Τοπία καραντίνας ή φτερουγίσματα στιγμών…

Του Διαμαντή Μπασαντή

 

"Άνευ ορίων, άνευ όρων..." (Ανδρέας Εμπειρίκος)

"Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου./ Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε..." έγραψε ο μεγάλος Ανδριώτης ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος. Με το φτερούγισμα της ποίησης αναπτυχθήκαμε, μεγαλώσαμε και περάσαμε αυτή τη μακρά και δύσκολη περίοδο. Μια περίοδο κλεισίματος στα σπίτια και στις ζωές μας. Μια περίοδο αναμονής και υπομονής. 

 "Μια ευχή, σαν προσευχή..." (Λαϊκό τραγούδι)

Μάθαμε να υπομένουμε πράγματα που δεν είχαμε σκεφτεί. Μάθαμε να κάνουμε κινήσεις που δεν είχαμε αναλογιστεί. Μάθαμε να υπάρχουμε αλλιώς. Μάθαμε να ζούμε σε καραντίνα. Πολλά από όσα ζήσαμε ήταν δύσκολα. Όλα ήταν διαφορετικά. Και αρκετά αλλόκοτα. Φτάσαμε στα πρώτα ανοίγματα. Μοιάζουν δειλά. Σαν τα πρώτα αδέξια φτερουγίσματα ενός πουλιού μετά την αιχμαλωσία. Λίγο ασταθή και παράξενα. Λίγο περίεργα…

"Σιωπές αγαπημένες της σελήνης..." (Γιώργος Σεφέρης)

Το πιο σημαντικό της περιόδου: εκτιμήσαμε με άλλο τρόπο την καθημερινότητα. Περπατήσαμε εκεί που δεν περπατάγαμε. Φτάσαμε εκεί που είχαμε χρόνια να φτάσουμε. Οι μεγάλοι γυρίσαμε πίσω τον χρόνο σε ηλικίες αλλοτινές. Οι μικροί ανακάλυψαν τους μεγάλους από κοντά. Κι ήταν διαφορετικά. Αφήσαμε στην άκρη τα αυτοκίνητα και ανακαλύψαμε γωνιές μιας άλλης καθημερινότητας που είχαμε ξεχάσει. Είδαμε την ζωή και τις στιγμές της με τρόπο πρωτόγνωρο. Και σταθήκαμε ξανά τις μικρές κινήσεις και τις φευγαλέες στιγμές που φτιάχνουν τις ζωές μας και πολλοί το είχανε ξεχάσει…

 

"Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα, ήλιος και μαύρο κρασί..." (Κ.Χ. Μύρης)

Από όλα αυτά τα απροσδόκητα φτερουγίσματα στην Άνδρο επιλέξαμε και καταθέτουμε εδώ ένα μικρό ποιητικό απόσταγμα αυτής της παράξενης και δύσκολης περιόδου μέσα από μια σειρά φωτογραφικές αναφορές συνοδευόμενες από κάποιες ποιητικές αναφορές. Στόχος ανακαλύψουμε και να διασώσουμε κάτι από την άλλη ζωή μας. Αυτή που προσπερνάμε συχνά αδιάφοροι μέσα στην ασταμάτητη φθορά της καθημερινής τριβής...

 "Στις αμμουδιές του Ομήρου..." Οδυσσέας Ελύτης 

Πρόκειται για μια ποιητική φωτογραφική και στοχαστική περιδιάβαση για όλους εσάς που ήσασταν ζήσατε μαζί μας στην Άνδρο αυτή τη δύσκολη περίοδο. Αλλά κυρίως και για όλους εσάς που ζήσατε μακριά από την Άνδρο αυτή την εποχή. Με μόνο κράτημα κι αποκούμπι τη νοσταλγία σας γι’ αυτήν.