Του Διαμαντή Μπασαντή

"Μάνα θα πάω στα καράβια" έγραψε ο Νίκος Καββαδίας σε άλλες δύσκολες εποχές. Πατέρα θα πάω στα καράβια είπε και η Μαρία από την Άρνη. Και βρέθηκε στο Superferry II... (Φωτ. Εν Άνδρω).

 

Απομεσήμερο Σαββάτου στη γέφυρα του Superferry II. Απαγορευτικό. Το πλοίο δεμένο με καμιά 15αριά κάβους και φουνταρισμένες και τις δύο άγκυρες. Η ταχύτητα του ανέμου στο λιμάνι 8 μποφόρ. Ο καιρός συνεχίζει να φρεσκάρει. Πίνουμε καφέ με τον καπετάν Τάσο. Σε μια γωνιά της γέφυρας μια νέα κοπέλα μας κοιτά με γελαστό πρόσωπο και φωτεινά μάτια. Την κοιτώ ξαφνιασμένος…

• «Είναι από την Άρνη», απαντά πριν προλάβω να ρωτήσω ο καπετάν Τάσος. «Δόκιμος, αλλά έχει δίπλωμα τρίτου», συμπληρώνει τις συστάσεις μόνος του…

Με τον καπετάν-Τάσο Τρέσσο στη γέφυρα. Απαγορευτικό, θυελλώδεις άνεμοι και μεγάλη θαλασσοταραχή. Σαν κόρη με πατέρα... (φωτ. Εν Άνδρω).

Πλησιάζω και ρωτώ, πόσων χρονών είναι και πως βρέθηκε στα καράβια.

Απαντά ήσυχα και απλά:

• «Είμαι 24 ετών. Το επάγγελμα μου άρεσε και το διάλεξα. Έδωσα εξετάσεις και μπήκα στην Σχολή στη Σύρο. Μετά έδωσα εξετάσεις και για το πτυχίο του τρίτου. Ο πατέρας μου είναι αγρότης και η μητέρα μου νοικοκυρά. Δεν έφεραν αντίρρηση όταν τους είπα ότι ήθελα να γίνω καπετάνιος.»

Οι απαντήσεις της δημιουργούν νέα ερωτήματα: Πως αποφάσισε να επιλέξει την μοναξιά και το ταξίδι στη θάλασσα; Πως είναι η ζωή για μια νέα κοπέλα στο καράβι; Πως την αντιμετωπίζουν οι άλλοι;

Με φυσική αμεσότητα συνεχίζει:

• «Η επιθυμία μου αναπτύχθηκε καθώς έβλεπα την θάλασσα από ψηλά στην Άρνη. Αυτό ήταν το βασικό κίνητρο. Η ζωή στο καράβι είναι όπως των άλλων. Στη γέφυρα κυρίως. Ασχολούμαι και με τις αναφορές και όλα τα σχετικά που κάνουν οι καπετάνιοι. Βλέπω τι γίνεται στις μανούβρες στα ρεμέτζα…»

Μια αναμνηστική πόζα. Χαμογελαστή και απλή, η Μαρία της θάλασσας (φωτ. Εν Άνδρω).

Κάπου εκεί ξαναρωτάω αν είχε κάποιον ναυτικό στην οικογένεια. Τι θα κάνει αν φτάσει κάποια στιγμή να κάνει οικογένεια:  Θα συνεχίσει ναυτικός ή θα μείνει στη στεριά;

• «Ναυτικός είναι και ο κατά δυόμιση χρόνια μεγαλύτερος αδελφός μου. Είναι στο Θεολόγος τρίτος πλοίαρχος. Έχει ταξιδέψει για ένα διάστημα και με ποντοπόρα. Τώρα πάμε κι ερχόμαστε στην ίδια γραμμή. Συναντιόμαστε δύο φορές τη μέρα από γέφυρα σε γέφυρα. Είμαστε στην ίδια γραμμή, αλλά σε άλλα πλοία. Τυχαία βρέθηκα στην Golden Star. Ήρθα αρχικά ως δόκιμος. Οι αδελφοί Στεφάνου με δέχτηκαν με χαρά. Μετά το πτυχίο ήρθα πάλι. Το ζήτημα της οικογένειας δεν το έχω σκεφτεί. Θα δω τι θα κάνω όταν έρθει η ώρα. Μου φαίνεται περίεργο να ταξιδεύω και να μένει ο άντρας πίσω. Θα δούμε τότε…»

Την κοιτώ και σκέπτομαι πως έχει ακριβώς την ίδια ηλικία με την κόρη μου τη Μυρτώ. Και αυτή όπως και η Μαρία διάλεξε το ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους. Η Μαρία το ταξίδι ως καπετάνιος στα πλοία. Η Μυρτώ το μακρύ ταξίδι ως επαγγελματίας της οικονομικής γνώσης. Η Μαρία διασχίζει καθημερινά λιμάνια και θάλασσες γνώριμες για επαγγελματικούς λόγους. Η Μυρτώ διάσχισε σε δύο χρόνια δύο άγνωστες σε αυτήν πόλεις. Το Μόναχο και το Ρότερνταμ. Και οι δύο ανήκουν σε μια γενιά που η εξέλιξη των πραγμάτων την έφερε να ταξιδεύει για επαγγελματικούς λόγους.

Κοιτώντας έξω από τζάμι της γέφυρας την αγριεμένη θάλασσα. Σα να μετρά τα δικά της άστρα στα κύματα της θάλασσας (φωτ. Εν Άνδρω).

Πόσο διαφορετικές οι καταστάσεις από εμάς. Εμείς ως νέοι ταξιδέψαμε αναζητώντας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Αυτά τα παιδιά ταξιδεύουν για το επάγγελμα. Εμείς επιδιώξαμε την ανεξαρτησία με την φυγή του ταξιδιού, αδιαφορώντας συχνά για το επάγγελμα. Αυτά τα παιδιά ταξιδεύουν επιδιώκοντας την ανεξαρτησία που δίνει το επάγγελμα.

Κάπου εκεί κλείνει η συζήτηση. Η Μαρία αποσύρεται διακριτικά και αθόρυβα από την γέφυρα. Θα την δω σίγουρα στο επόμενο ταξίδι για Άνδρο. Μέχρι τότε μου έχει μείνει η καθαρή ματιά της να κοιτά παιδικά την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Σαν να μετρούσε κύματα...

Πολλά χρόνια πριν, διάβασα το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη "ένα παιδί μετράει τ’ άστρα". Σκέφτομαι την Μαρία στην εποχή μας να μετρά τα δικά της άστρα στα κύματα της θάλασσας. Ο τίτλος σήμερα του βιβλίου θα μπορούσε να είναι: μια κοπέλα μετράει τα κύματα…