Έφτασε ολόφωτο μέσα στη νύχτα το Superferry στη Ραφήνα. Ολοκλήρωσε επί δίμηνο την ετήσια συντήρηση του και ταξίδεψε για Ραφήνα. Βρεθήκαμε τη νύχτα της Δευτέρας στις 23:00 στον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας για να το φωτογραφίσουμε. Ήταν αυτή η παλιά αγάπη της νιότης μας για τα καράβια της γραμμής μας και όχι μόνο. Ήταν τα καράβια κι ο ναυτικός πατέρας τα ορόσημα της παιδικής ηλικίας μας. Έτσι, σε συνεχή επικοινωνία με τον καπετάν-Θανάση Χαλά βρεθήκαμε γύρω στις 23:00 ψηλά στον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας να φωτογραφίσει την έλευση του όμορφου και λαμπερού πλοίου πίσω στη γραμμή μας.

Η φωτογραφία εντυπωσιακή. Την έστειλε ο Δημήτρης, παλαιός συνοδοιπόρος, στο μεγάλο ταξίδι του Εν Άνδρω, στην Άνδρο. Στο έρημο και μοναχικό Μπατσί των ημερών στην παραλία εκεί που είναι το μπαρ Αλς και η βεράντα του Ευτύχη εδημιουργήθη "νήσος τις"!!! Υποχώρησαν τα νερά λόγω της χειμερινής άμπωτης και ξεπρόβαλε μια νησίδα άμμου εκεί που υπήρχε θάλασσα. Ανάλογα τα ρεύματα και την φουσκονεριά ή θα σταθεροποιηθεί ή θα χαθεί το επόμενο διάστημα. Αυτά είναι τα "παιχνίδια" της θάλασσας στο Μπατσί. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ένα ακόμα ταξίδι με το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Ραφήνα-Άνδρο-Ραφήνα. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την Κυριακή βιαστική επιστροφή το Σάββατο αργά το απόγευμα στις 18:00 πριν την καταιγίδα και το απαγορευτικό της Κυριακής. Μια περίεργη νηνεμία. Ή, άλλως νηνεμία πριν την καταιγίδα. Το Θεολόγος πέρασε φόρτωσε κι έφυγε πλήρες. Άφησε πίσω αυτοκίνητα! Το Αικατερίνη πέρασε μετά τρεις ώρες και τα μάζεψε. Είχε κίνηση. Ίσως έτρεξαν όλοι να προλάβουν το απαγορευτικό της Κυριακής κι ίσως και της Δευτέρας. Τελικά ακόμα και τον χειμώνα αν χαθούν ένα-δύο δρομολόγια έχει πρόβλημα η γραμμή μας. Τα δύο καράβια την ημέρα μέσα στο καταχείμωνο έδωσαν τη δυνατότητα να έχει επιλογές ο επιβάτης και έτσι ταξιδεύει τακτικά. Και η γραμμή μας είτε με το ένα πλοίο είτε με το άλλο πλοίο έχει πάντα δύο τακτικά δρομολόγια και μέσα στο καταχείμωνο: και πρωινό και απογευματινό. Κι αυτό είναι ευλογία για τα νησιά και την Άνδρο. Ας μην το ξεχνάμε...

 Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μια μικρή επιμήκυνση της γραμμής και το ταξίδι στην Άνδρο γίνεται ήσυχα και χωρίς κουνήματα. Η διαδρομή του ΑΙΚΤΕΡΙΝΗ την Τρίτη 17/1 με νοτιάδες 7-8 μποφόρ. Η πάνω διαδρομή έγινε το πρωί που ο άνεμος ήταν κοντά στα 7 μποφόρ, η κάτω διαδρομή το απόγευμα είναι ακόμα πιο επιμηκυμένη, καθώς ο άνεμος έφτασε τα 8 μποφόρ. Έτσι, όμως το πλοίο δεν κούνησε σχεδόν καθόλου. 

