Το παραπάνω σκαρίφημα - πανηγυρίζει ο Δήμος Άνδρου σε ανακοίνωση που δεν έκανε τον κόπο να μάς στείλει - περιγράφει την "πρόθεση χρηματοδότησης" ενός έργου, που υπάρχει για την ώρα... στις προθέσεις!... Η αναγνώστρια μας από τον Κάτω Άγιο Πέτρο εκφράζει την έκπληξη της για τους διθυραμβικούς τόνους "εξασφάλισης της πρόθεσης" του υπουργείου!... 

  Μαχητές του ιερού πολέμου (τζιχάντ) της Χαμάς  Τα παρακάτω άρθρα είναι από το καταστατικό της Χαμάς όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στον ιστότοπο ieidiseis.gr. 

Γράφει ο Μάριος Μπέγζος  π. Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Συγγραφέας του βιβλίου: Ισλαμικά. Ακοή και Υπακοή, Εκδ Λειμών 2024   Ξεκινώ την παρέμβαση μου στην ιστοσελίδα του Εν Άνδρω με δύο διαπιστώσεις: ο Σάχης τυράννησε με τον τρόπο του το Ιράν επί 20 συναπτά έτη κι ο Χομεϊνί για κοντά 50 χρόνια συνεχώς με τον δικό του τρόπο. Αναλυτικά, τον καιρό του Σάχη το Ιράν ζούσε αυταρχικά εκκοσμικευόμενο, εκσυγχρονισμένο, εκβιομηχανιζόμενο, με διαχωρισμό θρησκείας - πολιτικής, αστικοποιούμενο με ικανοποιητικούς ρυθμούς, με ελευθερία στις γυναίκες. Επί των ημερών του Χομεϊνί – εδώ και κοντά μισό αιώνα - το Ιράν ανακηρύχθηκε θεοκρατικό καθεστώς με υποταγή της πολιτικής στην θρησκεία και μάλιστα όχι μόνο σε μια θρησκεία, το Ισλάμ, αλλά σε μια αιρετική σέκτα, τους σιίτες μουσουλμάνους, υπερορθόδοξους, φανατισμένους συντηρητικούς κι ακραίους φονταμενταλιστές, που εχθρεύονται τον δυτικό εκσυγχρονισμό, τον εξευρωπαϊσμό, το Ισραήλ (έχουν βάλει στο σύνταγμα τους την καταστροφή του!) και τον Διαφωτισμό μαζί με τον ανθρωπισμό. Ένα βήμα εμπρός και δύο βήματα συνέβη το 1979 με την βίαιη επιβολή του φανατικού Ισλάμ στο Ιράν. Ανατράπηκε το δυτικότροπο καθεστώς του Σάχη, για λίγους μήνες υπήρξε μια κοσμική δημοκρατία με τον Μπανί Σαντρ πριν επιβληθεί ολοκληρωτικά το ακραίο και φανατικό καθεστώς των μουλάδων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα απαγορεύτηκαν και καταδιώχθηκαν απηνώς. Οι εκτελέσεις δεκάδων χιλιάδων αντιφρονούντων έγινε καθημερινότητα. Το γυναικείο φύλο υπέστη ταπεινώσεις απερίγραπτες, από μαστιγώσεις και βασανιστήρια  μέχρι φυλακίσεις κι αποκεφαλισμούς χάρη στην θρησκευτική αστυνομία των "Φρουρών της Επανάστασης", δίκην Ερυθροφρουρών του Πολ Ποτ ή σαν την Ιερά Εξέταση στον Μεσαίωνα και τον Καλβίνο της Γενεύης στον 16ο αιώνα. Θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν φρικτό, αυτό το ισλαμιστικό συνονθύλευμα που επιβλήθηκε στο Ιράν: από τον γυναικείο φερετζέ μέχρι τον ανδρικό ενδυματολογικό κώδικα άνευ γραβάτας, από την υποχρεωτική δημόσια νηστεία του Ραμαζανιού μέχρι τα φανατισμένα κηρύγματα της Παρασκευής προσευχής. Η Δύση κι όλη η υφήλιος απειλήθηκαν από τους φανατικούς ισλαμιστές που πανηγύρισαν τις σφαγές για τα σκίτσα του Μωάμεθ στην Ευρώπη, τις μαζικές εκτελέσεις στους Δίδυμους Πύργους, τη σφαγή στο Μπακλατάν και τόσα άλλα φρικώδη εγκλήματα. Τέθηκε ανοικτά το δίλημμα "διαφωτισμός ή βαρβαρότητα". Και το καθεστώς των μουλάδων επέλεξε την βαρβαρότητα… Για την προάσπιση της ελευθερίας, που είναι η ανθρωπιά απέναντι στην ακραία καταπίεση, που όμοια της ελάχιστες φορές έχει γνωρίσει ο κόσμος σε τόσο επιθετική μορφή, θεωρώ πως επιβάλλεται η χρήση κάθε μέσου: από τον άοπλο λόγο μέχρι τον ένοπλο αγώνα εναντίον αυτού του απίστευτου καθεστώτος.  Γράφω τα παραπάνω γιατί έζησα αυτοπροσώπως το Ιράν στις δύο μεγάλες και εντελώς διαφορετικές στιγμές του. Το 1978 βρέθηκα λόγω ενός ακαδημαϊκού συνεδρίου στην Τεχεράνη λίγους μήνες πριν εκπνεύσει το καθεστώς Σάχη. Το 1993 επισκέφθηκα πάλι για τους ίδιους λόγους την περσική πρωτεύουσα υπό το ισλαμιστικό καθεστώς πλέον.  