Εν Άνδρω

 

 Η βράβευση του Σεφέρη με το Νόμπελ 

 Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ 

Απόσπασμα από την ομιλία του Γιώργου Σεφέρη για την ελληνική γλώσσα στην απονομή του Νόμπελ λογοτεχνίας του 1963: 

«Ανήκω σε µια χώρα µικρή. Ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου. Είναι µικρός ο τόπος µας, αλλά η παράδοσή του είναι τεράστια και το πράγµα που τη χαρακτηρίζει είναι ότι µας παραδόθηκε χωρίς διακοπή. Η ελληνική γλώσσα δεν έπαψε ποτέ της να µιλιέται. Δέχτηκε τις αλλοιώσεις που δέχεται καθετί ζωντανό, αλλά δεν παρουσιάζει κανένα χάσµα...»

ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ UNESCO

Με ομόφωνη απόφαση της UNESCO κατά την ολοκλήρωση της 43ης Γενική Διάσκεψη στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν, ανακηρύχθηκε η 9η Φεβρουαρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Η είδηση πέρασε στα ψιλά, σχεδόν απαρατήρητη. Κι όμως με την ομόφωνη αυτή απόφαση του πλέον επίσημου διεθνούς οργανισμού για τον πολιτισμό αναγνωρίστηκε η ιστορικότητα, η διαχρονία και η σημασία της ελληνικής γλώσσας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Στη διάσκεψη της Σαμαρκάνδης το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ολοκλήρωσε μια μακρά διαδικασία που είχε εκκινήσει από τον Απρίλιο του 2025, όταν με την απόφαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου της UNESCO, μετά από πρόταση που είχε τότε υποβάλει η Ελλάδα με τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο Γιώργο Κουμουτσάκο και την υποστήριξη 90 κρατών-μελών του Οργανισμού. Στην ανακοίνωση του αποτελέσματος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών υπογραμμίζεται ότι «η διεθνής αναγνώριση της μοναδικής και ανεκτίμητης συμβολής της ελληνικής γλώσσας στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας συνιστά απόφαση ιστορικής σημασίας στην 3.000 ετών διαχρονία της γλώσσας μας».

Φυσικά που καιρός στην Ελλάδα να ασχοληθεί κάποιος με μια τέτοια "μικρή" είδηση, που όμως αναγνωρίζει και επισήμως στο παγκόσμιο επίπεδο της UNESCO του ΟΗΕ αυτό που είχε αναγνωριστεί νωρίτερα τόσο στο επίπεδο της καθημερινότητας μιας και η γλώσσα αυτή μιλιέται σε αυτή την άκρη της γης ασταμάτητα για 3.000 χρόνια. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Όπως όμως πολύ σημαντικό μαζί με την διαχρονία της γλώσσας είναι πως σε αυτή τη γλώσσα έγραψαν οι αρχαίοι Έλληνες κλασικοί. Αλλά σε αυτή τη γλώσσα καταγράφηκε το έργο κορυφαίων νεοελλήνων δημιουργών που την ανέδειξαν εκ νέου ως παραγωγό παγκόσμιου πολιτισμού. Ονόματα όπως αυτά του Σολωμού, του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσο, του Καζαντζάκη, του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη, αλλά και τόσων άλλων συνέβαλαν και ταξίδεψαν την ελληνική γλώσσα στον σύγχρονο κόσμο.

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"