Προεκλογικοί διάλογοι...
Του Γιάννη Ζιώτη
(Συνεχίζεται το ταξίδεμα του Γιάννη Ζιώτη στο Εν Άνδρω. Το ταξίδεμα του στο νησί της σιωπής των αμνών. Στο νησί των συμβάσεων. Στο νησί του μη μιλάς για να τα έχεις με όλους καλά. Κι αν τύχει να μιλήσεις μόνο από πίσω. Και βεβαίως καθόλου παράξενο πως στην βουβαμάρα και στις συμβάσεις επικρατεί εύκολα το θράσος, έναντι του θάρρους. Γιατί το θράσος είναι απύθμενο και χωρίς αρχές. Και φοβίζει. Ενώ το θάρρος ορίζεται και περιορίζεται από τις αρχές όσων το έχουν. Με αυτές τις λίγες σκέψεις που δημιουργήθηκαν από το σύντομο και περιεκτικό κείμενο του Γιάννη Ζιώτη για πρόλογο διαβάστε και καταλήξτε στις δικές σας σκέψεις - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)
- Έχεις εχθρούς; Καλώς. Αυτό σημαίνει πως έχεις ορθώσει το ανάστημά σου για κάτι κάποτε στην ζωή σου!
- Πότε πρόλαβα να δημιουργήσω στον τόπο μου τόσους εχθρούς; Είκοσι χρόνια μπολιάζω τις καρδιές των ανθρώπων με αγάπη. Χτίζω γέφυρες επικοινωνίας με τη λογοτεχνία μου…
- Μην συνεχίζεις σε παρακαλώ, Γιάννη. Είναι δυσνόητα τα κείμενά σου. Έχω διαβάσει και τα επτά!
- Δεν ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Όχι από υπεροψία πάντως.
- Να παραμείνεις στα βιβλία σου και να περιορίσεις τις αναφορές. Λειτουργεί ανασταλτικά ο σεβασμός στο πρόσωπό σου. Μια χαρά πάει το νησί μας!
Αρνήθηκα να συμβιβαστώ με την πρότασή του. Και συνέχισε:
- Όλοι θέλουν να είναι ηγέτες.
- Το γνωρίζω, κύριε. Όλοι πασχίζουν να προτιμηθούν. Η καθοδήγηση όμως πρέπει να είναι υπεύθυνη! Απαιτεί αρετή, τήρηση του μέσου, ακλόνητη σταθερότητα και αριστεία!
Αισθάνθηκα πάντως άσχημα που ένας συμπατριώτης μου, προσπάθησε να γκρεμίσει την αποτύπωση της ιστορίας μου. Αρνήθηκα ωστόσο ν’ αμυνθώ, γιατί θεωρώ πως διαθέτω αρετές. Δεν είναι χωματερή αναμνήσεων η μικρή μου ¨ιστορία¨. Και δεν γράφτηκε με δημόσιες σχέσεις, παρεμβάσεις, στρογγυλέματα και κομματικά ή άλλα δαχτυλίδια… Ευτυχώς ζουν αρκετοί δάσκαλοί μου, αληθινοί ηγέτες, για να το βεβαιώσουν…
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (8)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Ορισμένοι κατηγορούν τον κ. Γιάννη Ζιώτη για "απείθεια" στον Μπάλλα!!!
Ερωτήματα: Υπάρχει καθεστώς δουλοπαροικίας στην Άνδρο που υποχρεώνει τους κουμπάρους να ακολουθουν όσους έχουν κουμπαριά εφ όρου ζωής; Αν υπάρχει γιατί πρέπει ο Ζιώτης να ακολουθεί τον Μπάλλα και όχι ο Μπάλλας τον Ζιώτη; Πότε και υπό ποίο καθεστώς ανέλαβε ο Μπάλλας αρχηγός στην ζωή του Γιαννη;
Επειδή μου κόψατε το σχόλιο θέλω να πώ μπράβο στο Γιάννη...
ΣΧΟΛΙΟ ΕΝ ΑΝΔΡΩ
Κάποιες λέξεις δεν εχουν θέσει εδώ μέσα. Ιδίως όταν υβρίζετε με χυδαίο τρόπο συνεργάτη του site. Το χυδαίο μέρος του σχολίου σας ξανακόπηκε. Συνεχίστε είμαστε περιέργοι που φτάνει η εμπάθεια σας εναντίον του συνεργάτη μας...
