BLUE ENIGMA: μια μοναδική στάσ...
 To Blue Enigma (ή Μπλε Αίνιγμα) στ' Αποίκια είναι μια μοναδική γωνιά για την Άνδρο και την Ελλάδα. Ένα ιδιότυπο ξενοδοχειακό συγκρότημα με πίστα για σκέιμπορντ και ποδήλατο επιδείξεων. Κάτι σπάνιο που υπάρχει σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά σπανίζει στην Ελλάδα. Κάτι που αναζητούν οι φαν (οι πιστοί) του είδους με... φανατισμό! Και όταν το βρίσκουν - κυρίως μέσω ίντερνετ - ξεκινάνε από την άλλη άκρη της Ελλάδας ή του κόσμου για να κάνουν σκέιτμπορντ ή ποδήλατο σε μια σπάνια, ξεχωριστή και πανέμορφη γωνιά του κόσμου. Και μια τέτοια υπάρχει εδώ και μερικά χρόνια στ' Αποίκια της Άνδρου... (φωτ. Εν Άνδρω).
Μιχάλης Ράλλης: ακάματος και φ...
Μια εικόνα του 8ου Διεθνούς Συνεδρίου για το Οξειδωτικό Στρες που διεξάγεται στην Χώρα της Άνδρου από 6/6/2018 μέχρι 9/6/2018 (φωτ. Εν Άνδρω). Ξεκίνησε σήμερα Πέμπτη 6/9 στη Χώρα της Άνδρου το 8ο Διεθνές Ιατρικό Συνέδριο για το Οξειδωτικό Στρες. Το συνέδριο γίνεται στο δημοτικό θέατρο της Χώρας και συμμετέχουν 169 σύνεδροι οι 100 περίπου είναι από ξένα κράτη. Οι χώρες με τους περισσότερους σύνεδρους (5-6) είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία κλπ.
ΜΠΑΤΣΙ: Βραβεύσεις σε τουρίστε...
 Πρώτη έκπληξη: τα βραβεία των τουριστών που έρχονται στο Μπατσί επί 20 χρόνια συνεχώς τα εμπνεύστηκε ο χρυσοχόος και πρόεδρος του Σωματείου Επαγγελματιών Μπατσίου Ευτύχης Τσιβουράκης από το σήμα του Εν Άνδρω. Μάς ευχαρίστησε για την ίδέα που εισάγαμε στο νησί πριν πέντε χρόνια. Απαντήσαμε πως ήταν δική μας ευχαρίστηση κάτι που κανείς ποτέ πριν δεν αξιοποίησε - κι εμείς το φέραμε στο κέντρο της κοινής προσοχής - τώρα τείνει να αναγνωριστεί ως σήμα κατατεθέν της Άνδρου (φωτ. Εν Άνδρω).
Ήταν η μεγαλύτερη μάζωξη παραδ...
"Είναι όμορφα σου λέω όταν χαράζει στο Αιγαίο..." Κάπως έτσι τραγουδώντας και χορεύοντας με τους παραδοσιακούς οργανοπαίκτες/μουσικούς του νησιού οι άνδριώτες και το γλέντι κράτησε μέχρι τις 7 το πρωί στον Φελλό!!! Είναι ίσως το μεγαλύτερο ιδιωτικό γλέντι του καλοκαιριού. Δηλαδή, δεν γίνεται από σύλλογο ή άλλο μαζικό φορέα, αλλά από μια ταβέρνα της Άνδρου. Και γίνεται κάθε χρόνο. Μαζεύει όλους τους γνωστούς παραδοσιακούς μουσικούς της Άνδρου. Που μια φορά τον χρόνο παίζουν όλοι μαζί. Είναι το «παραδοσιακό ανδριώτικο γλέντι» που γίνεται «στο στέκι του Αντρέα» στον Φελλό.
Γαύρος μαρινάτος: μικρές καλοκ...
Πολλοί βρίσκουν την Άνδρος σχετικά ακριβή για το μέσο βαλάντιο. Η απάντηση μας είναι: εξαρτάται! Από τι εξαρτάται; Από τι θέλεις να γευτείς και σε ποιο σκηνικό μέσα. Αν θες να φας μπέικα ή θες να γευτείς κάτι ραφινάτο στην έξοδο σου.
Αυλαία με "Βάτραχους" του Αρισ...
