Κάθε τόπος έχει το δικό του φθινόπωρο. Έχει τα δικά του χρώματα. Τα δικά του αρώματα. Τις δικές του διαδρομές κάτω από τον ήλιο. Στην Άνδρο όλα παίρνουν το χρώμα του ανατολή ή της δύσης. Στην Χώρα είναι πρωινό που δίνει χρώμα στην μέρα. Στο Μπατσί και στο Γαύριο είναι το απόβραδο. Είναι ο ήλιος που παίζει με την θάλασσα. Είναι ο ουρανός που αντανακλά τη θάλασσα. Είναι η θάλασσα που ταξιδεύει το φθινόπωρο... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Από το κίτρινο στο ροδαλό. Από το φθινόπωρινό στο καλοκαιρινό χρώμα μόνο δυό μέρες απόσταση. Το ένα πρωινό με το άλλο μια δρασκελιά. Το ένα πρωινό μέχρι το άλλο σαν δύο εποχές σε μια (φωτ. Εν Άνδρω).

Και από τα χρώματα του φωτός στο γκρίζο μιας μέρας κρυμένης πίσω από τα άσπρα μακρινά σύνεφα. Από το φθινόπωρο της πρώτης φωτογραφίας στο καλοκαίρι της δεύτερης και στο κάτι σαν θύμιση του χειμώνα της τρίτης. Οι εποχές πλησιάζουν περίεργα μεταξύ τους κάθε φθινόπωρο (φωτ. Εν Άνδρω).

 Πριν ξαναπάμε στο φθινόπωρο μιας επόμενης μέρας με τα κίτρινα πάλι να κυριαρχούν. Κάτι σαν πρωιμη άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο. Τα δέντρα αυτή την εποχή στην Άνδρο σα να παίρνουν πάλι πάνω τους μετά το σταμάτημα της ανάπτυξης τους λόγω καλοκαιριού. Από αυτή την άποψη το νησί έχει δύο περιόδους ανάπτυξης. Η πρώτη μέχρι το τέλος Ιουνίου. Η δεύτερη από την αρχή του Σεπτεμβρίου. Κι εδώ δύο εποχές σε μια... (φωτ. Εν Άνδρω).