ΦΥΛΑΚΤΗΡΙΟΝ ΤΕΧΝΗΣ ή η Άνδρος ανοίγει πόρτες...
Γράφει η Ευθυμία Ευγενειάδου*
Καθώς ανέβαινα στη Μονή Παναχράντου ένιωσα ότι κάθε βήμα με έφερνε πιο κοντά σε κάτι ιερό. Ο αέρας γινόταν πιο καθαρός, η θάλασσα απλωνόταν σαν γαλάζιο πέπλο κάτω από τα πόδια μου και μέσα μου γεννήθηκε μια σιωπή γεμάτη φως.
Μπροστά στην Παναγία την Πανάχραντο, η καρδιά μου λύγισε. Δεν ήταν απλά μια εικόνα· ήταν μια αγκαλιά που σε χωράει ολόκληρο, με τα βάρη και τα δάκρυά σου. Το λείψανο του Αγίου Παντελεήμονα δίπλα της έμοιαζε σαν φάρος δύναμης και ελπίδας.
Και ύστερα πέρασα στο Φυλακτήριο Τέχνης. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πως ο χρόνος πάγωσε· σαν να άφησα πίσω μου τον κόσμο του έξω και μπήκα σε έναν άλλο, πιο ήσυχο, πιο βαθύ. Οι τοίχοι δεν φιλοξενούσαν απλώς έργα· ανέπνεαν.
Γύρω μου απλώνονταν δημιουργίες καλλιτεχνών από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο· παλαιότερων αλλά και νεότερων, που ο καθένας τους είχε αφήσει εδώ το δικό του αποτύπωμα. Ζωγραφικοί πίνακες, γλυπτά, συνθέσεις υλικών, όλα μαζί έμοιαζαν σαν ένας διάλογος ψυχών που ξεπερνούσε τον χρόνο. Δεν τα αντίκριζα μόνο με τα μάτια· τα άφηνα να ακουμπήσουν μέσα μου, σαν μυστικές φωνές που μιλούσαν κατευθείαν στην καρδιά.
Κάθε έργο κουβαλούσε κάτι ιερό: μια προσευχή κρυμμένη σε ένα χρώμα, μια ανάμνηση φυλαγμένη σε μια μορφή, μια ιστορία που γεννήθηκε από τα χέρια του δημιουργού και τώρα απλωνόταν μπροστά μου. Σιγά σιγά κατάλαβα πως δεν περπατούσα απλώς σε έναν εκθεσιακό χώρο· βημάτιζα μέσα σε μια ζωντανή προσευχή, σε μια κιβωτό μνήμης και έμπνευσης.
Το Φυλακτήριο Τέχνης δεν είναι απλώς μια συλλογή έργων· είναι ένας θησαυρός ψυχής, που οι μοναχοί φύλαξαν με σεβασμό και αγάπη για να τον συναντήσει κάθε επισκέπτης. Και φεύγοντας, δεν παίρνεις μαζί σου μόνο την εικόνα των έργων· παίρνεις το βίωμα, την αίσθηση ότι άγγιξες κάτι ανώτερο, κάτι που μένει χαραγμένο μέσα σου σαν δική σου προσευχή.
Έφυγα από τη Μονή πιο ανάλαφρη. Σαν να άφησα εκεί ό,τι με βάραινε και πήρα μαζί μου μόνο γαλήνη, ευγνωμοσύνη και τη σιγουριά ότι η τέχνη, όταν γεννιέται από πίστη, γίνεται προσευχή που δεν σβήνει ποτέ.
* ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Είμαι διατροφολόγος. Η Άνδρος δεν είναι ο τόπος καταγωγής μου, μα έχει γίνει αγαπημένος σταθμός της ψυχής μου. Την έχω επισκεφθεί πάρα πολλές φορές και όσο τα βήματά μου με φέρνουν πιο συχνά στο νησί, τόσο δένεται μέσα μου η αίσθηση του "ανήκειν". Τα τελευταία χρόνια, με το σπίτι της αγαπημένης μου αδελφής εκεί, η σχέση μου με την Άνδρο βαθύνει ακόμη περισσότερο. Η Άνδρος κάθε φορά μου ανοίγει πόρτες. Μου ανοίγει την καρδιά κι άλλο, διευρύνει τον λογισμό μου. Κάθε εμπειρία της μοναδική∙ και το Φυλακτήριο Τέχνης, συγκλονιστικό. Εκεί δεν βλέπω απλώς έργα∙ τα αισθάνομαι.
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (1)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
There are no comments posted here yet
Can you tell us which gallery is organizing this art exhibition? Thank you
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΝ ΑΝΔΡΩ
Η έκθεση είναι μόνιμη και ανήκει στο μοναστήρι της Παναχράντου. Την έκθεση επιμελήθηκε ο ζωγράφος Χρήστος Κεχαγιόγλου. Τα έργα χαρίστηκαν από τους δημιουργούς τους στο μοναστήρι. Συνεπώς αυτό που ρωτάτε είναι άτοπο. .