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μόνο στην Ελλάδα, μου έλεγε στο Λονδίνο το 1984 ο Μάρτιν Έσλιν, ένας εκ των μεγαλύτερων θεατρολόγων του 20ου αιώνα, χάρη στον Κουν, η αρχαία κωμωδία πέρασε στη νέα ελληνική κουλτούρα μέσα από το λαϊκό θέατρο. Και για τον λόγο αυτό είναι δεκάδες χιλιάδες οι θεατές που συρρέουν να δουν τις παραστάσεις της. Αυτό δεν συνέβη ποτέ στο εξωτερικό. Συμβαίνει όμως στην Ελλάδα και συνέβη και χτες στο Ανοιχτό Θέατρο Άνδρου που γέμισε ασφυκτικά και είχε και ορθίους για να δουν τους "Βάτραχους" του Αριστοφάνη... (φωτ. Εν Άνδρω).
"Τίμων, ο Αθηναίος" από τον ΘΟ...
  Το θέατρο υπήρξε από την αρχαιότητα διδασκαλία και μαθητεία. Για τον λόγο αυτό στα θεατρικά δρώμενα της αρχαιότητας συμμετείχαν όλοι οι πολίτες ως διδάσκοντες και μαθητές. Ο Θεατρικός Όμιλος Άνδρου με τον δικό του τρόπο πραγματώνει κάτι από εκείνη την αρχαία αναφορά. Μέσα από την θεατρική διδασκαλία και την μαθητεία όλοι οι συμμετέχοντες κάτοικοι από όλη την Άνδρο στα δρώμενα επεξεργάζονται τον χαρακτήρα τους, οργανώνουν τη σκέψη τους και προσεγγίζουν με ζωντανό τρόπο σημαντικές στιγμές του πολιτισμού, όπως είναι τα θεατρικά έργα. Εφέτος σειρά είχε ο "Τίμων, ο Αθηναίος" του Ουΐλιαμ Σαίξπηρ. Στη φωτογραφία σκηνή από το έργο με τον θίασο επί σκηνής να αποδίδει το μεσαιωνικό κλίμα μέσα στο οποίο γράφτηκε το έργο από τον Σαίξπηρ (φωτ. Εν Άνδρω).
Ελευθερία Αρβανιτάκη: "για όλη...
Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ  Το ότι γέμισε το Ανοιχτό Θέατρο με την Ελευθερία Αρβανιτάκη δεν είναι είδηση. Είδηση είναι πως η Αρβανιτάκη κατάφερε και μας γύρισε πίσω στον χρόνο. Μας ταξίδεψε με τον τρόπο της σε μια άλλη εποχή, σε παλιές μνήμες και αναμετρήσεις με τον εαυτό μας. Στους έρωτες μια εποχής. Στην χαρά, στο ξεφάντωμα, στον πόνο και στο παράπονο της προηγούμενης ζωής μας. Μιας ζωής που όπως έγραψε μοναδικά ο Οδυσσέας Ελύτης, μελοποίησε εξαιρετικά ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και τραγούδησε με πάθος η Αρβανιτάκη (πότε πέρασαν 20 τόσα χρόνια από τότε;): "Εδώ στου δρόμου τα μισά/ έφτασε η ώρα να το πω/ άλλα είναι εκείνα που αγαπώ/ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα... Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ/ μες στη ζωή πορεύτηκα..." (φωτ. Εν Άνδρω).  Καλοκαίρι. Έχουν περάσει 27 χρόνια. Ένα παλιό Φιατάκι 127 κατέβαινε με τις μπάντες την Συγγρού. Ο οδηγός αναψοκοκκινισμένος και καθυστερημένος, μετά από μια επίσημη ομιλία και δύο ποτήρια λευκό κρασί. Στο Φάληρο η Αρβανιτάκη τραγούδαγε στο ραδιόφωνο: "Βάλε το κόκκινο φουστάνι, εκείνο που σε κάνει, να μοιάζεις πυρκαγιά..." Την είδε στο πάρκινγκ. Τον περίμενε χαμογελαστή έξω από ένα αρχαίο Ζάσταβα. Φορούσε μια κατακόκκινη φούστα που την έκανε να μοιάζει πυρκαγιά!... Δεν είναι σκηνή από ταινία! Είναι σπαράγματα μιας προηγούμενης ζωής που ξύπνησαν ακούγοντας την Αρβανιτάκη να τραγουδά: "βάλε το κόκκινο φουστάνι, εκείνο που σε κάνει. να μοιάζεις πυρκαγιά..." (βίντεο Εν Άνδρω).  