Η σύγκριση των δύο καθεστώτων μέσα σε 15 χρόνια (Σάχης 1978 & Χομεϊνί 1993) έμοιαζε με σύγκρουση πολιτισμών (Clash of Civilizations). Η αυτοκρατορική Περσία του 1978 και το ισλαμιστικό Ιράν του 1993 υπήρξαν δύο εντελώς διαφορετικοί και εντελώς αποκλίνοντες κόσμοι: αυταρχικός αστικός εκσυγχρονισμός – θρησκευτικός αναχρονισμός, κοσμική κοινωνία με ελευθερία των γυναικών - ανελευθερία με αυταρχική τάξη, καχεκτική δημοκρατία απέναντι στην τυραννική θεοκρατία για γυναίκες και άνδρες.  Μερικά περιστατικά αρκούν για να γίνει κατανοητό το καθεστώς των μουλάδων. Στην πτήση Αθηνών-Τεχεράνης το 1993 με συνοδεία των Φρουρών της Επανάστασης δίκην Ερυθροφρουρών επιβαλλόταν η μαντίλα σε όλες τις γυναίκες , μουσουλμάνες και μη, ελεγχόταν με τρόπο απειλητικό αν εξείχε τούφα από γυναικεία μαλλιά, όπως επίσης στην είσοδο του ξενοδοχείου ο αστυνομικός έλεγχε την ίδια λεπτομέρεια. Τα παντρεμένα ζευγάρια όλων, ακόμα και των αλλοδαπών δυτικών τουριστών,  απαγορευόταν να κοιμηθούν στο ίδιο δωμάτιο για λόγους ισλαμικής ηθικής. Οι μαυροφορεμένες καλυμμένες γυναίκες συνωστίζονταν μακριά από τους άνδρες σε μια απόμερη γωνία του σαλονιού ή της τραπεζαρίας του πεντάστερου καταλύματος πρώην Χίλτον Τεχεράνης μετονομασμένο περσικά. Το οινόπνευμα απαγορευόταν αυστηρά κι οι αποσκευές ελέγχονταν σχολαστικά, ακόμα κι ο διπλωματικός σάκος της ελληνικής αποστολής που βρισκόταν εκεί με επίσημη κρατική πρόσκληση του Ιράν για την διεξαγωγή συνεδρίου ισλαμοχριστιανικού διαλόγου. Η εικόνα των δημόσια κυκλοφορούντων ατόμων θύμιζε από τη μια γυναικείο μοναστήρι μαυροντυμένων θηλυκών σαν χήρες ή ορφανές και από την άλλη μοναστήρι ανδρών αυστηρά ντυμένων χωρίς γραβάτα και με κατεβασμένα μακρυμάνικα πουκάμισα για να μην φαίνονται γυμνά ή ημίγυμνα μέλη του σώματος (χέρια, πόδια)! Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίζονταν οι άνδρες εμπρός κι οι γυναίκες με τα παιδιά τους πίσω όπως επέβαλλαν πινακίδες στα λεωφορεία.  Η κάποτε κοσμική χώρα είχε καταντήσει αυστηρό και ακραία συντηρητικό μοναστήρι χωρίς μοναχούς – όλοι ήταν μοναχοί και μοναχές σε κάθε βήμα, σε κάθε δρόμο. Η θεοκρατία είχε αντικαταστήσει κάθε κοσμικότητα, η θεολογία του μεσαίωνα είχε υποκαταστήσει κάθε έκφανση κοσμικότητας ή υποτυπώδους δημοκρατίας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Όλα αυτά είναι προσωπικά βιώματα των επανειλημμένων επισκέψεων μου στο Ιράν, από το 1993 μέχρι το 2003, για διαλόγους Ελλήνων θεολόγων και Ιρανών μουλάδων για την ανθρωπιστική αλληλεγγύη των θρησκειών. Διαλόγους που ουσιαστικά ήταν παράλληλοι μονόλογοι δύο κόσμων, που δεν είχαν τίποτα το κοινό. Η μόνη διαφορά μεταξύ 1993 και 2003, όταν ξαναβρέθηκα στο Ιράν, ήταν πως το 2003 επιτρεπόταν τα μαντήλια των γυναικών να μην είναι μόνο μαύρα, αλλά και χρωματιστά!!! Περιττεύει κάθε αναφορά για εμάς το τι λένε κάποιοι στα δυτικά ΜΜΕ για το Ιράν, που κατά καιρούς το παρουσιάζουν είτε σαν «άξονα της αντίστασης» είτε σαν «αντίδραση στους σιωνιστές» και στους «εωσφόρους της Δύσης». Εμείς ξέρουμε τι είναι γιατί ζήσαμε κατ’ επανάληψη στις επισκέψεις μας την ακραία κοινωνική, πολιτική και φυλετική καταπίεση του. Υπήρξαμε αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες για όλα τα παραπάνω ακραία, παράξενα κι απάνθρωπα περιστατικά που προμνημονεύθηκαν. Αλλά θα συνεχίσουμε τις επεξηγήσεις μας σε επόμενο άρθρο μας...  

