Του Γιάννη Ζιώτη

 

(Συνεχίζεται το ταξίδεμα του Γιάννη Ζιώτη στο Εν Άνδρω. Το ταξίδεμα του στο νησί της σιωπής των αμνών. Στο νησί των συμβάσεων. Στο νησί του μη μιλάς για να τα έχεις με όλους καλά. Κι αν τύχει να μιλήσεις μόνο από πίσω. Και βεβαίως καθόλου παράξενο πως στην βουβαμάρα και στις συμβάσεις επικρατεί εύκολα το θράσος, έναντι του θάρρους. Γιατί το θράσος είναι απύθμενο και χωρίς αρχές. Και φοβίζει. Ενώ το θάρρος ορίζεται και περιορίζεται από τις αρχές όσων το έχουν. Με αυτές τις λίγες σκέψεις που δημιουργήθηκαν από το σύντομο και περιεκτικό κείμενο του Γιάννη Ζιώτη για πρόλογο διαβάστε και καταλήξτε στις δικές σας σκέψεις - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)    

• Έχεις εχθρούς; Καλώς. Αυτό σημαίνει πως έχεις ορθώσει το ανάστημά σου για κάτι κάποτε στην ζωή σου!
• Πότε πρόλαβα να δημιουργήσω στον τόπο μου τόσους εχθρούς; Είκοσι χρόνια μπολιάζω τις καρδιές των ανθρώπων με αγάπη. Χτίζω γέφυρες επικοινωνίας με τη λογοτεχνία μου…
• Μην συνεχίζεις σε παρακαλώ, Γιάννη. Είναι δυσνόητα τα κείμενά σου. Έχω διαβάσει και τα επτά!
• Δεν ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Όχι από υπεροψία πάντως.
• Να παραμείνεις στα βιβλία σου και να περιορίσεις τις αναφορές. Λειτουργεί ανασταλτικά ο σεβασμός στο πρόσωπό σου. Μια χαρά πάει το νησί μας!

Αρνήθηκα να συμβιβαστώ με την πρότασή του. Και συνέχισε:

• Όλοι θέλουν να είναι ηγέτες.
• Το γνωρίζω, κύριε. Όλοι πασχίζουν να προτιμηθούν. Η καθοδήγηση όμως πρέπει να είναι υπεύθυνη! Απαιτεί αρετή, τήρηση του μέσου, ακλόνητη σταθερότητα και αριστεία!

Αισθάνθηκα πάντως άσχημα που ένας συμπατριώτης μου, προσπάθησε να γκρεμίσει την αποτύπωση της ιστορίας μου. Αρνήθηκα ωστόσο ν’ αμυνθώ, γιατί θεωρώ πως διαθέτω αρετές. Δεν είναι χωματερή αναμνήσεων η μικρή μου ¨ιστορία¨. Και δεν γράφτηκε με δημόσιες σχέσεις, παρεμβάσεις, στρογγυλέματα και κομματικά ή άλλα δαχτυλίδια… Ευτυχώς ζουν αρκετοί δάσκαλοί μου, αληθινοί ηγέτες, για να το βεβαιώσουν…