Την πρώτη φορά που είδα και φωτογράφισα τον Άγιο Ιωάννη του Κάβο Ντόρου ήταν τον Δεκαπενταύγουστο του 2015. Εστίασα με τον τηλεφακό και φωτογράφισα το ακρογωνιαίο εξωκλήσι της Άνδρου λίγο πριν τον αγέρωχο φάρο της Φάσσας. Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο Εν Άνδρω (που αγαπά και ταξιδεύει συχνά στα έρημα και ξεχασμένα χωριά και μέρη της Βόρειας Άνδρου με την εξής λεζάντα: "πέρα από τον αυλόγυρο της εκκλησίας ο φάρος της Φάσσας δεσπόζει στον Κάβο Ντόρο. Κοντά του το ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου φάρος κι αυτό της πίστης των ανθρώπων της περιοχής"...

Του Διαμαντή Μπασαντή 29 Αυγούστου. Του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Έφτασα στο επιβλητικό σπίτι του Καπετάν-Γιαννούλη Καμπάνη στις Στενιές γύρω στις 11:00. Νυσταγμένος. Μόνο και μόνο για να παραλάβω το βιβλίο του: "Από τα Liberty στα LD 14". Σκοπός να γράψουμε το επόμενο διάστημα για την εποποιία της ελληνικής και της ανδριώτικης ναυτιλίας μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Με το που παρκάραμε μάς ξάφνιασε η φωταγωγημένη κι ορθάνοιχτη ιδιωτική εκκλησιά. Αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο που γιόρταζε. Εικόνα εντυπωσιακή, αλλά κι εξώκοσμη: άδεια, φωτισμένη μέσα κι έξω, με ορθάνοιχτες πόρτες. Μια θεατρική σκηνογραφία σε ένα κατασκότεινο σύμπαν.

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά με ενισχυμένο μελτέμι, κόσμο και ζέστη. Η Άνδρος στα καλύτερα της… Από τον ειδυλλιακό Πισωλιμνιώνα μέχρι τις πολύβουες οργανωμένες παραλίες οι τελευταίοι παραθεριστές του καλοκαιριού απολαμβάνουν μέχρι αργά το απόγευμα το μπάνιο και τα θαλάσσια σπορ. Στις ακρογιαλιές του Κάβο Ντόρο τα κρυστάλλινα νερά συγκεντρώνουν λιγότερο κόσμο που χαίρεται τη φύση ενώ στα beach bar κυριαρχούν η μουσική και οι νεανικές συντροφιές. Το νησί «κρατάει» ακόμα κόσμο. Σύμφωνα με τις κρατήσεις των εισιτηρίων της επιστροφής το σαββατοκύριακο φεύγουν πολλοί και το… «τέλος της ανεμελιάς και της ξεκούρασης» συνεχίζεται και ολόκληρη την επόμενη εβδομάδα. Αυτές πάντως οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου είναι ίσως οι πιο γλυκείες του καλοκαιριού… Σ.Δ.

Μουσείο Τσόκλη - Τήνος - Φωτογραφία ΕΝ ΑΝΔΡΩ Ο Ντίνος Σιώτης, Τηνιακός φίλος, ποιητής και στοχαστής αναλογίζεται και προσπαθεί να βγάλει άκρη με τις αόριστες ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ και την ξύλινη γλώσσα της γραφειοκρατίας που αποκρύπτει τα νησιά μας:

Το τηλεφώνημα από τον βιγλάτορα μας στο Κόρθι γύρω στις 16:30 μας πληροφορούσε για πλοίο που ταξίδευε σχετικά γρήγορα προς Χώρα. Με την μηχανή επ' όμου βγήκαμε στην βεράντα. Μόλις είχε φανεί πέρα μακριά από τον Κάβο Σταρά. Πήραμε δυο-τρεις φωτογραφίες και κατηφορίσαμε στα τρια σταθερά σημεία φωτογράφισης που έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό που φωτογραφίζουμε πλοία που οι ανδριώτες πλοιοκτήτες φέρνουν και χαιρετούν το νησί τους. 

