ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Πνευματικός και κοινωνικός πλούτος της Άνδρου είναι οι παραθεριστές της που πολλοί μετατρέπονται σε κατοίκους συνεισφέροντας σημαντικά στην κοινωνία του νησιού μας. Ο λόγος σήμερα για τον φιλόσοφο της Θεολογικής Σχολης του ΕΚΠΑ Μάριο Μπέγζο...

Τον καθηγητή Μάριο Μπέγζο τον γνώρισα πριν μερικά χρόνια στο ξενοδοχείο ΝΙΚΗ. Καθόταν σε ένα τραπέζι μόνος του και η ξενοδόχος Σοφία τον σύστησε. Ήταν καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδασκε φιλοσοφία. Μιλήσαμε για καμιά ώρα. Για την φιλοσοφία, τη ζωή, την Άνδρο. Ιδίως για την Άνδρο που σε ώριμη ηλικία την "υιοθέτησε" κι άρχισε να μένει καιρό στο ΝΙΚΗ. Ξαφνιάστηκα. Λίγο αργότερα ξαφνιάστηκα περισσότερο όταν ένοιωσε πως τον "υιοθέτησε" και η Άνδρος και νοίκιασε σπίτι για να μένει περισσότερους μήνες. 

Αρχίσαμε να μιλάμε συχνότερα για τη ζωή στην Άνδρο και την φιλοσοφία της ζωής στην Ελλάδα και στον κόσμο. Μέχρι που εφέτος το καλοκαίρι του χάρισα ένα αντίτυπο του βιβλίου που επιμελήθηκα "ΑΝΔΡΟΣ 200 ΧΡΟΝΙΑ". Ο Μάριος το ήξερε είχε περάσει από την παρουσίαση του το καλοκαίρι στην πλατεία Καΐρη. Χάρηκε και μου είπε πως είχε βγάλει κι αυτός ένα βιβλίο για τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Τίτλος: ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821-2021. Με κάλεσε μάλιστα στην παρουσίαση του που θα γινόταν Οκτώβριο στην Αθήνα. Πήγα περίεργος να δω τι είδους βιβλίο ήταν αυτό με τον προκλητικό τίτλο... 

 Από την παρουσίαση του βιβλίου με "ταξίδεψε" στις σελίδες του αυτή της καθηγήτριας κ. Πριόβολου, προέδρου των ομότιμων καθηγητών ΕΚΠΑ, που σαφήνεια κι ενάργεια έδωσε ένα σύντομο περίγραμμα: η διαχρονική σχέση της εκκλησίας με την ελληνική κοινωνία. Όχι σαν δοξαστική υπόμνηση. Ούτε σαν επικολυρική ιστορική ανάμνηση. Αλλά σαν ειλικρινής θεώρηση. Με τις αντιφάσεις του σήμερα. Με τις αρνήσεις και τις καταφάσεις του σήμερα. Με άλλα λόγια πως έφτασε και πως αποτυπώνεται αυτή η σχέση σήμερα.  

Αναφέρω ενδεικτικά μερικές λίαν ενδιαφέρουσες παραγράφους από 5 τα κεφάλαια ενός μικρού, αλλά περιεκτικού βιβλίου: Η εκκλησία ως κοινωνία Αναστάσεως, Όραμα: από το κενό στο καινό, Οικουμενικότητα μέσα στην παγκοσμιοποίηση, Νεοελληνισμός και νεωτερικότητα, Ευρωκεντρισμός και αφομοιωτισμός, Ελληνοκεντρισμός και απομονωτισμός, Απέναντι στον δεϊσμό και στον αθεϊσμό, Θρησκευτική κριτική της θρησκείας... Μοιάζουν δύσκολα όπως τα διαβάζει ο απλός αναγνώστης όμως είναι ενδιαφέροντα και σύγχρονα όπως τα διαβάζει κάποιος που έχει βαθύτερες απορίες και ερωτήματα. Και το κυριώτερο: τα έχει γράψει ένας από εμάς πλέον. Ένας καθ' ομολογία ανδριώτης! Ένας παραθεριστής που ερωτεύθηκε και υιοθέτησε την Άνδρο. Και την εμπλούτισε με το πνεύμα του. Άλλωστε σε δύο ιερομόναχους που έζησαν στην Άνδρο είναι αφιερωμένο το βιβλίο: στον Θεόφιλο Καΐρη και στον Παπουλάκο...

 Το βιβλίο εξέδωσε ο παλιός γνώριμος από τα χρόνια της νιότης μας, ο ποιητής, βιβλιοπώλης και εκδότης Γιώργος Χρονάς, που ακούραστος βρίσκει ή ανακαλύπτει εδώ και 40 χρόνια συγγραφείς που έχουν κάτι να πουν και κείμενα πρωτότυπα που μας ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο. Ας μην ξεχνάμε πως αυτός έβγαλε το σημαντικό βιβλίο "Ο Τροβαδούρος" του μεγάλου ανδριώτη λογοτέχνη Σταμάτη Μ. Καμπάνη από το Κόρθι. Τον Γιώργο Χρονά τον γνώρισα νέος. Πριν δεκαετίες συνεργάστηκα με το λογοτεχνικό περιοδικό του την "Οδό Πανός", που συμπληρώνει 40 χρόνια παρουσίας. Είναι το μόνο που επέζησε όλων των λογοτεχνικών περιοδικών της μεταπολίτευσης και συνεχίζει τον δρόμο του.

Ξεφυλλίζοντας το την βραδιά της παρουσίασης θυμήθηκα μια συνεργασία μου το 1985. Είχα συναντήσει τον μεγάλο αμερικανό συγγραφέα Τζέημς Μπάλντουϊν στο Εδιμβούργο το καλοκαίρι στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ. Την συνάντηση αυτή περιέγραψα το φθινόπωρο στην "Οδό Πανός". Έχουν περάσει από τότε 36 ολόκληρα χρόνια. Η "Οδός Πανός" εξακολουθεί να εκδίδεται. Κι ο σεμνός, ακούραστος και αειθαλής Γιώργος Χρονάς εξακολουθεί να είναι παρών και να εκδίδει νέους ή νέους στο πνεύμα συγγραφείς. Δύο εξ αυτών είναι από την Άνδρο!!!...