Του Διαμαντή Μπασαντή Ανατολή στο Αιγαίο με επερχόμενο καύσωνα. Μια ανατολή που θυμίζει κάτι από δύση. 16η Μαΐου 2020, ώρα 6:10 π.μ. Μάης μήνας με 40 βαθμούς δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε χρόνο. Στην πραγματικότητα οι μετεωρολόγοι λένε πως είχε να συμβεί 150 χρόνια. Την τελευταία φορά που έγινε ήταν κάπου στο 1870. Όταν η Ελλάδα έφτανε μέχρι την Μελούνα της Θεσσαλίας! Άλλες εποχές, άλλες ενοχές. Και η Άνδρος στην εποχή των ιστίων! Κοιτάς τις απίστευτες αντιθέσεις της φύσης και... "χάνεσαι γιατί ρεμβάζεις". Ξεχνάς όλα τα στραβά κι ανάποδα και ταξιδεύεις στον θολό ορίζοντα. Είναι θολός από την σκόνη της Αφρικής; Ή, μήπως από την επερχόμενη ζέστη; Άγνωστο. Όμως είναι μαγικός. Όπως μαγικός και το ίδιο θολός ήταν και χτες αργά το απόγευμα... 

Του Διαμαντή Μπασαντή   "Άνευ ορίων, άνευ όρων..." (Ανδρέας Εμπειρίκος) "Η ποίησις είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου./ Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε..." έγραψε ο μεγάλος Ανδριώτης ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος. Με το φτερούγισμα της ποίησης αναπτυχθήκαμε, μεγαλώσαμε και περάσαμε αυτή τη μακρά και δύσκολη περίοδο. Μια περίοδο κλεισίματος στα σπίτια και στις ζωές μας. Μια περίοδο αναμονής και υπομονής. 

Μεταξύ φάρου και κάστρου υπάρχει στον ορίζοντα - στα 13 μίλια - μια λευκή φωτοβολίδα... Όλα ξεκίνησαν όταν ο Δημήτρης Λάσκαρης, που έχει μια ιστιοπλοϊκή παιδεία, διέκρινε την πρώτη λευκή φωτοβολίδα στον ορίζοντα του δειλινού. Σχεδόν αδιάφορα κοιτάξαμε και οι υπόλοιποι. Η φωτοβολίδα έπεφτε αργά. Ναυτική φωτοβολίδα με αλεξίπτωτο συμπέρανε ο ίδιος. Και οι 3-4 παρέες στο Νειμποριό συνέχισαν την βόλτα. Όμως, ακολούθησε και δεύτερη φωτοβολία. Κι όταν έσβησε και τρίτη. Και κάπου εκεί κάποιος είπε: "οι κόκκινες σημαίνουν κίνδυνο, αλλά και λευκές επιμένουν! Να ειδοποιήσουμε το Λιμεναρχείο, κάτι συμβαίνει..."  Τηλεφωνήσαμε στο Λιμεναρχείο και βρήκαμε τον λιμενάρχη. Κινητοποίησε το αυτοκίνητο του Λιμενικού και τον υπολιμενάρχη και σε 5 λεπτά ήταν στο Νειμποριό, ενώ ο ίδιος επικοινωνούσε με τον θάλαμο επιχειρήσεων ρωτώντας: "Τι συμβαίνει στα 13 μίλια από Άνδρο. Υπάρχει ένα εμπορικό κυπριακής σημαίας, αλλά ταξιδεύει κανονικά. Τι τρέχει;" Και κάπου εκεί τέθηκε σε εγρήγορση και ο θάλαμος επιχειρήσεων. Μια από τις φωτοβολίδες που αναστάτωσε το λιμενικό και το Νειμποριό στις 20:05 χτες το απόβραδο  Εν τω μεταξύ είχε πέσει και τέταρτη και πέμπτη φωτοβολίδα. Και ο λιμενάρχης έδωσε εντολή να ετοιμαστεί κάποιο σκάφος. Υπολιμενάρχης και πρόθυμος ιδιώτης βρέθηκαν στο λιμάνι να ετοιμάζουν το σκάφος. Ο λιμενάρχης βρέθηκε να κατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά προς τη θάλασσα. Στην προβλήτα του λιμανιού υπήρχε αναβρασμός. Λιμενικό, ιδιώτες, περίεργοι και... το Εν Άνδρω! Ξαφνικά έφτασε το σήμα από τον θάλαμο επιχειρήσεων: "false alarm!" Ήταν ένα C-130 της πολεμικής αεροπορίας, που έριχνε... φωτοβολίδες! Δεν υπήρχε λόγος να βγει σκάφος. Νέα κινητοποίηση για να σταματήσουν όλα. Έφτασε και ο Λιμενάρχης δίνοντας τις σχετικές εντολές. Κι μικρή μάζωξη άρχισε να διαλύεται. Ο Νειμποριός ξαναγύρισε στην απογευματινή νιρβάνα του.  Τελικά στην Άνδρο μείναμε με την κινητοποίηση γιατί οι της πολεμικής αεροπορίας από το C-130 απλώς έριχναν φωτοβολίδες στο Αιγαίο!... Χωρίς να έχουν ενημερώσει κανέναν!... "ΕΝ ΑΝΔΡΩ"  

