Του Διαμαντή Μπασαντή    To Στενό, το θαλάσσιο πέρασμα μεταξύ Άνδρου-Τήνου. Aπό αυτό πήρε το όνομα ολόκληρη η βραχώδης και άγριας ομορφιάς νότια περιοχή της Άνδρου (φωτ. Εν Άνδρω). Απομεσήμερο. Τα σύννεφα κι ο αέρας δημιουργούσαν ένα παράξενο σκηνικό. Ξεκινήσαμε για το Στενό. Το «άβατο» της Άνδρου. Μόνο μια φορά διάβηκα το «σύνορο», στον Προφήτη Ηλία, για δύο χιλιόμετρα. Αυτή τη φορά ήμουν αποφασισμένος να φτάσω μέχρι το τέλος…

   Ψήνοντας τον ανδριώτικο λαμπριάτη (φωτ. Δ. Αντωνέλλος). Σωστά λένε όσοι υποστηρίζουν πως «η κάθε είδους απόλαυση περνάει πρώτα από το στομάχι…». Για τα επόμενα τρία χρόνια οι λιχουδιές της Άνδρου - και των άλλων νησιών του νοτίου Αιγαίου - θα αποτελέσουν σημείο αναφοράς στην ευρωπαϊκή γαστρονομική κουλτούρα αφού ολόκληρο το σύμπλεγμα των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, ανακηρύχτηκε Γαστρονομική Περιφέρεια της Ευρώπης, με μια σειρά εκδηλώσεων ξεχωριστά για κάθε τόπο. 

Της Αλεξάνδρας Σκαμάγκα Αρχιτέκτονος-Μηχανικού ΕΜΠ, Διευθύντριας Τεχνικής Υπηρεσίας Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου   Ο δεματοποιητής της Σταυροπέδας (φωτ. Εν Άνδρω). Πολλά λέγονται για τον δεματοποιητή της Σταυροπέδας. Όμως πολύ λίγα είναι γνωστά για την χρήση, αλλά και κατάχρηση των δεματοποιητών. Καλό θα ήταν να πούμε δύο λόγια για το τι κάνει αυτό το μηχάνημα που αμπαλάρει σκουπίδια με νάιλον και τι συνέπειες έχει ώστε να μην έχουμε αυταπάτες για το τι γίνεται σήμερα στην Άνδρο. Αλλά να μην έχουμε αυταπάτες και για τις συχνές φωτιές στην χωματερή του νησιού. Και κυρίως να μην νομίζουμε πως αυτή προσωρινή λύση μπορεί να παραταθεί για χρόνια χωρίς πολύ μεγάλο περιβαντολλογικό και οικονομικό κόστος.

  Εκτός μάχης έμειναν απόψε τα πυροσβεστικά οχήματα, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, μιας και το δύσβατο και απόκρυμνο της περιοχής τα κράτησε μακριά από τις εστίες της φωτιάς (φωτ. ΣΕΔΑ). ΣΑΒΒΑΤΟ, 26/11/16, ΩΡΑ 22:45. Με μια μεγάλη και συντονισμένη επιχείρηση τα πεζοπόρα τμήματα του ΣΕΔΑ και της πυροσβεστικής κατάφεραν στις 22:30 να κατέβουν σε όλη την πλαγιά και να μαζέψουν το μέτωπο. Βοήθησε πολύ σε αυτό η μεγάλη ενίσχυση σε άνδρες που έφτασε εγκαίρως, αλλά και η απουσία αέρα, που έκανε την φωτιά στατική. Παρά τις προηγούμενες - πριν μια ώρα - δυσμενείς προβλέψεις αυτή τη στιγμή το μέτωπο περιορίστηκε σημαντικά. Αναμένεται μέσα στην επόμενη ώρα η μεγάλη δύναμη των τριων πλέον πεζοπόρων τμημάτων που δρουν συντονισμένα να σβήσει την φωτιά. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της πυροσβεστικής έχουν καεί περίπου 200 δασικά στρέμματα κατά μήκος της πλαγιάς. Το πρώτο από τα πεζοπόρα τμήματα έχει ολοκληρώσει το έργο του. Οι άνδρες ποζάρουν χαμογελαστοί. Είχαν προετοιμαστεί για μια μεγάλη βραδιά. Όμως παρά τις δυσκολίες βοήθησε η απουσία αέρα και έσβησαν την φωτιά χωρίς νερό, με τα χέρια και τα εργαλεία (φωτ. Πυροσβεστική)  

Το Superferry στη Ραφήνα. Φωτογραφία αρχείου Εν Άνδρω.  Καθυστέρηση στην σημερινή αναχώρηση (25/11),  μετά την χτεσινή 24ώρη απεργία, είχε το πλοίο SuperFerry στην Ραφήνα λόγω μικρού ατυχήματος στο γκαράζ του πλοίου κατά το παρκάρισμα φορτηγού. Τραυματίστηκε ένας ναύτης. Το πλοίο έφυγε στις 09:06.  