Μερικές στιγμές το να τραγουδάς με την Αρβανιτάκη είναι σα να τραγουδάς τη νιότη σου, τα φευγαλέα όνειρά σου, τις προσδοκίες μιας βράδιας που δεν ήθελες να ξημερώσει... Και να ξανατρέχεις εκείνες τις παλιές διαδρομές που τόσο αγάπησες... (φωτ. Εν Άνδρω).     Παρά τα έντονα κόκκινα και τα βαθειά μπλε η Αρβονιτάκη δεν τραγούδισε "εθνικούς καημούς" ή "κοινωνικά οράματα". Τραγούδισε την μοναξιά και την χαρά, τον έρωτα και τη ζωή, την καθημερινότητα και τον στοχασμό, το παράπονο και την μοναχικότητα. Τα τραγούδια της πιο εσωτερικά, πιο προσωπικά, πιο γλυκά. Πιο διαχρονικά. Τουλάχιστον γι' εμάς που τα ζήσαμε ως απόηχο των ημερών που "θα έρχονταν φορτωμένες πολύχρωμα οράματα" όπως έγραψε κάποτε ο τόσο ωραίος και υπέροχα απόμακρος Μανώλης Αναγνωστάκης της νιότης μας... (φωτ. Εν Άνδρω). " Όσο κι αν κανείς προσέχει/ όσο κι αν το κυνηγά,/ πάντα πάντα θα `ναι αργά/ δεύτερη ζωή δεν έχει." Στίχοι Ελύτη, μουσική Παπαδημητρίου... (βίντεο Εν Άνδρω)  Με πάθος και έκφραση. Ένα τραγούδι, μια στιγμή, μια μνήμη... Για όσους τα έζησαν, αλλά και γιά όσους τα ζουν τώρα... Η Αρβανιτάκη τραγούδισε για όλη την "κοινή ζωή" μας; από την Οπισθοδρομική Κομπανία μέχρι σήμερα. Εδώ μια υπενθύμιση. Μας την... υπενθύμισε η ίδια η Αρβανιτάκη: χτες είχε γενέθλια η γλυκειά Αναστασία, φίλη τα τελευταία 4 χρόνια. Της ευχόμαστε χρόνια πολλά από καρδιάς... (φωτ. Εν Άνδρω)  Κι ένας σαξοφωνίστας που λες κι είχε έρθει κατεύθειαν από Αμερική. Μας ταξίδεψε μακριά... (φωτ. Εν Άνδρω).  Μπουζούκι, λαούτο κλπ ένας υπέροχος μουσικός. Μας ταξίδεψε μι αυτός από τον Τσιτσάνη και τον Παπάζογλου μέχρι τον Κουγιουμτζή και τον Παπαδημητρίου. Εξαιρετικές στιγμές... (φωτ. Εν Άνδρω).  Την παράσταση χρηματοδότησε το Ίδρυμα Μωραϊτη για καλό σκοπό. Έτσι το ήμιση των εισπράξεων της βραδιάς πήγε για την βοήθεια του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Αποικίων που βοηθά τους έχοντες την ανάγκη μας στην Άνδρο. Γιατί "ο ανθρωπισμός είναι πολιτισμός" όπως είπε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Νίκος Σιγάλας που εδώ εικονίζεται σε μια άκρη ανάμεσα στους πανταχού παρόντες - για καλό σκοπό - Παναχραντινούς και τον γιό του... (φωτ. Εν Άνδρω).      
Έκκεντρα, απόκεντρα, πανέμορφα...
 Αιγαία - Ζόργκος  Ζόργκος: το βορειοανατολικότερο άκρο της Άνδρου. Εκεί που ο Αύγουστος, το νησί και η θάλασσα σμίγουν μέσα σε ένα απέραντο φως. Στην παραπάνω φωτογραφία υπάρχει πολύ Ελλάδα. Υπάρχει η ελιά, υπάρχει η θάλασσα, υπάρχει το καλοκαιρινό φως κι ο νησιώτικός βράχος. Ξενοδοχείο "Αιγέα", ένα κόσμημα στο πιο βόρειο σημείο του χάρτη της Άνδρου... (φωτ. Εν Άνδρω).