Ανεμογεννήτρια στο Καλυβάρι. Τοπίο ξερό και άγονο. Η ύπαρξη δεξαμενών νερού - όπως προτείνει ο γεωπόνος Στ. Φανουράκης - κοντά στις ανεμογεννήτριες μπορεί να βοηθήσει τους κτηνοτρόφους της περιοχής.

Αγαπητέ κ. Μπασαντή, 

Σας στέλνω ένα άρθρο με σκέψεις μου σχετικά με την χρήση των ανεμογεννητριών που έχουν μια πρωτοτυπία. Αφορούν τις τρεις ανεμογεννήτριες του Καμπανού και τις πέντε που θα τοποθετηθούν στο Φραγκάκι. Και οι δύο περιοχές είναι άγονες και χρησιμοποιούνται κυρίως για βόσκηση ζώων από παλαιοτάτων χρόνων. Τα ζώα εκτός από τροφή που βρίσκουν στη γη (χορτάρι ή γεννήματα που φέρνουν οι χωρικοί) χρειάζονται και νερό. Και οι δύο περιοχές δεν έχουν νερό. Τα ζώα πρέπει να το αναζητήσουν αλλού ή να τους το φέρουν οι χωρικοί. Η πρόταση μου για «παραγωγή νερού» επί τόπου από τις ανεμογεννήτριες είναι τεχνολογικά εφικτή όπως θα δείτε στο άρθρο μου. Αν κρίνεται πως αξίζει να μπει μια τέτοια πρόταση στον διάλογο πράξτε αναλόγως. Ακολουθεί η πρόταση μου...

Στ. Φανουράκης  

Γεωπόνος Msc

Καλοκαιρινός κάτοικος Μεσαριάς  

 

Ανεμογεννήτριες στα άκρα της Άνδρου: Από μια άλλη σκοπιά…

 

Του Στυλιανού Φανουράκη

 

Καλυβάρι. Εδάφη που ουδέποτε καλλιεργήθηκαν λόγω του άνυδρου της περιοχής και των ανέμων. Μόνο κτηνοτρόφοι έβοσκαν κάποια ζώα. Η δημιουργία δεξαμενών νερού μπορεί να τους βοηθήσει.  

            Η ανάγκη για πράσινη ενέργεια έχει κατακλύσει τις κορυφογραμμές των βουνών με ανεμογεννήτριες, κάτι που οι λάτρεις των βουνών αλλά και πολλοί άλλοι θεωρούν υποβάθμιση. Η επιχειρηματολογία των δύο πλευρών δεν θα επαναληφθεί στο άρθρο μου, καθώς φιλοδοξώ να συμβιβάσω τους δυο κόσμους. Ελπίζω να κέντρισα τον ενδιαφέρον σας με την πρόταση αυτή γι’ αυτό προχωρώ χωρίς περιττές εισαγωγές στην πρόταση μου.

            Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε άνυδρα και φαλακρά βουνά και τόπους όπως τα άκρα της Άνδρου (μετά από χρόνια υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος, λόγω της υπερβόσκησης, των πυρκαγιών και της κλιματικής αλλαγής) μπορεί με την κατάλληλη αξιοποίησή της να βοηθήσει και να ανατρέψει τοπικά τις βλάβες: Προτείνω λοιπόν σε κάθε ανεμογεννήτρια να εγκαθίσταται μια συστοιχία αφυγραντήρων στη βάση τους, που να λειτουργούν όταν υπάρχει πλεονάζουσα ενέργεια και κατάλληλες κλιματικές συνθήκες (αυξημένη ατμοσφαιρική υγρασία) με βάση έναν διακόπτη-αισθητήρα εξωτερικής υγρασίας.

            Ως προς την διαδικασία συλλογής νερού να σημειώσω πως οι ατμοσφαιρικές γεννήτριες νερού που θα χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση αυτή, παράγουν όπως λέει και το όνομα τους, νερό από την ατμόσφαιρα. Το νερό αυτό ενυπάρχει στην ατμόσφαιρα ως υδρατμός και μάλιστα είναι αυξημένο στις παραθαλάσσιες περιοχές. Ο τρόπος λειτουργείας τους είναι παρόμοιος με αυτόν που εφαρμόζεται στους οικιακούς αφυγραντήρες, μόνο που στην περίπτωση του ανοικτού χώρου η επίδραση του αφυγραντήρα στο περιβάλλον είναι αδύνατη. Δεν μπορούμε να αδειάσουμε τον αέρα από υγρασία όπως δεν μπορούμε να αδειάσουμε την θάλασσά με κουβά. Μπορούμε όμως να συλλέξουμε νερό από την ατμόσφαιρα μέσω των αφυγραντήρων με σταγόνες νερού που θα ρέουν με τις ώρες και θα συλλέγονται σε μια δεξαμενή. Και από εκεί θα χρησιμοποιείται αναλόγως.

