Κρουαζιερόπλοιο στ' ανοιχτά της Χώρας
Γράφει ο Διαμαντής Μπασαντής
Το ρολόι έδειχνε 19:42. Τρίτη 28 Μαΐου. Ένα γλυκό σούρουπο άπλωνε πάνω από το μοναδικό Αιγαίο. Η Χώρα όπως πάντα μαγική, με την βενετσιάνικη φινέτσα της, άπλωνε νωχελικά στη θάλασσα. Η θέα από την βεράντα όπως πάντα εξαιρετική. Κάθισα να ξαποστάσω. Ο φίλος μου ο Τάνι είχε κόψει τα τελευταία χόρτα από τον κήπο, που φύτρωσαν μετά τις τελευταίες χαλαρές βροχές. Αν υπάρχει κάτι μαγικό στο σπίτι της Άνδρου είναι οι εκρηκτικές ανατολές και τα απολαυστικά απόβραδα. Δεν μπόρεσα τόσες δεκαετίες να τα χορτάσω. Κάθε στιγμή τους τόσο ίδια και τόσο διαφορετική από την προηγούμενη...
Με αυτές τις σκέψεις κατά νου είδα στον ορίζοντα να ξεπροβάλλει νότια, από την κατεύθυνση του Κορθίου, ένα μεγάλο πλοίο, που έπλεε αργά. Η περιέργεια της θαλασσινής καταγωγής ξύπνησε μέσα μου. Ποιο ήταν; Από που ερχόταν και που πήγαινε; Ήταν πλοίο κάποια γραμμής; Και πως και πέρασε από την ανατολική πλευρά της Άνδρου και σχετικά κοντά από την Χώρα;
Πρώτη σκέψη: τηλέφωνο στον πληροφοριοδότη φίλο Δημήτρη. Πολλές οι συζητήσεις μας για πλοία και λεμόνια. Μια ευκαιρία να δει το ραντάρ του υπολογιστή του και να μου πει. Ξαφνιάστηκε. Αλλά φιλότιμος όπως πάντα άρχισε να εστιάζει στον υπολογιστή. "Δεν είναι και τόσο μικρό όπως το βλέπεις" άρχισε τις εξηγήσεις. "Είναι ένα μεγάλο κρουαζιερόπλοιο. Κοντά 300 μέτρα μήκος - για την ακρίβεια 294 - και 32 πλάτος. Το λένε Celebrity Infinity, έχει σημαία Μάλτας, πλέει με 16 μίλια. Ξεκίνησε από το Κουσάντασι, έκανε σύντομη στάση στη Μύκονο και πάει Θεσσαλονίκη", ολοκλήρωσε την αναφορά. Πάντα υπηρεσιακός και εξυπηρετικός ο Δημήτρης.
Αλλά και η Άνδρος πάντα απόμακρη από τα κρουαζιερόπλοια. Τα βλέπει μόνο να περνούν. Καλά να διαμαρτύρονται κάποιοι για "υπερτουρισμό", καλά να μας πληροφορεί χτες το απόγευμα στο τηλέφωνο ο Τάσος του Παριανού Τύπου πως "εμείς εδώ στην Πάρο ζούμε μέρες Ιουλίου", αλλά εμείς εδώ φίλοι μου ζούμε μέρες απόμακρες και προσωπικές. Κι αν αυτό κάποιους μεγαλύτερους, που δεν ζούμε από τον τουρισμό, δεν μάς ενοχλεί ιδιαίτερα, αυτούς που κατοικούν οικογενειακά εδώ και βγάζουν το ψωμί τους εδώ τους στενοχωρεί. Γιατί με σεζόν 2,5-3 μηνών δεν βγαίνουν. Και ο οικονομικός μαρασμός φέρνει τον κοινωνικό μαρασμό. Κι αυτό οδηγεί σε κρίση. Και δεν φτάνουν οι υποσχέσεις για να αντιστρέψουν την κατάσταση. Χρειάζονται σχέδια, επενδύσεις, κινητικότητα. Χρειάζεται μια άλλη νοοτροπία. Χρειάζεται...