Στην Αγία Θαλασσινή ο Γιώργος Ζαρζώνης ανεβάζει το drone για φωτογράφηση... Το ραντεβού με τον Γιώργο Ζαρζώνη, φωτογράφο και κειμενογράφο, ήταν στις 7:15 το πρωί της Πέμπτης 6/8 για καφέ στην Αγορά της Χώρας. Εκείνη την ώρα θα είχε ολοκληρώσει την πολύ πρωινή φωτογράφιση από το Μέσα Κάστρο του εντυπωσιακού πρωινού στο ορθάνοιχτο Κεντρικό Αιγαίο με αναφορά το σήμα κατατεθέν της Άνδρου τον Τουρλίτη. Μετά τον καφέ πήγαμε παρέα στο δεύτερο σήμα κατατεθέν της Άνδρου: την Αγία Θαλασσινή. Ήταν στην Άνδρο για λογαριασμό της μεγάλης αθηναϊκής ιστοσελίδας ATHENS VOICE προετοιμάζοντας ένα μεγάλο φωτογραφικό αφιέρωμα με της αφηγήσεις της διαδρομής που θα δημοσιευθεί την επόμενη εβδομάδα υπό τον γενικό τίτλο ONE DAY... IN ANDROS! 

Του Διαμαντή Μπασαντή Κυριακή, 14 Ιουνίου 2020. Ωρα 06.00. Χτες η Ελλάδα "άνοιξε" για καλοκαίρι μέσα σε ένα μοναδικό δειλινό από το ύψος των 220 μέτρων της Καλντέρας στη Θήρα της Σαντορίνης. Σήμερα το πρωί κάνουμε κι εμείς "άνοιγμα" της Άνδρου στον κόσμο από το ύψος των 236 μέτρων πάνω από την Χώρα. Παρουσιάζουμε το Κεντρικο Αιγαίο έτσι όπως ορίζεται από την Άνδρο, την  αντικρινή γειτόνισα Ικαρία και την λίγο μακρινότερη γειτόνισά Σάμο. Μπορεί το δειλινό της Σαντορίνης να έχει κυριαρχήσει στις εικόνες και στις μνήμες του κόσμου. Όμως το ξημέρωμα στο Κεντρικό Αιγαίο από τα 236 μέτρα της Άνδρου έχει κι αυτό την δική του μοναδικότητα και μαγεία. Οι φωτογραφίες απεικονίζουν κάτι. Όμως την συνολική αίσθηση πρέπει κανείς να την ζήσει κανείς για να την καταλάβει. Όποιος την έζησε το ξέρει...

Ξεπρόβαλε αργά εντυπωσιακά. Πίσω από τον Κάβο Σταρά. Ήταν απαλή, κοκκινωπή, αραχνοΰφαντη. Μαγική, μεγάλη, σχεδόν ψεύτικη. Η πανσέληνος του Ιουνίου. Η πρώτη του καλοκαιριού. Σαν ελπίδα μετά την πανδημία. Ένας μετεωρισμός του σύμπαντος που αγνοούμε. Μια ενατένιση της ζωής που κάθε μέρα αποκαλύπτεται. Η κόκκινη πανσέληνος του Ιουνίου σημαδεύει εφέτος το τριήμερο της γιορτής του Αγίου Πνεύματος στην Άνδρο... 

  Έξω από το τζάμι η Άνδρος βροχερή. Κρύος αέρας πελαγίσιος. Και κάθεσαι και μαγειρεύεις για τον μικρό κι αναλογίζεσαι: τι καιρός είναι αυτός; Ανοίγεις τον υπολογιστή και βλέπεις πως όλοι τα ίδια λέμε. Μερικοί απορούν, άλλοι το διασκεδάζουν. Ξεκινάμε την αφήγηση με μια φωτογραφίες της καλοκαιρινής Άνδρου που... δεν υπάρχει! Ή, μάλλον υπάρχει έτσι όπως δεν την περιμέναμε ποτέ. Μετά τον καύσωνα της προηγούμενης εβδομάδας η βροχή, το κρύο και βόρεια το χιόνι! Κλιματική αλλαγή ή ο καιρός τρελάθηκε... Αλλά κι αυτό το ξαφνικό Αναστάσιμο της Τρίτης 26 Μαΐου 2020 τι ήταν Θεέ μου; Κι αυτό πρώτη φορά. Τρέλανε και τις γιορτές ο κορονοϊός...