Του Διαμαντή Μπασαντή "Ποιος είδε βάρκα στον Ψείλορίτη..." λέει το τραγούδι. Γράψτε λάθος: στο Υψηλού λέμε τώρα με φόντο τους χιονισμένους Γερακώνες!  Ξεκινήσαμε με τον Αντώνη και το ηρωικό ταξί του κατά τις 8.10 το πρωί στις 8/1 από το Υψηλού για να προλάβουμε το μοναδικό καράβι, τον Θεολόγο, που συνδέει αυτές τις δύσκολες μέρες το νησί μας με τον έξω κόσμο. Ξεκινήσαμε είναι μια κουβέντα. Γιατί για να κατέβει μέχρι την διασταύρωση για τα Αποίκια χρειάστηκε αλυσίδες, ενώ κατέβαινε με 15 χιλιόμετρα και δευτέρα!

Του Διαμαντή Μπασαντή   Απόγευμα Κυριακής. Γαύριο. Τελευταία μέρα του φθινοπώρου. Ακίνητα τα σύννεφα στον ουρανό. Μπουνάτσα. Το SuperFerry II μπαίνει χαλαρά στο λιμάνι. Εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες ΙΧ περιμένουν να δέσει. Ανεβαίνουμε. Στη γέφυρα ο καπετάν-Τάσος χαμογελαστός:

Του Διαμαντή Μπασαντή   Σάββατο 18 Νοεμβρίου 1973 Ακόμα μια φορά κλείνει ο κύκλος γύρω από αυτή την επέτειο που φαντάζει πια τόσο παράξενη. Ακόμα μια φορά η 17η του Νοέμβρη κυκλώνει τη ζωή μας. Με παλιά συνθήματα. Με παρελθόντα αιτήματα. Κι εμείς ανάμεσα στην αδιαφορία και στις συμβάσεις, ανάμεσα στην νοσταλγία και στην προσμονή, βλέπουμε βουβοί τη ζωή μας να περνά φευγαλέα στην άκρη μιας οθόνης.

Του Δημήτρη Ασλάνογλου   Είχαν περάσει λίγες ώρες, που καβατζάραμε τον Κάβο-Φινιστέρο, στις ΒΔ ακτές της Ισπανίας στον Ατλαντικό. Ταξιδεύαμε τον Μπέη (Βισκαϊκός κόλπος) με πορεία, που χτυπούσε το Ούζαντ, στις ακτές της ΒΔ Γαλλίας. Εμείς χτυπούσαμε πορεία για το Ούζαντ, αλλά κι ο Μαϊστρος, χτυπούσε τη μπάντα του βαποριού μας τόσο ανελέητα, σαν να ήθελε με το μπότζι, να ξεσκεπάσει τα ύφαλα, να δούνε το φως, μπας και θρέψει καλύτερα η στρειδώνα, που κρύβεται κολλημένη από κάτω.

Του Διαμαντή Μπασαντή   Ένα πέρασμα. Ανάμεσα σε σκέψεις. Ένα πέρασμα στον Κάβο-Ντόρο. Ένα πέρασμα που σε βγάζει σε λιμάνια γνώριμα. Που σε βγάζει σε λιμάνια απροσδόκητα. Ένα πέρασμα τρικυμισμένο. Πάνω του η ψυχή παιχνιδίζει. Μια αναμέτρηση. Τις ώρες που η μέρα κυλά στη στεριά. Τις ώρες που η νύχτα γλιστρά στη θάλασσα. Ένα πέρασμα ανάμεσα σε δύο εικόνες. Στην μια παιδί κατηφόριζα τον ποταμό στα Λειβάδια. Ο πατέρας με κρατούσε από το χέρι. Στην άλλη νέος έτρεχα με μια μοτοσικλέτα στις στροφές της Παλαιόπολης για να προλάβω ένα καράβι που κόντευε στο λιμάνι.

Επιμέλεια: Νίκος Γιαννής Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα. Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Του Διαμαντή Μπασαντή Αργάμιση και βάλε στον πεζόδρομο του Όρμου Αν υπάρχει ένα μέρος στην Άνδρο που είναι η χαρά των παιδιών αυτό είναι το Κόρθι. Συγκεκριμένα ο Όρμος Κορθίου. Ο μικρός πεζόδρομος του φαντάζει ένας τεράστιος παιδικός διάδρομος για ποδηλατοδρομίες. Και η κατάληξη του, η πλατεία μπροστά στο σχολείο, ένας ατέλειωτος παιδότοπος. Βλέπετε οι μεγάλοι έχουν «μεταναστεύσει» προ πολλού στην παραλία αφήνοντας ελεύθερο τον ασφαλή πεζόδρομο και την πλατεία στους μπόμπιρες.

Του Διαμαντή Μπασαντή Άνδρος δεν είναι μόνο η Χώρα. Άνδρος είναι και το Γαύριο και το Κόρθι. Άνδρος είναι και τα ξεχασμένα χωριά που αυτές τις μέρες έχουν την τιμητική τους με τα τοπικά πανηγύρια. Γίνονται λοιπόν και αλλού εκδηλώσεις. Και θα έπρεπε να επαναλαμβάνονται μερικές και σε άλλα μέρη. Μιλώ εδώ με την εμπειρία της έκδοσης ενός μεγάλου αφιερώματος για την Άνδρο που παρουσιάσαμε μέχρι στιγμης στο Γαύριο και στο Κόρθι. Την εμπειρία και τις σκέψεις από αυτή τη διαδρομή καταγράψαμε και μεταφέρουμε και σε εσάς εδώ.

Του καπετάν Δημήτρη Ασλάνογλου Χώρα Άνδρου Κωνσταντινούπολη - πίνακας Χ. Αθανασιάδη, έκθεση Κυδωνιέως Δεν πέρασαν πολλές μέρες από την τελευταία φορά, που είχαμε ταξιδέψει στο Βόσπορο. Όμως κάθε φορά, μοιάζει σαν νάναι πρώτη φορά. Είναι γιατί ποτέ δεν χορταίνεις, ν’ αρμενίζεις τη ματιά σου στο τρούλο της Αγιάς Σοφιάς. Και ποτέ δεν κουράζεσαι με το νου σου, να διαβαίνεις τα απομεινάρια ενός τείχους, που έμελλε να πορθηθεί, μέσα από μιά κερκόπορτα αφύλακτη, αλλά και μολυσμένη με την κατάρα κάποιας προδοσίας, που της σάπισε τα μάνταλα και την έριξε φαρδιά πλατιά τα χέρια ενός εχθρού άξεστου και σαθρού.