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Κόρθι. Πρωτοχριστιανική εκκλησία του 5ου μ.Χ. αιώνος. Στη σκεπή της εκκλησίας έχει φυτρώσει ένα κυπαρίσσι εδώ και δεκαετίες. Το κυπαρίσσι έχει ριζώσει μέσα στην πέτρινη κολώνα που βαστά την κορυφή. Ένα θαύμα της φύσης ή κατ' άλλους ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννη. Με την ευκαιρία της γιορτής και του χρονογραφήματος του φίλου και συνεργάτη Κ. Τριανταφυλλάκη για το πλήθος των Γιάννηδων και τις λαϊκές παροιμίες γι΄αυτούς επιλέξαμε από το πλήθος των Αγίων Ιωάννηδων της Άνδρου αυτήν την εκκλησία για να θυμηθούμε ένα ξεχωριστό αρχαιολογικά ναό και συνάμα ένα θαύμα της Άνδρου - "Εν Άνδρω"

Της γης το χρυσάφι, τα λεμόνια. Ήρθε η ώρα της συγκομιδής. Πρόκοψαν όλες εφέτος με το λίπασμα από τον βιολογικό καθαρισμό που έβαλα δύο χρονιές. Μέχρι τότε η καλύτερη από αυτές βασανίζονταν με τα χημικά λιπάσματα. Και από λεμόνια τίποτα. Ή, σχεδόν τίποτα. Και ξαφνικά εκεί που έκανε καμιά 20αριά λεμόνια την φορά (δίφορη γαρ) ξαφνικά γέμισε δύο μεγάλα καφάσια. Μερικές δεκάδες κιλά. Μου θύμισε την λεμονιά που είχε ο πατέρας στον κήπο μας στην Αθήνα που έφτασε να παράγει 100 κιλά λεμόνια την φορά! Αυτή εδώ η δική μου - αν και πολύ μικρότερη - πρόκοψε απότομα τα τελευταία δύο χρόνια. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Έχουν περάσει 36 ολόκληρα χρόνια από το 1986. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει γύρω μας και μέσα μας. Η ζωή είναι διαφορετική, η κοινωνία είναι διαφορετική, η επικοινωνία είναι διαφορετική. Ακόμα και το ποδόσφαιρο που μας συνέπαιρνε είναι διαφορετικό. Ήταν μια εποχή που στα θολά χρώματα της τηλεόρασης κυριαρχούσαν οι τότε "παγκόσμιοι" της μπάλας; οι Γερμανοί, οι Αργεντίνοι, οι Άγγλοι και ο Μαραντόνα. Ένας απίστευτος μικροκαμωμένος "αλητάκος" γητευτής της μπάλας. Κάθε μεγάλη ιστορία χρειάζεται και τον προσωπικό μύθο για να αποκτήσει "πρόσωπο". Και το "πρόσωπο" της Αργεντινής και του παγκοσμίου κυπέλου του 1986 ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ένα πρόσωπο βγαλμένο από την μυθολογία του αιώνιου μύθου όπου ο φτωχός μα καλός ξεπερνά την μοίρα του κι ορίζει τον εαυτό του και την ομάδα του στο προσκήνιο της ιστορίας κατακτώντας την "απόλυτη νίκη". Κι αυτή την "απόλυτη νίκη" το ποδόσφαιρο την καθορίζει κάθε τέσσερα χρόνια με το παγκόσμιο κύπελο εδώ και 90 χρόνια.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   Είναι όμορφα σου λέω όταν χαράζει στο Αιγαίο... Ένα πέλαγος εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη γωνιά της Μεσογείου. Εδώ σε αυτή την θάλασσα που μας γέννησε, που μας περιέχει και την περιέχουμε, η διαφάνεια της ατμόσφαιρας, οι κλίσεις του φωτός, τα σχήματα των νησιών, η δραματικότητα του ουρανού, οι φωτοσκιές και τα χρώματα κάνουν τα πάντα γύρω μοναδικά. Το να ζεις εδώ την ανατολή είναι ανάταση ψυχής, είναι ευλογία θεού, είναι χάρμα οφθαλμών.

Πρωί Κυριακής 11 Δεκεμβρίου ξέσπασε βροχή στην Άνδρο...