τους. Για όλους αυτούς μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ένα σχέδιο, κάποια οργάνωση. Δεν υπήρξε μια πρόταση.

Όλοι αυτοί ανησυχούν και προβληματίζονται. Ρωτούν. Ξαναρωτούν. Κι άκρη δεν βρίσκουν. Ένας από αυτούς τους επαγγελματίες προβληματισμένος για την κατάσταση στο νησί ρώτησε μια μέρα μεγαλόσχημο δημοτικό παράγοντα για το μέλλον των νέων στην Άνδρο. Και πήρε την απίστευτη απάντηση: «μόνη λύση να συμφωνήσουν οι εφοπλιστές να μπαρκάρουν οι νέοι στα πλοία τους!!!» Ο "υπεύθυνος" φυσικά και δεν είχε καμία σχέση με την οικονομία της θάλασσας, αλλά και καμία με την οικονομία της αγοράς. Είπε κάτι απίθανο και ξεμπέρδεψε! Μετά πήγε ήσυχος μέχρι το δημαρχείο για να παρκάρει τις…  αρμοδιότητες του!!!

Όμως στο νησί εκτός από τέτοιους παράγοντες υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν σχέση με την αγορά και την πραγματική οικονομία. Βλέπουν το δύσκολο οικονομικό κλίμα. Βλέπουν τις προσπάθειες να μην αποδίδουν. Και σκέφτηκαν πως αντί να μπαρκάρουν, σχετικούς και άσχετους, στα ανδριώτικα καράβια θα έπρεπε να υπάρξει ένας συντονισμός και ένα σχέδιο όλων των μεμονωμένων παραγωγών μήπως και υπάρξει κάποια προοπτική.

Στην αγροτική παραγωγή τα πράγματα σήμερα είναι δύσκολα. Οι μεμονωμένοι αγρότες, πχ από το Βαρίδι ή το Καλυβάρι, συνήθως κατέβαιναν και πουλούσαν τα προϊόντα τους σε μεμονωμένους πελάτες στο Γαύριο, στο Μπατσί, στη Χώρα. Όμως με την κρίση πολλοί παραθεριστές έρχονται λιγότερο. Υπάρχουν σπίτια που δεν ανοίγουν. Σε κάποια κόψανε και το ρεύμα. Οι αγρότες έχασαν αρκετούς πελάτες και ένα μέρος της αγροτικής παραγωγής δύσκολα διατίθεται πια.

Σε αυτή την συγκυρία ο έπαρχος Άνδρου, που ξέρει τα προβλήματα από πρώτο χέρι λόγω επαγγέλματος και τόπου καταγωγής, πήρε την πρωτοβουλία να κάνει κάτι. Στόχος του η τοπική αγροτική παραγωγή (μέλι, λάδι, κρασί, κρέας κλπ) να μπει στα ξενοδοχεία του νησιού!

Βόρεια Άνδρος: περιοχή γεωργική και κτηνοτροφική με δυνατότητες

Το ενδιαφέρον για τον αγροτικό τομέα ξεκίνησε από πέρσι. Έφερε σε επαφή τους ελαιουργούς με τις σύγχρονες επαγγελματικές μεθόδους. Έθεσε ζητήματα τυποποίησης, ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης καταλοίπων ελαιουργείων και τυροκομείων. Βοήθησε σημαντικά την αντιδήμαρχο Μαρία Μαμάη που κατάφερε να οργανώσει και να τυποποιήσει τα σφαγεία της Άνδρου. Και τέλος, εδώ και ένα μήνα, έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια για τη διασύνδεση της ανδριώτικης αγροτικής παραγωγής με τα μεγάλα ξενοδοχεία του νησιού μας.

Το αν θα καταφέρει αυτόν τον φιλόδοξο στόχο μένει να αποδειχθεί. Τουλάχιστον δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια μιλώντας για αρμοδιότητες που δεν έχει…

Όλα άρχισαν με μια πρώτη συζήτηση, μετά απο πρόσκληση του, ανάμεσα σε μερικούς μεγάλους ξενοδόχους στο επαρχείο. Πρότεινε να κάνουν μια προσφορά ανδριώτικων αγροτικών προϊόντων ως κάτι ξεχωριστό στους πελάτες τους. Μετά μάζεψε στο Γαυρίο 30 παραγωγούς οπωροκηπευτικών από το Μακροτάνταλο (Βαρίδι, Καλυβάρι κλπ) και συζήτησαν το πώς θα κινηθούν και αυτοί οργανωμένα προς την ίδια κατεύθυνση. Θα ακολουθήσουν, το αμέσως επόμενο διάστημα, αντίστοιχες συναντήσεις και με άλλους παραγωγούς στο Απροβάτου και στο Κόρθι.

