Πεθαίνω σαν χώρα…

 Του Γιάννη Ζιώτη

Πεζογράφου

 

Ο μέγας Αριστοτέλης με την αδιανόητη εμβέλεια και τα ασυναγώνιστα επιτεύγματά του, ως ο κορυφαίος φιλόσοφος της γνώσης, της μεσότητας και του μέτρου, έλεγε μεταξύ των άλλων: «Να ακούς πάντα αυτόν που δεν έχει κάτι να κερδίσει από σένα».

Υπάρχει μια σκηνή με το Θανάση Βέγγο να υποδύεται τον ταξιτζή στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου ¨το βλέμμα του Οδυσσέα¨ που κυριολεκτικά με συγκλονίζει:

« Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Και πεθαίνουμε… Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο…»

Και η Άνδρος, με την ακαταμάχητη γοητεία, την πλούσια πολιτιστική παράδοση και την μακραίωνη ιστορία της, μοιάζει να πεθαίνει αβοήθητη.

Με 10 μήνες "χειμώνα" η επιβίωση είναι μία άλυτη εξίσωση.

Σε ότι με αφορά, υπάρχει μια πράξη στην αριθμητική που δεν τη γνωρίζω και ούτε προτίθεμαι να τη μάθω… ΤΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ!

Καλή επιτυχία και στους 5 υποψήφιους Δημάρχους του νησιού!

(Κραυγή αγωνίας για ένα νησί που αγκομαχεί το παραπάνω πολιτικό σημείωμα που έστειλε ο Γιάννης Ζιώτης αναγνωρισμένος πεζογράφος και ευαίσθητος πολίτης του νησιού. Ας προβληματίσει ψηφοφόρους και υποψηφίους... - Εν Άνδρω).