Του Διαμαντή Μπασαντή Τρεις φωτογραφίες. Τρεις στιγμές στο μαγικό Αιγαίο. Εκεί που τα σχήματα αποκτούν τις διαστάσεις όλων των διαθλάσεων του μπλε. Και όλων των αντικατοπτρισμών του γαλάζιου. Ποιος θα το έλεγε πως αργά το απόγευμα στο μπαλκόνι θα έβλεπα την αγαπημένη Ικαρία τόσο κοντά; Ποιος θα το έλεγε πως το απέναντι νησί - στα 53 μίλια απόσταση - θα ερχόταν ξαφνικά τόσο κοντά (σαν 20 μίλια απόσταση); Μόνο το Αιγαίο μπορεί να φέρνει κοντά ή να σπρώχνει μακριά τα νησιά του, ανάλογα με τις φωτοσκιάσεις και την διαύγειας της μέρας.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Η Άνδρος ταξιδεύει με το Εν Άνδρω στον κόσμο... Το ρολόι έδειχνε 11:37 ώρα Ελλάδος - 30 Απριλίου 2020 - όταν χτύπησε το τηλέφωνο του «Εν Άνδρω» κι ένα παράξενο νούμερο έκανε την εμφάνιση του 00346595…. με την ένδειξη Ισπανία. Το σηκώσαμε περίεργοι και μια ευγενική νεανική φωνή ρώτησε αγγλικά - με σχεδόν ελληνική προφορά - αν μιλάμε... αγγλικά! Ξαφνιασμένοι απαντήσαμε: βεβαίως! Και ρωτήσαμε ποια είναι και από πού τηλεφωνεί. Η απάντηση: από την Μαδρίτη! Είχαν δει το δημοσίευμα μας που αναφερόταν στις πωλήσεις ξενοδοχείων στην Άνδρο και ρωτούσε πληροφορίες για το Andros Holiday!!!

Του Διαμαντή Μπασαντή Μια διαδρομή στις ανοιξιάτικες μνήμες ενός εντελώς διαφορετικού και ιδιότυπα σκληρού μήνα: του Απρίλη του 2020. Μια διαδρομή σε δοξαστικές στιγμές της Άνδρου. Πρώτη στάση και πρώτη φωτογραφία ο φάρος της Άνδρου στο δειλινό: όπως ίσως δεν τον έχετε ξαναδεί. Τόσο όμορφος. Τόσο γαλήνιος. Τόσο ονειρικός. Την ίδια στιγμή ζούμε στα όρια μιας καμπύλης που ισοπεδώνεται, Κι αυτό δίνει ελπίδα. Δίνει ανάσα στον αποκλεισμό. Ανάσα σε μια ιδιότυπη παγκόσμια πολιορκία που μας έχει κλείσει στα σπίτια μας με στόχο να "σπάσουμε τις αλυσίδες" που μας περιτριγύρισαν ξαφνικά. Και οι αλυσίδες είναι γύρω μας, αλλά είναι και μέσα μας. Είθε να σπάσουμε τις γύρω μας, αλλά και τις μέσα μας...

