Ο Τάσος Χαλάς με δύο σκίτσα δίνει δύο πινελιές μιας δύσκολης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας της Ελλάδας και της Ευρώπης. Καμια φορά ο σκιτσογράφος μπορεί να ξαφνιάζει. Μπορεί να σοκάρει. Μπορεί να ενοχλεί. Όμως μας δίνει κάτι από μια δύσκολη πραγματικότητα με πικρό χιούμορ. Έτσι συμβαίνει με τις δύο γελοιγραφίες του για την κρίση των ημερών... 

Του Διαμαντή Μπασαντή Μη με ρωτήσετε κάποιοι περεξηγιάρηδες για πια ζωή μιλώ; ΟΧΙ δεν εννοώ την Ζωή Κωνσταντοπουλου. ΟΥΤΕ την Ζωή Λάσκαρη. Εννοώ την άλλη ζωή αυτή που "περνά και χάνεται" κι εμείς κοιτάμε ...την Ζωή Κωνσταντοπούλου που εκνευρίζεται με όλους και με όλα! Αυτή είναι η διαφορά μας με όσους διάβασαν το ευγενές πόνημα για τα "φέουδα και τις φυλές της Άνδρου" και δεν κατάλαβαν την διαφορά μεταξύ αστείου και σοβαρού! Ή, ενός αστείου που λέει και ορισμένα σοβαρά!

Του Διαμαντή Μπασαντή Τα φέουδα της Άνδρου το 1537 (σκίτσο Τάσου Χαλά από Μπατσί). Όλοι ξέρουμε πως το τείχος του Βερολίνου διήρκεσε μόνο 40 χρόνια. Και έπεσε πριν 25 χρόνια. Έκτοτε μόνο δύο τείχη έχουν απομείνει στην Ευρώπη: το ορατό τείχος της Λευκωσίας στην Κύπρο και το αόρατο τείχος της Υδρούσας στην Άνδρο!!! Της Λευκωσίας χωρίζει τους Τούρκους από τους Έλληνες και της Υδρούσας χωρίζει τους ανδριώτες …από τους άλλους ανδριώτες!!! Ή, για να το πούμε καλύτερα χωρίζει τους κατοίκους του Γαυρίου και του Μπατσίου από τους Χωραΐτες (ενίοτε και από τους Κορθιανούς)!

Του Διαμαντή Μπασαντή  Ξαφνικά λάβαμε μια σειρά φωτογραφίες για ένα motor-club με μοτοσυκλέτες Harley-Davidson που έφτασε στην Άνδρο την Κυριακή. Και μια παράκληση: «κάνε ένα θέμα με αυτές τις υπέροχες μοτοσυκλέτες που έφτασαν στο νησί μας». Κάνε ένα θέμα… Κάνουμε, λοιπόν, ένα ασυνήθιστο θέμα. Γράφουμε για τους φίλους της Ελληνικής Λέσχης Φίλων Κλασικής Μοτοσυκλέτας, που επισκέφτηκαν την Άνδρο και με την παρουσία τους σκόρπισαν ένα μοναδικό και χαρούμενο χρώμα στην Χώρα στις 14 Ιουνίου 2015. Δημοσιεύουμε με συγκίνηση και τις φωτογραφίες από τις μοναδικές αυτές αντίκες-μοτοσυκλέτες στην κεντρική πλατεία της Χώρας.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Νόμιζα πως ήξερα την Τήνο! Νόμιζα… Όμως με οδηγό τον τηνιακό φίλο τα νομίσματα μου αποδείχθηκαν …κάλπικα! Τα ίδια μέρη είδα. Τους ίδιους δρόμους ανέβηκα και κατέβηκα. Τα ίδια χωριά επισκέφθηκα. Το ίδιο κάστρο αντίκρισα. Κι όμως όλα αυτή την φορά ήταν διαφορετικά. Την διαφορά την έκανε ο ενθουσιώδης και ακούραστος τηνιακός φίλος, που μέσα σε ΔΥΟ ώρες, με πήγε με το τζιπάκι του όπου μπορούσε να με πάει. Και μου έδειξε κάτι  απίθανες γωνιές και στιγμές ενός νησιού που άλλο δείχνει και άλλο είναι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά…

Του Διαμαντή Μπασαντή   Η πρόσκληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς το «εν Άνδρω» για μια συνάντηση με θέμα τα περιφερειακά ΜΜΕ των Κυκλάδων στην Σύρο ελάχιστα προμήνυε όσα ακολούθησαν. Πάντως η ευκαιρία να συναντήσουμε συναδέλφους από τις Κυκλάδες ήταν εξαιρετική. Έτσι βρεθήκαμε στην Ερμούπολη Πέμπτη βράδυ 4 Ιουνίου μπροστά στο δημαρχείο σε μια ...συναυλία ροκ για το Νεώριο!!! Βέβαια πρώτα δοκιμαστήκαμε από τις ενδοκυκλαδικές συγκοινωνίες!

Tου Γιώργου Μαντζώρου Διαχειριστή του  blog  sagini3  της Άνδρου Μια στενή λωρίδα θάλασσας πλάτους περίπου 1500 μέτρων χωρίζει την Άνδρο από την Τήνο: το ''Στενό''. Από το όνομα της θαλάσσιας αυτής λωρίδας οι Ανδριώτες ονόμασαν έτσι ολόκληρη την περιοχή της νότιας Άνδρου. Το Στενό είναι μια μοναδική και παρθένα ορεινή περιοχή, η οποία καταλήγει στη θάλασσα απέναντι από την βόρεια Τήνο. Ολόκληρη η περιοχή είναι ένα διαμάντι της φύσης αλλά και της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής. 

Του καπετάν Αντώνη Διαβατίδη Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1976. Παραμονή Χριστουγέννων.  Νύχτα αποπλεύσαμε από το λιμάνι της Τζέντα με προορισμό το Λονδίνο με το υπό Ελληνική σημαία Δ/Π ΔΩΡΑ. Λίγη  ώρα μετά τον απόπλου λάβαμε επείγον σήμα από το Λιμεναρχείο της Τζέντα προς όλα τα διαπλέοντα την Ερυθρά θάλασσα πλοία. Το σήμα έλεγε ότι 30 μίλια βόρεια της Τζέντα το Αιγυπτιακό επιβατηγό πλοίο ΠΑΤΡΑ, με 1000 περίπου επιβάτες προσκυνητές, βρισκόταν σε κίνδυνο φλεγόμενο.

Του καπετάν Αντώνη Διαβατίδη   Πολλά ακούγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό, λόγω της οικονομικής κρίσης πού περνά η xώρα μας, εναντίον των Ελλήνων. Μας είπαν ότι είμαστε τεμπέλιδες, μπαταχτσίδες, αγενείς. Μας είπαν και ρατσιστές! Ποίοι τα λένε αυτά; Ποιοι μιλάνε για «ρατσισμό»; Μα κάποιοι «φίλοι» μας Ευρωπαίοι! Αγανακτώ και ανασύρω από την μνήμη μου ένα γεγονός πού μου συνέβη όταν ναυτικός ταξίδευα τον κόσμο.