Η φωτιά στην ανεξέλεγκτη χωματερή της Σταυροπέδας. Διοξίνες που απειλούν χιλιάδες κατοίκους και παιδιά στην Χώρα. Όμως τα πολιτικά παιχνίδια γύρω από τα σκουπίδια καλά κράτησαν από αυτούς που τάχα μου ενδιαφέρονται για το περιβάλλον και μπλόκαραν μέχρι προχθές κάθε εξέλιξη για ΧΥΤΥ... (φωτ. Εν Άνδρω).

Οι Στενιές και το γρήγορο ίντερνετ. Πόσο γρήγορα θα έλθει... το "γρήγορο"; (φωτ. Εν Άνδρω).   (Το παρακάτω μήνυμα εστάλει στο «Εν Άνδρω» 27/10/18. Ανευρέθη στις 30/10/18 στα… σπαμ! Πράγμα ακατανόητο. Οι μέρες που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα πυκνές με γεγονότα και θέματα. Υποσχεθήκαμε να κάνουμε πάλι θέμα με το internet στην Άνδρο. Και σήμερα επανερχόμαστε στο μέγα ερώτημα: «Τι γίνεται ρε παιδιά με το internet στην Άνδρο; Προχωράνε οι τομές και τα καλώδια, αλλά κανείς δεν ξέρει τίποτα πέρα από το αόριστο «μέχρι το τέλος του χρόνου…». Αναμένουμε… - Εν Άνδρω.)

Άγιος Αιμιλιανός στην Πλούσκα - Οκτώβριος 2018 (φωτ. Εν Άνδρω). Αναγνώστης που διάβασε την «εκδρομή στην Πλούσκα» μας έστειλε μια φωτογραφία του Αγίου Αιμιλιανού από τον Ιούνιο του 2016 μαζί με ένα ερώτημα: πως έγινε αυτή η μεταμόρφωση του εξωκλησιού;

Του Διαμαντή Μπασαντή Κόρθι. 31 Οκτωβρίου 2018. Ο δρόμος από το ταφείο στον Όρμο... (φωτ. Εν Άνδρω). Ήταν πριν ενάμιση χρόνο. Είμαστε στη Λιθοδομή με τον Γλυνό. Ξαφνικά γυρνά και μου λέει: "θα ήθελα εσύ να πεις δύο λόγια όταν φύγω..."! Τον κοίταξα αιφνιδιασμένος κι είπα: "τι είναι αυτό που λές; Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα φύγει πρώτος...". Με κοίταξε χαμογελάστός και επανέλαβε: "θέλω εσύ να μιλήσεις..."! Η δεύτερη απάντηση χειρότερη της πρώτης: "άσε μας ρε Γιάννη..."!

