Πρωινό σκηνικό τ΄ Αυγουστιάτικου μελτεμίου. Η Χώρα της Άνδρου και το Αιγαίο... 

Αγαπητό Εν Άνδρω,

Επιστρέφοντας και έχοντας πιεί μερικά ποτηράκια κρασί μετά το φαγητό σε φιλικό σπίτι κάθισα και φιλοσόφησα μερικά πράγματα που διαβάζω ή καμιά φορά ακούω και έγραψα μια δική μου μικρή πραγματεία για την λέξη "μελτέμι" που κυριαρχεί αυτή την εποχή και την οποία σου στέλνω προς δημοσίευση βοηθώντας τους καλοκαιρινούς στοχασμούς των συμπατριωτών μας.

Λοιπόν, η λέξη μελτέμι είναι τελικά ΕΛΛΗΝΙΚΗ! Κι όχι τουρκική όπως γράφουν ή διατείνονται ορισμένοι…

Ως συνήθως την καλοκαιρινή περίοδο αυτή που διάγουμε υπάρχουν τα μελτέμια. Είναι ετήσιοι καλοκαιρινοί άνεμοι που κάνουν υποφερτή τη ζέστη ή τους καύσωνες του Ιουλίου και του Αυγούστου. Και επίσης ως γνωστόν το Αιγαίο είναι από τους… παραγωγούς μελτεμιών.

Αυτό το ευεργετικό αεράκι, οι Έλληνες ως Αιγαιοπελαγίτικος λαός το ονόμασαν μελτέμι. Προς έκπληξη μας όμως «σοφοί» Έλληνες λεξικογράφοι παραχώρησαν τη λέξη μελτέμι στους Τούρκους θεωρώντας σαν «μελτέμ» - δροσερό αεράκι! Φτωχαίνοντας έτσι την ελληνική…

Κι όμως ο μέγας Έλληνας λεξικογράφος της ελληνικής γλώσσας Ησύχιος στο δικό του λεξικό, που μάς κληροδότησε, αλλά που καθόλου δεν χρησιμοποιούμε, προσφέρει και την ετοιμολογία της λέξης «μελτέμι»: Μελισσεμείν = πραΰνειν, παρηγορείν!

Ως γνωστό, σύμφωνα με κανόνα της γραμματικής, το «σ» γίνεται «τ» όταν το απαρέμφατο γίνεται ουσιαστικό. Έτσι το «μελισσέμειν» γίνεται «μελιττέμειν» κι εύκολα «μελτέμιον, μελτέμι». Αυτά από το λεξικό του Ησυχίου, τόμος 4, σελ. 48, έκδ. Κάκτος.

Πρωινό σκηνικό τ΄ Αυγουστιάτικου μελτεμίου την επόμενη μέρα. Η Χώρα της Άνδρου και το Αιγαίο... 

Το μελτέμι λοιπόν πραϋνει τον καύσωνα, παρηγορεί τους ανθρώπους με την ένταση του. Όπως καταπραϋντικό είναι και το μέλι (με το οποίο σχετίζεται ετυμολογικώς και μυθολογικώς).

Ο Αύγουστος είναι στη μέση. Ας έχουμε και λίγα μελτέμια να μάς δροσίζουν! Το Αιγαίο μας… παράγει μελτέμια για όλους! Και λίγος Ησύχιος δεν θα έβλαπτε στην άγνοια μας.

Και μια και η αναφορά στον Ησύχιο η Wikepedia γράφει: Ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς ή Αλεξανδρινός, ήταν Έλληνας γραμματικός και λεξικογράφος που άκμασε κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. και συνέγραψε το γνωστό «Λεξικό Ησυχίου» ή Συναγωγή Πασῶν Λέξων κατά Στοιχεῖον έκ των Άριστάρχου και Άπίωνος και Ηλιοδώρου, που θεωρείται απ' όλα τα σωζόμενα λεξικά της αρχαιότητας το πλουσιότερο και σπουδαιότερο.

Φίλος αναγνώστης του «εν Άνδρω»!

Α.Σ. ο... Μενητεύς ή Μενητιανός!!!…