Εικόνες μιας περιδιάβασης στην Άνδρο του χειμώνα
Του Διαμαντή Μπασαντή
"Λίγες οι νύχτες με φαγγάρι που μ' αρέσουν..." έγραφε ο Σεφέρης. Έτυχε και μ' αρέσουν οι φεγγαρόφωτες νύχτες της χειμωνιάτικης Άνδρου. Μου άρεσε, λοιπόν, και η επόμενη νύχτα της ¨παγωμένης πανσελήνου". Αν και είχε κρύο και φυσούσε. Τα σύννεφα έφευγαν γοργά στον ουρανό. Δύσκολο να κάτσεις πώρα έξω. Ο χειμώνας είναι πια εδώ.
Οι δρόμοι αδειανοί. Όμως στα μπαρ και στα καφέ στο Κόρθι, Στο Μπατσί, αλλά και στην Χώρα οι νέοι διασκέδαζαν: με ένα ποτό, με ένα τσάι, έναν καφέ! Παρά το "παγωμένο φεγγάρι" η νύχτα αμφίθυμη: κρύα έξω, ζεστή μέσα. Σάββατο βράδυ ανήμερα Χριστούγεννα στην Άνδρο...
Την Κυριακή ανοίξαν τα μαγαζιά. Όμως η μερα ακόμα πιο αμφιθυμη. Όσοι είχαν έρθει για τριήμερο ή τετραήμερο ήταν "stand by"! Η Κυριακή ήταν πάντα μέρα επιστροφής. Στο πάντα ανοιχτό ταβερνάκι της Χώρας, το "Ενάλιον", ο Μάριος σέρβιρε τους λιγοστούς πελάτες: όλοι γνωστοί! Ήρθε και μας χαιρέτισε ο Αντώνης, Πως δεν τον είδαμε με τόσο λίγο κόσμο παραμένει μυστήριο! Ο Μάριος πάντα εκεί χαμογελαστός να σερβίρει και να περιγράφει στιγιότυπα από την χτεσινοβραδινή βόλτα του στο νησί...
Και τα παιδιά του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου μαζί με τους προπονητές τους κι αυτά πάντα εκεί! Παρά την κρύα θάλασσα. Παρά τον κυματισμό. Και παρά τον κρύο αέρα. Μια εικόνα ζεστή και οικεία. Μια εικόνα ζωής. Μια εικόνα ανάσας σε μια Άνδρο που δυσκολεύεται τον χειμώνα. Ο Πάχος με τον Βασίλη πάντα στο σκάφος συνοδείας να δίνουν εντολές στα όπτιμιστ και στα λέιζερ... Ο Ναυτικός Όμιλος είναι εικόνα μιας Άνδρου "παντός καιρού"...
Η γιορτή τέλειωσε. Η νύχτα ήρθε. Όμως με τον τρόπο της συνεχίζεται όπως φαίνεται και από το εξαιρετικά στολισμενο με λαμπιόνια σπίτι στα Λειβάδια. Φαντάζει μοναδικό στο σούρουπο της Κυριακής. Δύο φωτεινές παραστάσεις: αριστερά ο Άγιος Βασίλης μπαίνει από την καμινάδα, δεξιά ο Άγιος Βασίλης ταξιδεύει με το έλκυθρο! Ένας τίτλος καρφώνεται στη σκέψη: το μικρό σπίτι στο λειβάδι ή στα Λειβάδια!
Η μικρή πλατεία στον Όρμο Κορθίου στολισμένη, κατάφωτη, άδεια! Ένας άνθρωπος στην πόρτα του "sea satin". Στη Λιθοδομή έχει παιδικό πάρτι και αρκετές παρέες. Στο "sea satin" είναι πιο ήσυχα για κουβέντα. Η νύχτα της Κυριακής μας γυρνά πίσω στην Άνδρο των μικρών παρεών που μαζεύονται και συζητάνε: για τα παλιά, τα καθημερινά, τις κοινές αναφορές, τα κοινά διαβάσματα. "Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους γαλαξίες" τραγούδισε κάποτε ο τραγουδοποιός Σαββόπουλος. Ίσως να εννοούσε και το Κόρθι. Ποιος ξέρει;
Ο πεζόδρομος γιορτινός, κατάφωτος κι άδειος. Όμως οι άνθρωποι στον Όρμο πλήρεις συναισθημάτων! Το καταλαβαίνεις όταν αργά επιστρέφοντας μόνος τον δρόμο για Χώρα χτυπά το τηλέφωνο. Είναι ο Νίκος από την Λιθοδομή: "είδα το αυτοκίνητο σου απέξω. Είχα δουλειά δεν σε είδα που μπήκες-βγήκες. Να τα πούμε μέσα στη βδομάδα στη Χώρα"! Τον Νίκο τον ξέρω από τις λίγες επισκέψεις μου στη Λιθοδομή. Έκανε το άλμα να έρθει να στεριώσει στον μικρό Όρμο από τον μεγάλο Πειραιά. Και μόνο αυτό φτάνει!...
Η πεζογέφυρα στην άδεια νύχτα. Μια τελευταία μεταμεσονύκτια ματιά. Ίσως το πιο ωραίο σημείο της νυχτερινής Χώρας. Καλαίσθητη. Άνετη. Αναδεικνύει τον Νειμποριό. Η μακριά γιρλάντα με τα λαμπιόνια και τα αστέρια πλάι στη θάλασσα προσδίδει μια αίσθηση γιορτής. Η απουσία των ανθρώπων οδηγεί αναπόφευκτα τη σκέψη στο τέλος της γιορτής. Είναι όμως έτσι; Άρχισε ποτέ η γιορτή στον Νειμποριό για να τελειώσει; Φωτογραφίζεις την ωραία εικόνα πριν ανηφορίσεις για το σπίτι...