Το "θαύμα" του κυπαρισσιού στην κολόνα του τρούλου στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο στο Κόρθι (φωτ. Εν Άνδρω).  Αγαπημένε φίλε, παντοτινέ μου Δήμαρχε. καλό σου ταξίδι Αγαπημένε φίλε, γλυκέ άνθρωπε, παντοτινέ μου Δήμαρχε, στιβαρέ συνομιλητή, πεπαιδευμένε σχολιαστή των πάντων Γιάννη, καλό σου ταξίδι. Άργησα να μάθω νέα σου και άγγελος κακών ο Βασίλης Νίνος με τον οποίο συνομιλήσαμε τηλεφωνικά εν μέσω κοινών αναφιλητών πόνου και ισχυρών αναμνήσεων. Σε γνώρισα το 1988, τότε που πρωτοέφερνα τα παιδιά μου στο Κόρθι και μαζί με τη μάνα μου, το Μιλανακέικο, τη νονά και το νονό μου, τη Ροζίτα και την Ιρέν τους δείχναμε τα μονοπάτια του Όρμου, που πρωτο-περπάτησα κι εγώ όταν ήμουν δέκα χρονών.... Έφυγαν όλοι πια και τελευταίος εσύ, τρυφερέ μου σύντροφε των νυχτερινών μας συζητήσεων, από τους πέντε-δέκα πρώτους που με είχαν συγχαρεί όταν είχα εκλεγεί βουλευτής. Σου χρωστάω ένα προσκήνυμα στους μύλους του γιαλού και στο Καντούνι. Καλό κατευόδιο. Δημήτρης Κωνσταντάρας   Σε ευχαριστώ που με τίμησες με την φιλία σου... Δεν γράφω από υποχρέωση ή γιατί  έτσι είθισται όταν φεύγει κάποιος ιδιαίτερα σημαντικός άνθρωπος. Δεν είναι πρόθεση μου να φτιάξω μια αγιογραφία, αναφερόμενος στις αρετές ή στα χαρίσματα και στην προσφορά στο νησί μας, του Γιάννη Γλυνού. Θέλω μόνο να εκφράσω την αγωνία μου γιατί σιγά-σιγά στερεύει ο τόπος από ανθρώπους με τη μεγαλοσύνη, το ανυστερόβουλο χαμόγελο και τη ζεστή καρδιά του Γιάννη. "Γεια σου παλήκαρε " με προσφωνούσε στις τακτικές συναντήσεις ή συνομιλίες μας, παραμερίζοντας τα προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν, χωρίς ποτέ ενα παράπονο, μιά βαρυγκώμια, σαν έτοιμος από καιρό για τη χαμένη μάχη, σαν το Διγενή στο μαρμαρένιο αλώνι... Πολλές φορές  αναρωτιόμουν πού βρίσκει το κουράγιο και την όρεξη, να εξακολουθεί να σχεδιάζει και να ονειρεύεται έργα, υποδομές και παντός είδους παρεμβάσεις στο νησί και να συζητάμε ατελείωτα, παρέα και με τον αγαπημένο του φίλο και συνεργάτη Ισίδωρο, τί μπορεί να γίνει ώστε να πάρουν σάρκα και οστά, συνθέτοντας και αξιοποιώντας τις γνώσεις και την εμπειρία του εκάστοτε συνομιλητή του.  Κι άλλες φορές πολιτικές αναλύσεις, κοινωνικούς προβληματισμούς, λογοτεχνία. Μια αστείρευτη ποικιλία θεμάτων στα οποία είχε πάντα θέσεις και άποψη που διατύπωνε με παρρησία αλλά και σεβασμό στον συνομιλητή του. Η αδυναμία του όταν πολιτικά ήταν ενεργός και ασκούσε διοίκηση ήταν μια, η υπερβολική του καλοσύνη, η μεγαλοκαρδία και η ανεκτικότητα σ´ αυτούς που δεν άξιζαν και που πρώτοι τον ξέχασαν, μόλις εγκατέλειψε τον δημαρχιακό θώκο. Δυστυχώς δεν ήταν στο χαρακτήρα του το όχι. Δεν ήθελε να κακοκαρδίσει ή να θίξει κανένα. Αναρωτιέμαι αν θα έχω πια λόγο όταν βρίσκομαι στην Άνδρο, να επισκέπτομαι τόσο τακτικά το Κόρθι. Με ποιον να κανείς παρέα; Τι να συζητήσει; Με ποιόν να συζητήσει; Γιάννη σε αποχαιρετώ με ευγνωμοσύνη γιατί με τίμησες με τη φιλία σου. Και πες χαιρετισμούς στον φίλο μας το Νίκο… Γιώργος Γιαννίκος Στενιές Άνδρου  

Έχουν ήδη αρχίσει να καταφθάνουν στην ιστοσελίδα μας ψηφίσματα και αποχαιρετισμοί για τον εκλιπόντα Γιάννη Γλυνό. Στη στήλη αυτή θα προσθέτουμε κάθε νέο ψήφισμα ή ανακοίνωση και θα γίνεται και σχετική ανάρτηση στον τίτλο και α;ντίστοιχη κοινοπόίηση στο f/b του ΕΝ ΑΝΔΡΩ.

Του Διαμαντή Μπασαντή Ο Γιάννης Γλυνός στη Λιθοδομή στο Κόρθι (φωτ. Εν Άνδρω). Αδύνατον να πιστέψω πως ο Γιάννης Γλυνός έφυγε. Αν και τον έβλεπα να φεύγει καιρό τώρα, δεν μπορώ να αποδεχτώ την φυγή του. Πώς να αποδεχτώ πως δεν θα ξανακούσω στο τηλέφωνο εκείνη την βαθιά φωνή να λέει με ζεστό φιλικό ύφος: «ξέρεις…»

Ηλιόλουστο πρωινό 28ης Οκτωβρίου. Η Άνδρος μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα γιόρτασε την μέρα. Παρατάχθηκε. Απέδωσε τιμές. Στην κεντρική πλατεία Γηροκομείου της Χώρας μπροστά στο κτίριο του παλιού δημαρχείου παρατεταγμένα τα σχολεία, τα σώματα ασφαλείας, οι τοπικοί άρχοντες, για την καθιερωμένη τελετή και την παρέλαση (φωτ. Εν Άνδρω).

 Στενιές Άνδρου: η μέρα υπέροχη, η εποχή γλυκύτατη, οι Στενιές καταπράσινες. Στο κτήμα Καμπάνη έχουν χοιροσφάγια και υπάρχει πρόσκληση. Αλλά και πρόκληση. Πρώτη φορά θα παρακολουθήσουμε την όλη διαδικασία από την αρχή. Από την σφαγή μέχρι την κατάληξη του χοίρου σε λουκάνικα! Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε βρεθεί από το δεύτερο ή το τρίτο μέρος της διαδικασίας. Αυτή την φορά θα παρακολουθούσαμε από την πρώτη στιγμή που άρχισε το απόγευμα της προηγουμένης και θα ολοκληρωνόταν με το γεύμα του μεσημεριού της επομένης... (φωτ. Εν Άνδρω).