Του Διαμαντή Μπασαντή Ζούμε για πρώτη φορά ένα Πάσχα αποκλεισμού, ένα Πάσχα που οι άνθρωποι είναι πολιορκημένοι στα ίδια τους τα σπίτια, στον ίδιο τους τον τόπο. Πολιορκημένοι από μια πανδημία που άπλωσε από την μια μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Ανεβαίνουμε έναν Γολγοθά. Συνάμα ανεβαίνουμε μια δοκιμασία από την οποία όταν ολοκληρωθεί και έχουμε αντέξει θα βγούμε ίσως λίγο πιο σοφοί. Γιατί θα έχουμε καταλάβει καλύτερα τα μικρά και καθημερινά που μας χαρίζονται και συχνά παραγνωρίζουμε. Και ίσως έχουμε κατανοήσει πως την ελευθερία πρέπει να την αναζητήσουμε μέσα μας πριν την ψάξουμε γύρω μας. Με αυτές τις σκέψεις ανηφορίσαμε - Πάσχα του 2020 - στο Πάνω Κάστρο για ν' αγναντέψουμε την φύση και την ιστορία της Άνδρου, αλλά και το πασχαλινό πέλαγος με τα μαγικά νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους...

Του Βασίλη Μαλταμπέ Αφορμή για σκέψεις πήρα σε μια απ'τις μετρημένες εξόδους απ'το σπίτι,προς διεκπεραίωση  τραπεζικών συναλλαγών. Το μέλλον χρειάζεται απαντήσεις τις οποίες η εν λόγω τράπεζα παρέχει στους πελάτες της. Το διακηρύσσει ρητώς στην είσοδο μέσω διαφημιστικών εντύπων.

