Για τις Αποθήκες έχουμε γράψει, αλλά είχαμε χρόνια να πάμε. Την τελευταία φορά ήταν ένα υποτυπώδες ημικατεστραμμένο beach-bar σε μια παραλία που ο δρόμος ήταν πάρα πολύ δύσκολος. Άνυδρη και με ωραία αμμουδιά. Δεν μπορούσες να μείνεις πολύ ώρα. Ελάχιστοι οι επισκέπτες. Με τα χρόνια έγινε ένα ωραίο beach-bar. Η παραλία απέκτησε φήμη. Φίλοι έστειλαν "ανταποκρίσεις". Κι ήρθε η μέρα να πάμε πάλι. Το θέαμα που αντικρύσαμε από ψηλά όπου είχαν σταματήσει κι άλλοι και θαύμαζαν ήταν υπέροχο. Όμορφη και κατάμεστη με κόσμο. Πάρκινγκ πολύ μεγάλο. Νερά τουρκουάζ, κρυστάλλινα. Τοπίο άνυδρο κυκλαδίτικο. Κι ένα μπαρ εξαιρετικά οργανωμένο. Ήταν αυτό που μάζευε τον κόσμο. Έξω από αυτό μερικοί διάσπαρτοι επισκέπτες μόνο. Χωρίς το μπαρ η παραλία θα ήταν μια κουκίδα στον χάρτη. Με το μπαρ έγινε πόλος αναφοράς...

Η παραλία είναι καλά κρυμμένη. Χρειάζεται να διατρέξεις έναν βατό και φαρδύ χωματόδρομο στα κρίσιμα σημεία του οποίου είναι τσιμεντοστρωμένος. Το τοπίο είναι άνυδρο κυκλαδίτικο με στοιχεία από... Αριζόνα!!! Υπέροχοι τεράστιοι σχηματισμοί βράχων. Κάτι αντίστοιχους είχαμε δει στην μακρινή Αριζόνα. Ο δρόμος φαρδύς άνετος τρέχει δίπλα τους. Εντυπωσιάζουν τα συνεχή πήγαινε-έλα ΙΧ αυτοκινήτων όλων των ειδών κι όλων των μεγεθών. Η κίνηση από και προς τις Αποθήκες σε προδιαθέτει θετικά. 

Τι κόσμος πάει στις Αποθήκες; Ο νεαρός Πέτρος Ζανάκης από την περιοχή της Χώρας, εμπνευστής και ιδιοκτήτης του μπαρ, μάς πληροφορεί 95% ξένοι κι Έλληνες εκτός Άνδρου. Τους συναρπάζει η θάλασσα, το τοπίο, το μπαρ... 

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Ιδού λοιπόν μια φωτογραφία του beach-bar. Πλήθος οι ξαπλώστρες; Σοφά διατεταγμένες προσφέρουν σκιά, άνεση, εξυπηρέτηση, σε όσους φτάνουν μέχρι εκεί. Και είναι πολλοί. 

Κυρίως νέοι και νέες. Σε ένα επιβλητικό και άγριο τοπίο η οργανωμένη παραλία προσφέρει δυνατότητες για πολλά πράγματα. Και το κυριώτερο δίνει την άνεση να μείνει ο κόσμος δίπλα στη θάλασσα πολλές ώρες.

Είτε κάτω από τις ψάθινες ομπρέλες και στις ξαπλώστρες είτε στον χώρο του μπαρ που είναι κατάλληλα διαμορφωμένος για ένα ποτό ή και για γρήγορο φαγητό...

Από ένα μπέργκερ με κοτόπουλο ή μοσχάρι σερβιρισμένο σε καλαθάκι ψάθινο σκεπαστό... για να μην σκονίζεται! Το κόστος αν και δίπλα στη θάλασσα προσιτό για το μέσο βαλάντιο. Καμία υπερβολή...

 Μέχρι ποικιλία τάκος με μεξικάνικο φαγητό. Κάτι ιδιαίτερα ταιριαστό με το τοπίο της Αριζόνας που απλώνει γύρω σου όπως είπαμε στην αρχή της διαδρομής μας. Μια κυκλαδίτικη Αριζόνα όμως, πλάι στη θελκτική και δροσερή θάλασσα!...