Ιδού το νέο "μεγάλο έργο" της διοίκησης Σουσούδη στο Γαύριο! Ένα χωμάτινο πάρκινγκ πάνω στα μπάζα του πεδίου προσγείωσης ελικοπτέρων. Ήταν υπόσχεση, έγινε πράξη!

   (Δύο ερωτήματα γεννήθηκαν διαβάζοντας το δελτίο τύπου του πρώην δημάρχου: Πως καταφέρνει και μπλέκει την τοπική ψήφο με την λειψυδρία; Και πως και δεν βλέπει πως οι Στενιές που ψήφισαν Σουσούδη στέλνουν νερό στην Χώρα, που κι αυτή ψήφισε Σουσούδη; Όπως βλέπουμε δεν μπλέκει πουθενά η τοπική ψήφος με την διαπιστωμένη έλλειψη νερού! Κατά τα άλλα ο κ. Σουσούδης και οι αντιδήμαρχοί του δεν έχουν λάβει κανένα μέτρο (π.χ. αφαλατώσεις) στο νησί ενόψει του επερχόμενου δύσκολου καλοκαιριού - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

Γράφει ο Λευτέρης Μπάλλας Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω - π. Πρόεδρος ΔΣ Ανδρου Οι συγγενείς των 104 νεκρών κρατώντας μαύρα μπαλόνια μπροστά στο εφετείο Αθηνών που καταδίκασε τον Γ. Καπάκη Η δουλειά του δικηγόρου είναι να υπερασπίζεται μέχρι τέλους τον εντολέα του. Κανείς δεν οφείλει να τον ρωτάει και σε κανέναν δεν οφείλει να απαντάει εκτός δικαστηρίου. Η δουλειά του πολιτικού όμως είναι να μπορεί και να βλέπει κατάματα τους πολίτες και να ζητάει την εμπιστοσύνη τους, παράλληλα να τους διαβεβαιώνει για την υπευθυνότητα και το ήθος του πολιτικού του αρχηγού έτσι ώστε να γίνει η εκλογή αυτού.

Οι συγγενείς των 104 νεκρών στο εφετείο για την δίκη. Φωτογραφία αρχείου. ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ Στη φυλακή οδηγούνται με απόφαση του Εφετείου για την υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι τέσσερις καταδικασθέντες και συγκεκριμένα οι Σωτ. Τερζούδης (τότε αρχηγός Πυροσβεστικής Υπηρεσίας), Βασίλης Ματθαιόπουλος (υπαρχηγός), Ιωάννης Φωστιέρης (Διοικητής ΕΣΚΕ) και Ι. Καπάκης (τότε Γ.Γ Πολιτικής Προστασίας). Εκτιτέα είναι πέντε χρόνια από τις  πολυετείς ποινές (συνολικά 240 χρόνια) που τους επιβλήθηκαν. 