  Χαλαρή συζήτηση γύρω από ένα καφέ στη γέφυρα του Superferry. O καπετάν Αντώνης, από την Κάρυστο, λέει την πρώτη πληροφορία: το ξέρετε πως στα τελευταία χρόνια της κρίσης τριπλασιάστηκαν οι έλληνες ναυτικοί. Υπήρχαν 11.000 περίπου ενεργοί ναυτικοί μέχρι πριν μερικά χρόνια και εφέτος αναμένεται να φτάσουν τους 33.000!!! Κάποτε ο χρησμός είπε στον Θεμιστοκλή: τα «ξύλινα τείχη» θα σώσουν την Αθήνα! Ε, τώρα είναι τα «σιδερένια τείχη» που σώζουν πάλι την Ελλάδα…

Το τελευταίο ρεμέτζο στη Σίφνο ενός πλοίου που αγαπήθηκε στις Κυκλάδες. Στην πλώρη το πλήρωμα έχει ανάψει ναυτικές φωτοβολίδες αποχαιρετώντας τις Καμάρες που έπιανε επί εννέα χρόνια (φωτογραφία από το βίντεο του Γιάννη Κοντού). Τα καράβια έχουν σπουδαία θέση στη ζωή ενός νησιού. Με αυτά οι κάτοικοι και οι επισκέπτες επικοινωνούν με τον κόσμο. Με αυτά ζουν και με αυτά προμηθεύονται όσα δεν έχουν. Είναι μέρος της ίδιας της νησιώτικης κοινωνίας. Γι' αυτό κάθε άφιξη και κάθε αναχώρηση είναι γεγονός.

Φωτογραφία αρχείου. ΔΕΥΤΕΡΑ, 21/11/2016. ΩΡΑ 21:00 Σύμφωνα με πληροφορίες για το σημερινό συμβάν στο Βιτάλι συνελήφθη από ανδρες του ανακριτικού τμήματος πυροσβεστικής Άνδρου στα πλαίσια του αυτοφώρου για πρόκληση πυρκαγιάς από αμέλει ο Κ.Ι. ετών 57 ημεδαπός. Θα ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία.

Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου Ρέματα. Ο κυρ - Βαγγέλης μαζεύει βαλανίδια για τα ζώα του... Υπάρχουν πολλά μοντέλα και φιλοσοφίες ζωής. Ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα της επιλογής, για τον τρόπο που θα πορευτεί. Καριέρα, έντονη κοινωνικότητα, χρήμα, ζωή στην μεγαλούπολη, άγχος, ανέσεις, με τίμημα που όλοι όσοι ζούμε στα τσιμέντα το γνωρίζουμε καλά. Ή, την ηρεμία και την ομορφιά της φύσης, που μπορεί να σου στερεί πολιτισμικές ανέσεις, αλλά σου χαρίζει πολύτιμη γαλήνη, αυτογνωσία και καθαρή σκέψη. Οργιαστική η φύση και το νερό στα Ρέματα... Η κοιλάδα μαγική... Φτάνοντας στην Άρνη. Το χειμώνα το χωριό έχει 50 κατοίκους... Το ερώτημα φυσικά είναι ρητορικό και αναπάντητο εδώ και παρά πολλά χρόνια. Η ευτυχία είναι υπόθεση του καθενός και του χαρακτήρα του. Το σίγουρο πάντως είναι ένα και βεβαιωμένο… επιστημονικά: Τα λεφτά και οι ανέσεις δεν φέρνουν την πολυπόθητη ευτυχία που είναι κάτι υποκειμενικό για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Δύο κάτοικοι ανταλλάσουν μια καλημέρα... Στην ορεινή, δύσκολη και «άγνωστη» Άνδρο, συναντήσαμε ανθρώπους που φιλοσόφησαν τις δυο εκδοχές και κατέληξαν στην δεύτερη. Με μεγάλη εμπειρία ζωής, πολυταξιδεμένοι σε όλο τον κόσμο ως ναυτικοί, έχουν «αράξει» στα χωριά τους κατ επιλογήν και δηλώνουν ευτυχισμένοι παρά τις δυσκολίες του τόπου. Ζουν από την γη, ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, φυτεύουν, σπέρνουν, έχουν ζωντανά, και είναι γεμάτοι καθώς απολαμβάνουν τον πρωινό καφέ τους ξημερώματα με τις μεθυστικές μυρωδιές της φύσης τριγύρω. Όλο το σπίτι ένας κήπος με λουλούδια... Η Αθήνα και η κάθε μεγαλούπολη τους απωθεί ακόμα και σαν σκέψη, αν και έχουν συγγενείς που μένουν εκεί. Μια βόλτα στο δάσος πάνω στο ποτάμι, είναι για αυτούς ένας περίπατος στον παράδεισο. Μια νύχτα κοντά στο τζάκι που σιγοκαίει με τσίπουρο, καλή παρέα και ωραία συζήτηση, αξίζει πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε βιβλιάριο τραπέζης. Απλά και ωραία πράγματα. Να τους γνωρίσουμε λοιπόν. Ο κυρ - Βαγγέλης αφηγείται στον Πέτρο Κολοβέτζο: πριν 15 χρόνια τον φώναξαν στον Πιτροφό στο παλιό λιοτρίβι που έγινε Μουσείο της Ελιάς για να βάλει εμπρός. Ήταν τεχνίτης στα παλιά λιοτρίβια της Άνδρου...   Βαγγελης Καλόγνωμος ετών 86 από τα Ρέματα. Τον συναντήσαμε γαλήνιο να κάθεται στο χώμα κάτω από τα πλατάνια και να ξεδιαλέγει βελανίδια, που μάζεψε από τα αιωνόβια δέντρα δίπλα στο ποτάμι. Με αυτά ταΐζει τα ζώα του. Μιλήσαμε πολύ. Για την ζωή του, τα ταξίδια, τις δυσκολίες και την καθημερινότητα του. Ήρεμος, γελαστός, κατασταλαγμένος, απόλυτα δεμένος με τον τόπο του. Με απλά λόγια μας  είπε ότι έχει βρει το λιμάνι του. Ένα ήσυχο και ασφαλές λιμάνι, που τον κάνει να νοιώθει ευτυχισμένος. Με τους λίγους φίλους βλέπει τις εποχές να αλλάζουν και απολαμβάνει, ότι του δίνει απλόχερα η ζωή που διάλεξε. Ο κυρ - Γιάννης αφηγείται στον Πέτρο Κολοβέτζο: στη δεκαετία του 1950 ήρθε στην Άρνη ένας φωτογράφος για να βγάλει τα παιδιά φωτογραφία. Όμως τα μισά παιδιά ντράπηκαν και δεν βγήκαν γιατί δεν είχαν παπούτσια. Τέτοια ήταν η φτώχια εκείνα τα χρόνια στο ορεινό χωριό. Η φωτογραφία αυτή με τα μισά παιδιά υπάρχει κρεμασμένη στο παλιό σχολείο της Άρνης μέχρι σήμερα. Γιάννης Σταβαρης ετων 83 από την Αρνη. Ένας χαμογελαστός άνθρωπος γεμάτος ιστορίες. Φιλόξενος και αυτός και η σύζυγος του Κική Γκιώνη, ανοίγουν πρόσχαρα το σπίτι τους και φιλεύουν τους περαστικούς, γνήσιο τσίπουρο και εξαιρετικό γλυκό μήλο. Ένα ρακί στον επισκέπτη κι ένα κουταλάκι του γλυκού για το "καλώσωρισες"... Ο κ. Σταβαρης, θυμάται όλους τους χωριανούς. Διατέλεσε άλλωστε και πρόεδρος της Κοινότητος. Διηγείται γεγονότα της θάλασσας και φτάνει στην Κατοχή, όπου οι Γερμανοί έστησαν πολυβόλα στα υψώματα και θέριζαν το σχολείο, όπου κρύβονταν οι Ιταλοί μετά την συνθηκολόγηση. Μιλάει για την γη σαν να είναι παιδί του, για τον Ρώσο υπουργό που πήγε νύχτα στο μοναστήρι για τους χιονιάδες του χειμώνα.  Κατηφορίζοντας για τον γυρισμό...  Γι αυτούς τους ανθρώπους κάτι τέτοιο, είναι η ευτυχία και η ισορροπία τους. Επέλεξαν ένα ήρεμο τρόπο ζωής, και δεν το μετανιώνουν. Αρνούνται τον αστικό πολιτισμό και ζουν αρμονικά με τα στοιχεία της φύσης. Μικρές όμορφες ανθρώπινες ιστορίες…