Το ξενοδοχείο Αναιρούσα, όπως και η ακτή του, που έχει γαλάζια σημαία, είναι μια ξεχωριστή πανέμορφη γωνιά της Άνδρου. Αλλά και μια γωνιά πολιτισμού όπου γίνονται κάθε χρόνο εκθέσεις σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών. Εφέτος ήταν η χρονιά της Αγγελικής Μακρής. Όμως τα σκουπίδια στον δρόμο αποθαρρύνουν... (φωτ. Εν Άνδρω)...  Την Παρασκευή λάβαμε ένα ενυπόγραφο σημείωμα με μια φωτογραφία από την στενοχωρημένη εικαστικό που εκθέτει έργα της στο ξενοδοχείο, στο Μπατσί. Εκθέτει έργα της "στην αρχόντισσα Άνδρο', "στην Άνδρο του πολιτισμού" και άλλα τέτοια στερεότυπα, που αρέσουν. Ενόψει Σαββατοκύριακου αποφύγαμε να το δημοσιεύσουμε.

Σάββατο πρωί. Μια ολόλαμπρη μέρα η γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα. Στο μοναστήρι της Άνδρου, που βρίσκεται στα 500 μ. υψόμετρο στους εντυπωσιακούς και απόκρημνους Γερακώνες. Άλλη μια χρονιά στο εντυπωσιακό και ιστορικό μοναστήρι που γιορτάζει κάθε χρόνο στο κατακαλόκαιρο δύο φορές. Την πρώτη του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου και την δεύτερη της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο.

   Η πρόσκληση/πρόκληση ήταν για έναν εγγλέζικο γάμο στην αγγλική παροικία του Φελλού στην Άνδρο. Λόγω καθυστέρησης στην προσέλευση χάσαμε το πρώτο μέρος του γεγονότος: την έλευση του γαμπρού και της νύφης από το σπίτι τους στην παραλία με την συνοδεία παραδοσιακών οργάνων στην ταβέρνα όπου θα γινόταν το γλέντι. Το γνωστό μας ΑΝΔΡΙΩΤΙΚΟ ΤΑΚΙΜΙ τους συνόδευσε σε όλη την διαδρομή. Και οι καλεσμένοι ακολούθησαν. Κάπως έτσι έγινε ο εγγλέζικος γάμος στο ανδριώτικο ωραίο περιβόλι, στο "στέκι του Αντρέα".... 

(Τελικά οι τρεις ιδιοκτήτες του μπαρ "Μπούκα" στο Μπατσί δεν ξεμένουν από ιδέες! Ξεκίνησαν την γειτνίαση τους με το διπλανό μπαρ με καταγγελίες. Ήρθε η αστυνομία, ήρθαν δικηγόροι, έγιναν και δύο δημοτικά συμβούλια. Και ξαφνικά όταν στέρεψαν τα επιχειρήματα κατέληξαν να στήσουν έναν ξύλινο σταθερό τοίχο μεταξύ των δύο μαγαζιών. Το δημοτικό συμβούλιο ζήτησε την απομάκρυνση του. Όμως σήμερα οι τρεις ιδιοκτήτες του Μπούκα είχαν μια νέα ιδέα: έστησαν έναν ξύλινο τοίχο... με ροδάκια!!! Μετακινούμενος τοίχος!!! Έτσι έγινε χαμός σήμερα Παρασκευή μεσημέρι. Παραθέτουμε γράμμα μαζί με φωτογραφίες που λάβαμε για τον χαμό κι ελπίζουμε κάποιοι νέοι άνθρωποι που αποφάσισαν να ασχοληθούν με τον τουρισμό να δουν κάποια πράγματα με στοιχειώδη λογική – Εν Άνδρω)

Δεν είναι μόνο τα τοπία σε μια διαδρομή. Είναι και τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα των συνταξιδιωτών, των τουριστών, των γυναικών, των κατοίκων, των εργαζόμενων, των καλλιτεχνών, των ναυτικών και των καπεταναίων. Μερικές χαρακτηριστικές στιγμές με πρόσωπα. Από την Άνδρο στην Πάρο και από εκεί στη Σαντορίνη και στην Κρήτη. Τα πρώτα πρόσωπα που συναντάς σε μια καλοκαιρινή διαδρομή με το πλοίο για Κρήτη είναι οι τουρίστες που απολαμβάνουν το Αιγαίο, τον αέρα, τον ήλιο. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαν τόσα πλοία. Δεν θα υπήρχαν πολλά δρομολόγια. Και η Άνδρος δεν είχε ενωθεί με τις κεντρικές και νότιες Κυκλάδες και την Κρήτη. Εδώ φεύγοντας από το Γαύριο οι τουρίστες απολαμβάνουν το Αιγαίο... 

  Η καλοκαιρινή κίνηση αυξάνεται. Ο χρόνος πιέζει, το λιμάνι μικρό, το μελτέμι εμποδίζει την ταυτόχρονη προσέγγιση δυο πλοίων! Πρωί της Πέμπτης (25.7) δυο σπουδαίοι πλοίαρχοι - και φίλοι - του «Superferry 2» ο Τάσος Τρέσος και του «Θεολόγος» ο Μάκης Σκιαδάς, έδειξαν την ναυτοσύνη και την συναδελφικότητα τους. Με εντυπωσιακή ικανότητα έφεραν τα πλοία τους το ένα δίπλα στο άλλο στην έξοδο του λιμανιού για να μην καθυστερήσουν και ταλαιπωρηθούν οι επιβάτες.  Κινήσεις και μανούβρες σίγουρες, ζυγισμένες στον πόντο που εντυπωσίασαν τους ταξιδιώτες καθώς οι καπετάνιοι χαιρετιόντουσαν απο τις γεφύρας. Ωραίες θαλασσινές στιγμές… Κ.Ρ.

Όλες οι φωτογραφίες είναι αναγνωστών μας και είναι από την σημερινή φωτιά.  Σε εξέλιξη φωτιά στην περιοχή της Σταυροπέδας. Το πύρινο μέτωπο ξεκίνησε από την χωματερή και κατευθύνθηκε μέσω Στρόφιλα προς την θάλασσα καίγοντας και τον αρχαιολογικό χώρο.

Του Διαμαντή Μπασαντή  "Η ψυχή της Κρήτης είναι τα βουνά της", έλεγε ο κρητικός παπά-Μανώλης, στο Συνετί. Το επανέλαβε και στο τηλέφωνο, καθώς ανέβαινα για τα Ανώγεια. Το έλεγε και πριν χρόνια και ο φίλος Ολύμπιος από τον Αξό. Έτσι με το που έφτασα - με το Superferry - στην ανεξάντλητη Κρήτη έκανα στροφή κι άρχισα να ανεβαίνω προς τον Ψηλορείτη...

 "Η ζωή είναι σήμερα. Το αύριο δεν υπάρχει" έλεγαν οι χίπις. Πέρασαν από τότε πάνω από 50 χρόνια. Πέρασαν κι έγιναν μυθολογία. Οι μυθολογίες και γεννιόνται και πεθαίνουν. Για να ξαναγεννηθούν αργότερα με άλλον τρόπο σαν μια απόχρωση της πρώτης φοράς. Μάταλα. Νότια Κρήτη. Εδώ πριν 50 χρόνια έφτασε κάτι από την διεθνή ιδεολογία του χιπισμού! Σήμερα, τα Μάταλα, νοτιοδυτικά του Ηρακλείου, εξακολουθούν να προσελκύουν πλήθος κόσμου, που συρρέει ψάχνοντας κάτι από την μυθολογία μιας άλλης εποχής.