Όλα αυτά μουσικά επενδεδυμένα από τον Μιχάλη Ζανάκη (αδελφό του Πέτρου) με διαχρονική μουσική των '80ς, των '90ς μέχρι σήμερα. Στη φωτογραφία εδώ με τον Αντώνη Δαλέζιο (τον μόνο ανδριώτη που συναντήσαμε όσο μείναμε εκεί). Οι Αποθήκες έχουν "ανακαλυφθεί" όπως είπαμε κυρίως από τους εκτός Άνδρου...

 Και δυο πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες των νέων που έστησαν αυτή την όμορφη γωνιά στην Άνδρο. Η πρώτη ένα αστικό σαλόνι στο κύρτωμα ενός βράχου. Με φωτιστικό, με γλάστρες με λουλούδια (μάλλον ψεύτικα). Με λουλούδια (ψεύτικα κι αυτά) μέσα σε ένα αληθινό φυτό του βράχου. Και έναν πίνακα Βορειοευρωπαϊκου χωριού ώστε να ταιριάζει με το αστικό σαλονάκι, που δημιουργεί ένα ντεκόρ λες κι αναδύθηκε από το πουθενά... Μια πινελιά από θεατρική παράσταση που κάνει την παραλία να ξεχωρίζει προσθέτοντας κάτι το ιδιαίτερο. Συνάμα έτσι απόμακρη και σχετικά μικρή πινελιά στην μεγάλη παραλία δεν χτυπά στο μάτι. Την βλέπει και πας κοντά μόνο όταν την προσέξεις...   

Η οργανωμένη παραλία οροθετείται από την μη οργανωμένη με διακριτικό και ιδιαίτερο τρόπο. Μια παλιά ξύλινη πόρτα με διακοσμητικά άνθη και γλάστρες χωρίζει τον έναν χώρο από τον άλλο. Όσοι φτάνουν εκτός του οργανωμένου χώρου φέρνουν τα πράγματα τους και τα απλώνουν στην άμμο ετοιμαζόμενοι για το μπάνιο τους. 

Βγάλαμε μια φωτογραφία όταν φτάσαμε το μεσημέρι και μια όταν φύγαμε αργά το μεσημέρι. Η πρώτη είναι η αρχική κι εδώ είναι η δεύτερη. Στην πρώτη υπήρχαν διάσπαρτοι άνθρωποι εκτός του beach-bar. Στη δεύτερη όλοι οι εκτός είχαν φύγει. Οι εντός είχαν μείνει. Ο κόσμος πάει στις Αποθήκες για την υπέροχη θάλασσα και κυρίως για το εξαιρετικό beach-bar. Το καταλάβαμε συζητώντας με τον νεαρό Αλέξανδρο και την φίλη του Κατερίνα, καθώς τραβούσαμε φωτογραφίες από ψηλά παρέα. Είχαν έρθει το πρωί Παρασκευής με το καράβι. Έμειναν στ' Αποίκια και με το που τακτοποιήθηκαν κι άφησαν τα πράγματα τους έφυγαν για τις Αποθήκες!... 

Μια τελευταία φωτογραφία> Η έξοδος της παραλίας στην ανοικτή θάλασσα. Ο αέρας της μέρας έξω στο πέλαγος δημιουργεί άσπρα κυματάκια. Στον όρμο η θάλασσα ήταν λίμνη. Ήλιος εκτυφλωτικός. Τοπίο κυκλαδίτικο. Εντελώς διαφορετικό από αυτό της καταπράσινης Άνδρου στα ανατολικά. Όσοι θα φτάσουν μέχρι εδώ θέλουν να νιώσουν τις Κυκλάδες. Γι' αυτό φτάνουν πολλοί από Αθήνα και εξωτερικό. Και ίσως γι' αυτό η παραλία δουλεύει διαφορετικά από τις άλλες με αυτούς...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"