"Πηνελόπη Α.": Λίγο πριν το ταξίδι χωρίς επιστροφή…

 

Αυτή η φωτογραφία είναι άδικη και σκληρή. Το ίδιο και το βίντεο που θα δείτε πιο κάτω. Δείχνουν με τραγική μεγαλοπρέπεια την εφιαλτική αναμονή ενός «πολεμιστή» πριν οδηγηθεί στο «εκτελεστικό απόσπασμα» και στο οριστικό τέλος.

Κόλπος Ελευσίνας, λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα. Το «Πηνελόπη Α.», το πλοίο με την δική του μεγάλη ιστορία και πρόσφορα στην γραμμή της Άνδρου, σιωπηλό, σκουριασμένο και με έντονα τα σημάδια της εγκατάλειψης, περιμένει τι;

Όχι να υποδεχθεί τους χαρούμενους πασχαλινούς εκδρομείς, αλλά το ρυμουλκό που θα το οδηγήσει σε κάποιο διαλυτήριο της Τουρκίας, προκειμένου να το κόψει σε παλιοσίδερα.

Άλλες χρονιές τέτοια εποχή το ολόλευκο βαπόρι ταξίδευε πάνω-κάτω τον Κάβο Ντόρο με επιβάτες εμπορεύματα και νταλίκες, αψηφώντας καιρούς και τρικυμίες, κερδίζοντας επάξια τον τίτλο του «θαλασσοβάπορου». Δεν το τρόμαξαν ούτε οι άγριοι χειμωνιάτικοι βοριάδες, ούτε οι μανιασμένες σοροκάδες. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε δαμάσει τα κύματα της Μάγχης, στο καθημερινό πέρα δώθε Ντόβερ-Καλάι.

Η κόντρα του με ένα άλλο πλοίο-θρύλος, το «Επτάνησος» έχει μείνει ιστορική. Οι νησιώτες θυμούνται ακόμα τις εκπτώσεις στα εισιτήρια που εγκαινιάστηκαν σε αυτό το πλοίο, ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ομάδες των ανθρώπων της θάλασσας.

  Το αγαπήσαμε χρόνια. Ταξιδέψαμε χρόνια. Μας πήγε και μας έφερε μέσα στις μπουνάτσες και στις φουρτούνες του Κάβο Ντόρο. Και τώρα μόνο του περιμένει το τελευταίο ταξίδι για το διαλυτήριο. Όπως λένε οι υπέροχοι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, που τραγουδά η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου: "...δεύτερη ζωή δεν έχει".

Τα τελευταία χρόνια πριν την οριστική ακινητοποίηση του, έδινε την άνιση μάχη της επιβίωσης που τελικά έχασε. Θα πει κάποιος αυτή είναι η νομοτέλεια και ο σκληρός νόμος του ανταγωνισμού. Σύμφωνοι! Ωστόσο ο φόρος τιμής στον περήφανο πολεμιστή, που από το 1992, ο χαρακτηριστικός ήχος της σφυρίχτρας του (μπουρού) ακουγόταν καθημερινά πάντα στην ώρα του, είναι επιβεβλημένος.

Αλλοίμονο αν και μείς «σκοτώσουμε τα άλογα όταν γεράσουν». Θα το θυμόμαστε το «Πηνελόπη». Μας τίμησε και το τιμήσαμε μέχρι το τέλος…

 

Υ.Γ  Στην μοναξιά του πριν το ταξίδι χωρίς επιστροφή, το βαπόρι, έχει μια μικρή συντροφιά. Στην φωτογραφία που βλέπετε πιο πάνω, δίπλα του βρίσκεται αγκυροβολημένο, περιμένοντας και αυτό το ρυμουλκό για το διαλυτήριο ένα ακόμα ιστορικό πλοίο. Το «Μυτιλήνη». Το ένα δίνει κουράγιο στο άλλο…

«Εν Άνδρω»

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet
This comment was minimized by the moderator on the site

Ιωαννα Φιφη ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ . ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΑΞΙΔΕΥΑΜΕ . ΗΤΑΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ . ΚΡΙΜΑ .
Evangelia Kozanitou Χαιρετώ και εγώ το αγαπημένο μου καράβι

This comment was minimized by the moderator on the site

Ιάκωβος Κουρτέσης Δυστυχως οταν αναλαμβανουν μια εταιρια βουτυρομπεμπεδες και ανικανα ατομα για να διοικησουνε την εταιρια την πανε στον πατω χωρις επιστροφη
Xristos Karavias Δούλευα στο superferry2. καμαροτακι. Το λέγανε η Πόπη χαϊδευτικά!!
Nikos Manalis
Μου αρέσει! · Απάντηση · Μήνυμα
Γιώργος Τρανάκος Βαπόρι με όλη την σημασία του.
Οι ιθύνοντες golden boys, προσπαθώντας να καλύψουν τις ζημιές της εταιρειας από την γραμμή Ελλάδα - Ιταλία με το Πηνελόπη Α, που τα πήγαινε καλά οικονομικά στην γραμμή μας, δυστυχώς το " βύθισαν " και αυτό στα χρέη!!
Eftixia Topaka Το αγαπημένο βαπόρι του μπαμπά μου μονο με αυτο πήγαινε Άνδρο ειναι το καλύτερο και το πιο γερό βαπόρι έλεγε !!!
Στέφανος Μπουρατζής Λιπαμε πολύ γιατί με το Πηνελόπη φεύγουν και η ωραίες αναμνήσεις μας κρίμα!!!!!!

Το σχόλιο επεξεργάστηκε περίπου 6 χρόνια πριν από το χρήστη enandro enandro