  (Αναγνώστης που υπογράφει Πάκις έστειλε ως σχόλιο το παρακάτω κείμενο. Περιγράφει με σπαρταριστό τρόπο την περιπέτεια να πας σούπερ-μάρκετ στην εποχή της κορύφωσης της πανδημίας. Το αναδημοσιεύουμε στο σάιτ προς τέρψη όλων που τραβάμε κάτι αντίστοιχο. Τουλάχιστον ας χαμογελάσουμε με την κατάσταση. Ή, να το πούμε αλλιώς: γελάτε κάνει καλό – ΕΝ ΑΝΔΡΩ) “Στείλαμε το SMS αρμοδίως και τραβήξαμε για το σούπερ μάρκετ. Κατά τη διαδρομή ρίχναμε κλεφτές ματιές πίσω μας μπας και μας… παρακολουθούν. Ακροβολιστήκαμε με την σύντροφό μου, έχοντας αναλάβει ο καθένας από έναν όροφο. Διάλεξα τον πάνω όροφο ένεκα της ομορφούλας στα τυριά. Μαζέψαμε δύο καρότσια σε 15 λεπτά. Οινόπνευμα δεν βρήκαμε. Πήραμε, όμως, ένα κιβώτιο βότκα. Θα πίνουμε και θα κάνουμε επάλειψη. Μας ήρθε και φτηνότερα. Γυρίσαμε και τα ανεβάσαμε σπίτι. Ρίξαμε έναν καυγά στο ασανσέρ, γιατί τα είχε απλώσει όλα κάτω και δεν είχε χώρο να μπούμε. Τα αποθέσαμε στο μπαλκόνι. Είκοσι σακούλες… μολυσμένες. Γεμάτες με δεκάδες πράγματα μολυσμένα κι αυτά. Μολυσμένα και τα ρούχα μας. Μ’ έχει γαμήσει κι η μύτη μου στη φαγούρα, αλλά πού να την ξύσω. Πάμε στο μπάνιο. Πλένουμε χέρια και πρόσωπο. Κλείνουμε τη βρύση και την απολυμαίνουμε. Απολυμαίνουμε και τα χέρια μας μαζί με τη βρύση. Πρέπει όμως να αλλάξουμε ρούχα. Βγάζουμε τα ρούχα μας σε συγκεκριμένο χώρο, ξαναπλένουμε τα χέρια μας και ξανα-απολυμαίνουμε τη βρύση που την πιάσαμε, αφού είχαμε πιάσει τα ρούχα μας. Ξεβράκωτοι και απολυμασμένοι τρέχουμε στις ντουλάπες μας για καθαρά ρούχα. Ρίχνουμε τα μολυσμένα στο πλυντήριο και βγαίνουμε στο μπαλκόνι για τα ψώνια. Μαζί κι ένα πακέτο με 100 ζευγάρια γάντια που είχαμε αγοράσει από την προηγούμενη. Έχουν βγει στα απέναντι μπαλκόνια και μας χαζεύουν. Είχαμε τις μπαλκονόπορτες ανοικτές και τις κουρτίνες τραβηγμένες, μας είδε κάποιος μαλάκας να πηγαινοερχόμαστε γυμνοί κι ειδοποίησε τους υπόλοιπους. Βάζουμε από ένα ζευγάρι γάντια. Σφουγγαρίζουμε το μολυσμένο μπαλκόνι κι όσο να στεγνώσει, βγάζουμε απ’ τις σακούλες πράγματα και τ’ ακουμπάμε στα τραπέζια, στις καρέκλες και στο πάτωμα ανά είδος. Τρόφιμα ψυγείου, τρόφιμα εκτός ψυγείου, φρούτα, καθαριστικά και είδη υγείας και… κωλόχαρτα. Πολλά κωλόχαρτα! Τρέχει το κωλόσκυλο και τα μυρίζει όλα. Σε κάποια σκαρφαλώνει. Αλλά το σκυλί ενδέχεται να είναι μολυσμένο. Παίρνουμε το σκυλί και το χώνουμε στη μπανιέρα. Πετάμε τα γάντια και το πλένουμε. Το στεγνώνουμε και το κλειδώνουμε. Βάζουμε άλλα γάντια και βγαίνουμε στο μπαλκόνι. Ξεκινάμε με τα κρέατα και τα τρόφιμα ψυγείου. Ξετυλίγω το χαρτί συσκευασίας, πιάνει η άλλη με λαβίδα το τρόφιμο και το χώνει σε σακούλι ψυγείου ή σε τάπερ. Από τα γύρω μπαλκόνια μας παρακολουθούν, άλλοι μ’ απορία κι άλλοι με δέος. Η γαμημένη φαγούρα στη μύτη μου συνεχίζει. Συνεχίζουμε με τα χαρτιά υγείας. Ο ένας ανοίγει με προσοχή τις εξωτερικές συσκευασίες και ο άλλος τα παίρνει, πηγαίνει στο μπάνιο, σκαρφαλώνει στη σκάλα και τα αποθέτει στο πατάρι του μπάνιου το οποίο πριν είχε καθαριστεί. Έχει πήξει το πατάρι στα κωλόχαρτα, στα χαρτιά κουζίνας και στις χαρτοπετσέτες! Περνάμε στα μακαρόνια, ρύζια, όσπρια κλπ. Ο ένας ανοίγει το νάιλον από τα Barilla n.7 – τρία, το ένα δώρο, βγάζει και το νάιλον από τα κουτιά με το ρύζι. Η άλλη τα φλιτάρει με αντισηπτικό και τα σκουπίζει αστραπιαία, πριν παπαριάσει η χάρτινη συσκευασία. Τα πηγαίνει στο ντουλάπι. Εν τω μεταξύ, μ’ έχει πιάσει κατούρημα. Πάω στο μπάνιο. Αντιλαμβάνομαι ότι έχω πιάσει το πουλί μου με το μολυσμένο γάντι. Μένω με τη φόρμα μισοκατεβασμένη, πετάω τα γάντια, βγαίνω απ’ το μπάνιο, βάζω καθαρά γάντια, βγάζω τα ρούχα μου, βγάζω τα γάντια, μπαίνω στη μπανιέρα, πλένομαι, σκουπίζομαι, ντύνομαι, ξαναβάζω τα προηγούμενα γάντια και βγαίνω στο μπαλκόνι. Έχει σκοτεινιάσει. Στο σούπερ μάρκετ πήγαμε στις 12 το μεσημέρι, είναι ήδη επτά και το μπαλκόνι είναι γεμάτο πράγματα. Φρούτα, λαχανικά, είδη προσωπικής υγιεινής είναι ακόμη απλωμένα ως τραχανάς. Κι εκεί θα μείνουν!”