Παλιές γειτονιές της Τήνου  (Ένα ποίημα υπό εξέλιξη) Του Ντίνου Σιώτη Δέχομαι καταιγισμό εικόνων από όλες τις ηλικίες όλες τις εποχές όλες τις χώρες που ταξίδεψα έζησα ή μετοίκισα προσωρινά   δέχομαι θερμοκήπια βιβλίων συναξάρια αγίων βίους οσίων επιστρέφω σ’ ανοιχτούς δρόμους που τους θεωρούσα κλειστούς   διαλύω ανέμους με τις σκιές τους όπως πέφτουν απότομα στις ιερές πεζούλες της νήσου Τήνου μαζεύω αλώνια χωράφια   περιστεριώνες (αιώνες συλλεκτικά κομμάτια σοφίας) διανύω παλιές γειτονιές που είναι θαμμένες στη Μαλαματένια τον Ταξιάρχη   τους Τρεις Ιεράρχες στον παπά Φραντζέσκο στον Παπά Στέλιο στον παπά Μαυρομαρά στου μπάρμπα Χρήστου της μιας δραχμής   τα μπακαλιαράκια στην Κάτω Γειτονιά στο αλάνι μπροστά στου κυρ Ζανάκη του Βιδάλη το μπακάλικο με τον Λευτέρη τον Τσουβάλα   το Νίκο το Θεολοΐνα το Μάρκο τον Τσόντα τον Παναγιώτη τον Μπανάνα το Σπύρο το Λιμνιώτη το Φραγκούλη τον Μαλιλία το   Γιώργο το Μούργο τον συχωρεμένο παιδί της Ελλάδος το Λευτέρη αλλά και το Λευτέρη τον Κιαμά το Νότη ή αλλιώς Γιάννη Κοντοφριό   τον Αντώνη το Μπαρδούλη τον Γκαρδιακό το Γιώργο που τώρα είναι στο Τέξας το Σπυρδί της κυρά Μαρίκας το συχωρεμένο το Λάζαρο   όλα έχουν να κάνουν με όλους όλα συνδέονται με τους πάντες, το κλειδί το κρατάμε, αλλά το κλαδί της μνήμης όσο κι αν το τραβάς δε σπάει    

Επιμέλεια: Διαμαντής Μπασαντής   Η βράβευση του Σεφέρη το 1963 Ο Γιώργος Σεφέρης είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού πολιτισμού του 20ου αιώνα. Με το πέρασμα 50 χρόνων από την ομόφωνη βράβευση του από την Σουηδική Ακαδημία με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1963-2013) άνοιξαν τα αρχεία και διαβάζουμε πως εκείνη τη χρονιά ο  Σεφέρης επικράτησε στην τελική ευθεία του εξαιρετικού αμερικανού ποιητή Γ.Χ. Όντεν και του σπουδαίου χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα.

Μια αποτύπωση σε βίντεο των Θεοφανείων στην Άνδρο. Οι φωτογραφίες και η επεξεργασία του βίντεο είναι του Διαμαντή Μπασαντή. Η μουσική είναι από το ορχηστρικό "Πάλι από την αρχή" του Σταμάτη Σπανουδάκη.  

Να μην χασουμε κι εμείς το ραντεβού με την Ιστορία όπως οι δεινόσαυροι εν προκειμένω που παρά το μέγεθος δεν πρόλαβαν να προσαρμοστούν...

Απο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Συγκέντρωσε πανελλαδικά πάνω από 60.000 εισιτήρια με πολλούς κινηματογράφους να σχηματίζουν ουρές όχι μόνο το Σάββατο αλλά και την Κυριακή, σε απογευματινές και βραδινές παραστάσεις. Πέραν όμως από τον αριθμό των εισιτηρίων το πρώτο τετραήμερο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και ορισμένοι άλλοι «αριθμοί» που σχετίζονται με την παραγωγή. Στοιχεία που έχουν συντελέσει στην αρτιότητα της, σε μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές παραγωγές των τελευταίων ετών.

Του Διαμαντή Μπασαντή Ξεκίνησα για την ταινία Μικρά Αγγλία με μεγάλο ενδιαφέρον και πολλά ερωτήματα. Πως «είδαν» ο Βούλγαρης και η Καρυστιάνη την ιστορία της Άνδρου; Την θαλασσινή ιστορία του νησιού. Πως είδαν τις ναυτικές οικογένειες; Και τη ζωή της αστικής Άνδρου που χάθηκε. Πως ανασκάλεψαν τα ίχνη μιας ναυτικής κοινωνίας που άπλωσε και απλώνει ακόμα πολύ πέρα από τα στενά όρια της; Το βιβλίο Μικρά Αγγλία το είχα διαβάσει πριν χρόνια. Κάποτε έτυχε να μιλήσω μάλιστα γι’ αυτό με την Καρυστιάνη. Ήταν σούρουπο στα Γιάλια ένα μακρινό καλοκαίρι. Το θεωρούσα ότι πιο αντιπροσωπευτικό είχε γραφτεί για τη ναυτική Άνδρο του 20ου αιώνα. Στις σελίδες του βιβλίου είχα βρει αρκετά οικεία σημεία με τη ζωή της δικής μου οικογένειας: Τη μοναχική ζωή της μάνας μου, την ατέρμονη απουσία του πατέρα μου. Τον περίγυρο της οικογένειας στην Άνδρο. Αλλά και κάποιες παλιές διαδρομές στα μονοπάτια και στη Χώρα. Όπως είχα πει τότε στην Καρυστιάνη ένα από τα ονοματεπώνυμα του μυθιστορήματος, ήταν αυτό μιας αδελφής του πατέρα μου, της Κατερίνας, που πέθανε νέα τη δεκαετία του 30 νομίζω. Τότε μου είχε πει πως τα ονόματα τα επέλεξε τυχαία από το ληξιαρχείο της Άνδρου…