Του Διαμαντή Μπασαντή "Αν μιλούσαμε Μόσχα..."! Με την φράση αυτή της βουβής απελπισίας τελειώνει η αφιερωμένη στην Άνδρο ταινία "Μικρά Αγγλία". Αν η φράση αναφερόταν σε κάποιον άλλο τόπο ίσως αυτές οι τρεις λέξεις να ήταν απλώς μια αδικαίωτη ευχή ή ένας μισοσβησμένος αναστεναγμός. Όμως στην Άνδρο αυτή η συγκλονιστική φράση καταφέρνει και αποτυπώνει έναν τρόπο ζωής που στοίχειωσε και στοιχειώνει το νησί. Κι αυτό γιατί στην Άνδρο κυριαρχούσε και κυριαρχεί μέχρι σήμερα μια σιωπή γεμάτη υπεκφυγές και άρρητες προθέσεις, αδικαίωτα φορτία και μάταιες προσμονές. Για πολλούς λόγους το νησί έμαθε να ζει ανάμεσα σε υπαινικτικές σιωπές που διακόπτονταν από υπονοούμενα.

Του Διαμαντή Μπασαντή Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, παιδάκι, ανέβηκα πρώτη φορά στη Μονή Παναχράντου. Ήταν του Αγίου Παντελεήμονα. Με ξύπνησαν στις 4.00. Αγουροξυπνημένος βγήκα στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού του θείου Πέτρου στα Λειβάδια. Κι εκεί έμεινα έκπληκτος να κοιτώ, πρώτη φορά στη ζωή μου, τον γαλαξία να απλώνει στο νυχτερινό θόλο.

Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη   Θυμάμαι ως νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής στη Νέα Υόρκη είχα μια έντονη συζήτηση με τον καθηγητή που δίδασκε Macro-Economics, αν τα Οικονομικά μπορούν να οριστούν ως επιστήμη. Η δική μου άποψη (την οποία διατηρώ ακόμη και σήμερα) είναι ότι τα οικονομικά δεν είναι επιστήμη! Αιρετική άποψη, είναι αλήθεια!  

  Του Διαμαντή Μπασαντή Πέτρος Τατσόπουλος. Ο συγγραφέας που «συγκίνησε» το πανελλήνιο με τη διάσημη πλέον ατάκα του …για το ότι «π… την μισή Αθήνα»! Αφού αντιστάθηκε σε όλους τώρα «αντιστέκεται» και στον ΣΥΡΙΖΑ! Μέχρι προχτές «αντιστεκόταν» σκληρά στο μνημόνιο!  Και αναδείχθηκε σε εθνικό εκπρόσωπο κάθε εξεγερμένου μικροαστού, κάθε φουρτουνιασμένου και βολεμένου «αντιρρησία», κάθε «αγανακτισμένου» νεοέλληνα, που θέλει κάποιον «να τα λέει χύμα αντί για αυτόν». Ενός νεοέλληνα που μένει στην ίδια γειτονιά με έναν άλλο περισσότερο «οργισμένο» που θέλει κάποιον άλλον «να δέρνει αντί για αυτόν». Ο πρώτος πατάει like στο facebook του Τατσόπουλου, που «π…. τη μισή Αθήνα». Ο άλλος απολαμβάνει τον Κασιδιάρη να κινεί παλινδρομικά την χούφτα του μπροστά στις κάμερες αναπτύσσοντας δημοσίως τη θεωρία του περί «μ…..»!

  Published at 4:01PM, October 25 2013  Only private boats and a few foreign tourists make it to Andros. Kate Quill visits a place they call ‘the dream’ Don’t plan to do much while you’re at Onar. It’s not that kind of place. Time is so slow here you lose interest in checking it. There is no wi-fi, no shops, no nightclubs and very few people. The only distractions at this isolated seaside spot on one of Greece’s most underappreciated islands is the occasional bleat from goats in the valley and a visit from the resident cat. There isn’t even a proper road, which means jumping in the car to explore seems, after a couple of days of staring at the horizon, like too much hard work.