Κάπου εκεί σταματώ τις σκέψεις κι αφήνομαι στο μοναδικό της στιγμής. Το Αιγαίο, το νησί, η Χώρα, το πλοίο που χάνεται βόρεια, ο κήπος που απλώνει καθαρός, η μέρα που κλείνει γαλήνια και η ζωή που τραβάει την ανηφόρα...
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
-
Σχόλια (4)
- Πρώτα τα παλαιότερα
- Πρώτα τα νεώτερα
Ωραία όλα αυτά, περι υποδομών κ.α.π, που κάποτε θα γίνουν, όμως μέχρι τότε και πάλι μπορούν να έρθουν τα κρπυαζιερόπλοια παραμένοντας στη ράδα, όπως γίνεται σε άλλα νησιά της χώρας μας. Όταν όμως ψάχνεις να βρεις, έναν άνθρωπο στο Λιμενικό Ταμείο, έναν ντοπιο ναυτικό πράκτορα να σου δώσει 5 βασικές πληροφορίες για να βοηθήσεις στη προσέγγιση ενός κρουαζιεροπλοίου, και 5 φωτογραφίες, όταν ψάχνεις για το ίδιο θέμα τις αρχές του τοπου, επίσης να σε βοηθήσουν και έιναι όλοι απασχολημένοι, γιατι έχουν τις δουλειές τους, ΠΩΣ περιμένετε να έρθουν στο νησί κρουαζιερόπλοια;
Νησί ναυτικών και εφοπλιστών χωρίς αξιοπρεπείς, σε μέγεθος και υποδομές, μαρίνες... Δυστυχώς με αυτά τα μυαλά θα παραμείνει επαγγελματικά και τουριστικά μιζερο σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά στις Κυκλάδες... Η έλλειψη σοβαρής τουριστικής και (γενικότερα) επαγγελματικής προοπτικής θα διώξει και τους τελευταίους που δεν θα τα βγάζουν πέρα, και στο τέλος το νησι θα καταντήσει μαυσωλείο (αν δεν είναι ήδη)...
Έτσι θα βλέπει η άνδρος τα μεγάλα κρουαζιερόπλοιο μόνο από μακριά. Σε λίγο θα γίνουμε χειρότερη από το καστελόριζο.
Η σεζον για κάποιους επιχειρηματίες είναι μικρή, για άλλους μεγαλύτερη. Αυτό ομως δεν αναιρεί τις προσπάθειες που πρέοει να γίνουν για να προσελκύσουμε περισσότερο κόσμο και μάλιστα ποιοτικό! Εχουμε δύο μαρίνες για παράδειγμα ημιτελείς σε Χώρα και Κόρθι, με αποτέλεσμα να μην προσεγγίζουν εκεί τα ιδιωτικά σκάφη. Θα πει κάποιος άσχετος, μα τι να τα κάνουμε τα γιωτ? Κι όμως ο θαλάσσιος τουρισμός τείνει αυξανόμενος χρόνο με το χρόνο. Αν ερθει ενα οοοιουδήποτε τύπου γιωτ σε κάποιο από τα λιμάνια/μαρίνες της Ανδρου, οι επισκέπτες του θα βγουν για φαγητό, θα ψωνίσουν παραδοσιακά προϊοντα, θα εξερευνήσουν κατα κάποιο τρόπο το νησί (διαδρομή σε χωριά, μοναστήρια, σπήλαιο Αλαδινού, κ.α.). Αλλα πως θα ερθει κάποιος σε μια αποκαλούμενη μαρίνα τη στιγμή που δεν υπάρχει παροχή νερού και ρεύματος για το σκάφος του? Απλό.. Δεν θα έρθει και θα προτιμήσει κάποιο άλλο προορισμό! Αυτο είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πόσο χάνει το νησί συνολικά.
