ΑΝΔΡΟΣ: Στο πιο φωτεινό πέρασμα της Ελλάδος...
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ
ΠΡΩΙΝΗ ΛΗΨΗ: Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2025. Φθάνω Άνδρο με το πρωινό πλοίο. Ένα ακόμα αυθημερόν ταξίδι αυτή την εποχή. Πάμε κι ερχόμαστε. Σηκώνομαι την ώρα που αναγγέλλεται η άφιξη του πλοίου. Κοιτώ αφηρημένα την απόσταση από το νησί... και μένω άναυδος! Είναι τέτοια η φωτεινότητα και η διαφάνεια που θαρρώ πως βλέπω μια ψεύτικη εικόνα. Η Άνδρος προβάλει τόσο λαμπερή κι ολόφωτη στο πρωινό του Κάβο Ντόρου. Σαν να μην την έχω ξαναδεί έτσι πριν. Κοιτώ ξαφνιασμένος. Προλαβαίνω και φωτογραφίζω από την γέφυρα του πλοίου την στιγμή...
Ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο από Γαύριο προς Χώρα βλέπω τα γύρω νησιά να σχηματίζονται με τρόπο γοητευτικό και μοναδικό. Εικόνες των Κυκλάδων υπέροχες. Εικόνες μιας Ελλάδας ευλογημένης και ανεπανάληπτης. Όμως η πρώτη πρωινή εικόνα της ολοφώτεινης Άνδρου κυριαρχεί στη σκέψη. Από την ανοικτή ακρόαση του αυτοκινήτου τηλεφωνώ στον Δημήτρη. Δημοσιογράφος πολυταξιδεμένος. Λάτρης του ήλιου. Ερωτευμένος με την Άνδρο όσο δεν πάει. Του λέω για την πρωινή φωτεινή εικόνα και ατάραχος μου εξηγεί: "Έχω διαβάσει κάπου πως το πέρασμα του Κάβο Ντόρου και η Άνδρος από την μεριά του είναι το πιο φωτεινό και λαμπερό σημείο της Ελλάδας! Αυτό λόγω των βορείων ανέμων, που όταν φυσούν απαλά καθαρίζουν την ατμόσφαιρα με τρόπο μοναδικό. Έτυχες σε μια τέτοια μέρα φίλε μου. Βλέπεις αυτό το νησί έχει κάποιες μοναδικότητες που δεν υπάρχουν αλλού..."
Απομεσήμερο στον κήπο μου στο Υψηλού. Αγναντεύω την Χώρα που απλώνει στο Αιγαίο. Γύρω τα χωριά καταπράσινα. Η φύση οργιάζει. Κοντεύουμε Δεκέμβρη και τίποτα δεν θυμίζει χειμώνα. Είναι η κλιματική αλλαγή; Ίσως. Είναι η Ελλάδα; Ίσως. Είναι η Άνδρος; Ίσως. Είναι μάλλον όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως. Και εμείς απολαμβάνουμε την μέρα που περνά με τρόπο ανεπανάληπτο.
Μέσα σε αυτό το ήπιο και διάφανες φως τα λεμόνια ωριμάζουν στα κατάφορτα δέντρα. Αλλά και βγαίνουν και νέα μπουμπούκια. Έχουν ξεγελαστεί οι δίφορες λεμονιές κι ανθίζουν σε λάθος εποχή. Θα έρθει κανένας χιονιάς και θα χαθούν τα πρόωρα μπουμπούκια...
Τα περγαμόντα ωριμάζουν κι αυτά. Tον άλλο μήνα θα είναι έτοιμα. Τον Γενάρη θα φτιάξουμε γλυκό του κουταλιού. Η Άνδρος, αν και μοναχική, παραμένει μοναδική...
ΛΗΨΗ ΤΟ ΑΠΟΒΡΑΔΟ: Επιστρέφω με το ίδιο πλοίο. Κουρασμένος, κοιτώ αφηρημένα από το τζάμι τον Κάβο Ντόρο. Ένα πλοίο με κοντέινερ ανεβαίνει το πέρασμα. Η κοκκινωπή διαφάνεια του στενού εντυπωσιάζει. Επιχειρώ μια ακόμα φωτογραφία. Από την Άνδρο προς το νότο. Κοιτώ την φωτογραφία και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Το πλοίο σαν πίνακας κυβιστών ζωγράφων. Και το σκοτεινό φόντο των βουνών πίσω του μια περίεργη σκιαγράφηση. Σαν ζωγραφική μικρού παιδιού ή σαν πίνακας κάποιου μεγάλου κι αόρατου ζωγράφου. Η μέρα που ξεκίνησε ολόφωτη και διάφανη κλείνει με μια ξεχωριστή ζωγραφική κατάληξη. Ζούμε σε μια ευλογημένη γωνιά της Ελλάδας. Ζούμε σε μια ξεχωριστή χώρα...