            Οι τεχνικές λεπτομέρειες της πρότασής μου επειδή υπερβαίνουν το επιστημονικό πεδίο των γνώσεων μου θα προσεγγιστούν εδώ με την παρατήρηση των προδιαγραφών οικιακών αφυγραντήρων. Έτσι, ένας οικιακός αφυγραντήρας καταλαμβάνει χώρο 0,06m², παράγει 25 lt/ημέρα, καταναλώνει 300 watt και στοιχίζει 150 ευρώ. Συνεπώς, μια συστοιχία 10 αφυγραντήρων σε χώρο μικρότερο του ενός m², με ένα υπόστεγο για την προστασία τους, θα μπορούσε να παράξει ως 250 lt νερό/ ημέρα (1m³ κάθε 4 μέρες) καταναλώνοντας 72kw ανά ημέρα με κόστος συνολικό κάτω από 2000 ευρώ.           

Φραγκάκι. Εδάφη άνυδρα. Με ελάχιστο νερό. Η δημιουργία μικρών δεξαμενών νερού - όπως λέει η πρόταση του αναγνώστη - μπορεί να βοηθήσει τους αγρότες της περιοχής.

            Ας πάμε τώρα στα οφέλη από την υιοθέτηση μια τέτοιας πρακτικής. Αρχικά, θα δούμε την επίδραση στη χλωρίδα της περιοχής. Άμεση και ουσιαστική άρση του  κυριότερου εμποδίου για την ανάπτυξη των φυτών σε ξηροθερμικά περιβάλλοντα (αυτό του νερού). Η μικρή βέβαια τοπική επίδραση στο μικροκλίμα της κορυφής από την αύξηση του νερού, θα επιδράσει με την πάροδο του χρόνου και την αύξηση της φυτοκάλυψης στην κορυφή, στο μικροκλίμα όλου του βουνού και θα πολλαπλασιάσει την αρχικά μικρή επίδραση προς τα κάτω, ωφελώντας όλο το βουνό. Μια πιθανή λύση που θα μπορούσε να σπάσει τον φαύλο κύκλο της ερημοποίησης όπως ήδη συμβαίνει πχ στα Αστερούσια Όρη στην Κρήτη, που γνωρίζω καλά, αλλά και στον Καμπανό και στο Φραγκάκι. 

           Άλλη μια σημαντική επίδραση για την πανίδα θα μπορούσε να είναι η κατασκευή ποτίστρων για τα βόσκοντα και τα άγρια ζώα. Ως γνωστόν ο κυριότερος περιοριστικός παράγοντας για την αξιοποίησή μεγάλων εκτάσεων βοσκοτόπων είναι η ανάγκη των ζώων να βρίσκονται σε μια λογική ακτίνα από κάποια πηγή νερού, δεδομένο που δημιουργεί υπερβόσκηση σε ορισμένες περιοχές και υποβόσκηση σε άλλες. Η ύπαρξη νερού στην κορυφή ενός βουνού, όπως πχ στο Φραγκάκι που είναι κατηφορικό, σημαίνει ότι μπορούμε να μεταφέρουμε το νερό που θα παράγεται στην βάση κάθε ανεμογεννήτριας, σε οποιοδήποτε μέρος του βουνού χρησιμοποιώντας απλώς την βαρύτητα.

Μια τρίτη αρκετά σημαντική πιθανή επίδραση είναι αυτή που θα είχε η κατασκευή μιας δεξαμενής νερού που θα τροφοδοτείτο από το σύστημα ως την πλήρωσή της και την αποκλειστική χρήση της για πυροσβεστικούς σκοπούς.

            Το νερό είναι ζωή. Ας επιτρέψουμε την όποια αισθητική "υποβάθμιση" των βουνών στα άκρα της Άνδρου με τον όρο να πάρει ζωή ο τόπος.