Απάντηση προς τον Αίσωπο κ την Αδαμαντια! Είστε κ εσείς μέρος των εχθρών του κυρίου Ζιωτη; Τον μισητέ κ εσείς;! Μια ερώτηση έχω να σας κάνω..ποιον έβλαψε; Ποιανού τα χρήματα κ τον κόπο στέρησε; Αλλά δεν αντέχετε που ένας άνθρωπος από το τίποτα δημιούργησε κ έφτασε μέχρι τα έγκατα της γης! Δεν είναι μέχρι το Γαυριο η αναγνωρισημότητα του.. ένα έχω να σας πω «ουδείς προφήτης εν τη πατρίδα αυτου» !!! Όμως σας αρέσει να πετάτε λάσπη κ να ασκείτε κριτική! Πριν ανακοινωθεί η πρόθεση να ασχοληθεί με τα κοινά πέσατε να τον φάτε,τώρα που αναφέρει τους λόγους που πατώνει το νησί κ δεν τον αφήνετε να βοηθήσει πάλι λάσπη! Μα γι αυτό πάει κατά διαόλου ο τόπος! Με τίποτα δεν είστε ευχαριστημένοι .. έλεος
Ότι να 'Ναι... Ο ποιητής Φανφάρας λείπει....
κ. Μπασαντή. Αν κατάλαβες τίποτε μπράβο σου. Ομως αντί να δημοσιεύεις τις ασυναρτησίες του Γιάννη δεν κοιτάς να δημοσιεύσεις πολιτικές παρεμβάσεις που γίνονται όπως αυτή του Μπάλλα για τους εκβιασμούς υποψηφίων δημάρχων για την ΣΑΤΑ των κοινοτήτων αν δεν κατέβουν μαζί τους και οχι ως ανεξάρτητοι οι πρόεδροι που την αγνόησες επιδεικτικά; Εγώ το είδα και στην κινηματογραφική Λέσχη και στην Ανδριακή.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝ ΑΝΔΡΩ
Δεν μας το έστειλε ο κ. Μπάλλας. 'Αρα δεν το είχαμε. Άρα δεν αγνοήσαμε ΤΙΠΟΤΑ. Βρείτε τον κ. Μπάλλα και πείτε το. Ευχαριστούμε πάντως για την πληροφορία.
Αν δεν καταλάβατε κάτι από ότι γράφει ο κ. Ζιώτης δεν είναι ανάγκη να βρίζετε τους άλλους που κατάλαβαν. Επίσης δεν είναι ανάγκη να υποδεικνύεται τι θα κάνουμε σε σχέση με άλλα site, που έχουν πολύ μικρότερη εμπειρία, δυναμική και θεματολογία. Μπορείτε να τα παρακολουθείτε αλλά χωρίς υποδέιξεις. Δημοσιεύουμε πολύ διαφορετικά και κατά την γνώμη μας πολύ ενδιαφέροντα πράγματα: πλοία, σύμβάντα, πολιτισμός, ιστορία, ρεποερταζ, άρθρα, χρονογραφήματα, πολιτική, δημοσκοπήσεις, διαλόγους ζωντανούς με όλο το Γάυριο και την Χώρα που κανείς δεν έχει και δεν έχει το κουράγιο να βάλει.
Οι χιλιάδες επισκέπτες μας κάθε μέρα άλλα βλέπουν σε εμάς, αλλά στους φίλους σας. Αν στείλει κάποια ανακοίνωση ο Μπάλλας θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν...
Η αλεπού σήκωσε το βλέμμα και είδε μερικά σταφύλια που έλαμπαν σαν μεγάλα κόκκινα πετράδια, ψηλά στον τοίχο. Άρχισαν να της τρέχουν τα σάλια. Φαίνονταν ζουμερά, ολοστρόγγυλα και ώριμα, έτοιμα να κοπούν. Τινάζοντας τα πίσω πόδια της, έκανε ένα σάλτο με τα νύχια τεντωμένα, αλλά αστόχησε.
Η αλεπού ξαναπροσπάθησε, παίρνοντας φόρα και πηδώντας, αλλά, όσο κι αν προσπαθούσε, δεν μπορούσε να φτάσει τα σταφύλια.
Ο καυτός ήλιος είχε καλύψει τα πάντα με το παχύ κόκκινο μανδύα του, και η αλεπού άρχισε να κουράζεται και να διψάει. Τα σταφύλια όμως παρέμεναν εκεί και υπόσχονταν να σβήσουν τη δίψα τους – ήταν σαν να την κορόιδευαν με τη ζουμερή τους σάρκα.
Η αλεπού άρχισε να θυμώνει. Κοίταξε τα σταφύλια και γρύλισε. Το ελαφρύ αεράκι τα κούνησε ελαφρά. Λες να έπεφταν;
Αλλά όχι, δεν έπεσαν. Δε θα κατάφερνε ποτέ να τα πιάσει.
«Δε σας ήθελα, έτσι κι αλλιώς» είπε η αλεπού μεγαλόφωνα. «Δεν είστε καν γινωμένα» πρόσθεσε. «Να μου λείπουν τα ξινά σταφύλια».
Και μ’ αυτά τα λόγια, ανασήκωσε τη μουσούδα της και απομακρύνθηκε με βήμα αγέρωχο.
Ηθικό δίδαγμα:
Όσα δε φτάνει η αλεπού
τα κάνει κρεμαστάρια.
Μα τι λεει ο ποιητής.....
μπόλικη μαρμίτα και απο ουσία τίποτα...
καιγόμαστε χρόνια σε αυτό το νησί και με μαρμίτα ποιητική δεν βγαίνει...