 

Η Άνδρος μπορεί να αυξήσει την παραγωγή μελιού αν βρει κι άλλους τρόπους διάθεσης του

Τελικός στόχος τα ανδριώτικα προϊόντα να φτάσουν στους πελάτες των ξενοδοχείων. Και υπάρχουν αρκετά ανδριώτικα προϊόντα που ξεχωρίζουν. Στην Άνδρο υπάρχουν δύο οινοποιεία, αρκετοί μεμονωμένοι παραγωγοί κρασιού, μερικά καλά τυροκομεία, αρκετοί καλλιεργητές οπωροκηπευτικών, αρκετοί κτηνοτρόφοι, πολλοί μελισσοκόμοι. Όλοι αυτοί μέχρι σήμερα κινούνται μεμονωμένα.

Για να πετύχει η όλη προσπάθεια όμως πρέπει όλοι οι παραγωγοί να νοιαστούν και να πλαισιώσουν την προσπάθεια. Μόνος του κανείς λίγα μπορεί να καταφέρει. Είναι καθοριστικό σήμερα να πάρουν οι παραγωγοί της Άνδρου την υπόθεση στα χέρια τους. Θα πετύχει άραγε να τους κινητοποιήσει και να τους συντονίσει το επαρχείο; Μένει να το δούμε…

Σύμφωνα με τα στοιχεία του επαρχείου η ανδριώτικη παραγωγή δεν επαρκεί σήμερα για όλες τις ανάγκες του νησιού. Όμως το χειρότερο είναι πως η ανδριώτικη παραγωγή δεν έχει τρόπο να φτάσει σε όλο το νησί! Με άλλα λόγια παραγωγή και κατανάλωση δεν συναντώνται! Είναι, λοιπόν, ανάγκη να προχωρήσει αυτή η προσπάθεια διασύνδεσης των αγροτών με τους επιχειρηματίες των ξενοδοχείων.

Μόνο έτσι θα ανακοπεί η κρίση του αγροτικού κλάδου και να αυξηθεί η παραγωγή. Μόνο έτσι επιπλέον οικογένειες και νέοι άνθρωποι, που σήμερα φεύγουν για τα αστικά κέντρα, θα μπορέσουν να μείνουν στην Άνδρο. Και αν καταφέρουν να τυποποιήσουν τα προϊόντα τους σταδιακά θα μπορέσουν να επεκταθούν και με εξαγωγές προς κάποια γειτονικά νησιά. Ήδη από πέρσι μετά από συμφωνία του επαρχείου με τις δύο εταιρείες της γραμμής μας οι παραγωγοί μπορούν να ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα τους προ Τήνο, Μύκονο, με μειωμένο εισιτήριο.

Μανιτάρια στην Άνδρο (φωτο: Δ. Αντωνέλλος)

Υπάρχουν όμως και άλλες ιδέες έτοιμες για να μπουν στο τραπέζι. Μια είναι η παραμελημένη παραγωγή εσπεριδοειδών στην Άνδρο. Μια άλλη είναι τα μανιτάρια. Στην Άνδρο λόγω κλίματος και γεωγραφίας ευδοκιμεί μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών. Όπως έλεγε γνώστης του θέματος από το Κόρθι: «η Άνδρος έχει μεγάλη ποικιλία μοναδικών άγριων μανιταριών που μπορούν να καλλιεργηθούν και να τυποποιηθούν δημιουργώντας νέο εισόδημα». Και προσέθεσε «ήδη υπάρχει επαφή με τον έπαρχο που έχει υιοθετήσει την ιδέα και θέλει να βοηθήσει». Να δούμε πως μπορεί να προχωρήσει αυτή η ενδιαφέρουσα ιδέα…

Ο Ηλίας Πολέμης ειδικός στα μανιτάρια σε σεμινάριο που έγινε στην Άνδρο (φωτο: Δ. Αντωνέλλος)

Τι μας λένε τα παραπάνω;

Πως όποιος θέλει να κάνει κάτι προσπαθεί! Ακόμα και χωρίς πόρους ή χωρίς αρμοδιότητες! Γιατί για να ξεκινήσει ένα έργο χρειάζεται μεράκι, πρωτοβουλία, εργατικότητα, συνέπεια και συντονισμός. Επιπλέον χρειάζεται κόπος και χρόνος. Και βεβαίως πρώτα κάνει κανείς έργο και μετά μιλά για το έργο. Διαφορετικά μένει στα λόγια. Ή, όπως λέγανε και οι αγρότες: «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει…»

«Εν Άνδρω»