Του Νότη Μαρτάκη Από τη δεκαετία του 1970, όταν αποφοιτούσα από τις πρώτες μου σπουδές στη σχολή Δημοσίων Σχέσεων, ο αείμνηστος διευθυντής της Σχολής, στην τελετή αποφοίτησης μας είχε πεί : «Μάθατε πολλά στα τρία χρόνια της φοίτησής σας. Λογικό να μη τα θυμάστε όλα. Ένα όμως πρέπει να θυμάστε. Οι δημόσιες σχέσεις αρχίζουν από το τηλέφωνο και καταλήγουν στην τουαλέτα». Και μας εξήγησε ότι σε κάθε επιχείρηση ακόμα και σε κάθε σπίτι ο πολιτισμός φαίνεται από την τηλεφωνική μας συμπεριφορά και από το κατά πόσον διατηρούμε καθαρούς τους χώρους υγιεινής.

    "Εδώ δεν μιλάμε για τεράστια έργα ή αμύθητες περιουσίες – μιλάμε για ανθρώπους που επί 40 χρόνια πλήρωναν φόρους, έκαναν συμβόλαια και νόμιμες δικαιοπραξίες, βασιζόμενοι σε ένα ισχύον καθεστώς" ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  Ρόδος, 29 Μαΐου 2025 Την προστασία των ιδιοκτησιών που επί 40 χρόνια βρίσκονταν εντός των ορίων οικισμών κάτω των 2000 κατοίκων, ζητά με απόφασή του το Περιφερειακό Συμβούλιο  Κοινωνικά δίκαιη η πρόταση, στη βάση της ανάγκης προστασίας των ιδιοκτησιών και της ασφάλειας δικαίου  Σαφή θέση υπέρ της προστασίας των ιδιοκτησιών των πολιτών και της ασφάλειας δικαίου, όσον αφορά το κρίσιμης σημασίας ζήτημα που ανέκυψε, μετά την έγκριση από το ΣτΕ του Προεδρικού Διατάγματος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας,  σχετικά με την οριοθέτηση και τη δυνατότητα δόμησης και επέκτασης σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, έλαβε ομοφώνως το Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου, που συνεδρίασε χθες, Τετάρτη, με τηλεδιάσκεψη. Σημειωτέον ότι η εισήγηση επί του θέματος της Επάρχου Μήλου και Εντεταλμένης Περιβάλλοντος και Χωροταξίας Κυκλάδων  Έλλης Χωριανοπούλου, υπερψηφίστηκε από την παράταξη της πλειοψηφίας καθώς και της μείζονος μειοψηφίας  του Νικηφόρου Παπανικόλα, ενώ «λευκό» ψήφισαν οι παρατάξεις της ελάσσονος μειοψηφίας των Χρύσας Καραγιάννη και  Γιάννη Αγγέλου.  Στη συνεδρίαση συμμετείχαν και οι δήμαρχοι Μήλου Μανώλης Μικέλης, Τήνου Παναγιώτης Κροντηράς  και Άνδρου Θεοδόσης Σουσούδης, οι οποίοι εξέθεσαν τις απόψεις τους επί του θέματος. Η αναλυτική εισήγηση της κας Χωριανοπούλου καταλήγει σε συγκεκριμένη πρόταση:  «όλες οι μέχρι σήμερα εντός οικισμού ιδιοκτησίες, να μη χάσουν την αρτιότητά τους, όμως να απαγορευτεί οποιαδήποτε κατάτμηση αυτών. Καθώς η μέγιστη δόμηση για οικόπεδα μεγαλύτερα των 600 τμ ή 700 τμ (ανάλογα τον οικισμό), είναι 400 τμ για κατοικία, με την απαγόρευση της κατάτμησης, θα περιοριστεί η δόμηση, αλλά δεν θα  μηδενιστεί η περιουσία τόσων πολιτών». Το σκεπτικό που κυριάρχησε για την λήψη της παραπάνω απόφασης εδράζεται στο γεγονός ότι μετά από πάροδο 40 ετών απαξιώνονται περιουσίες πολιτών στους μικρούς νησιωτικούς οικισμούς, που όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Περιφερειάρχης Γιώργος Χατζημάρκος, αποτελούν την καρδιά των μικροϊδιοκτητών. Κατά την τοποθέτησή του, ο Περιφερειάρχης και οι περιφερειακοί σύμβουλοι που έλαβαν τον λόγο,  έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική και εθνική διάσταση του θέματος, κάνοντας λόγο για δραματική ανατροπή της καθημερινότητας και των προγραμματισμών εκατοντάδων πολιτών. «Η απόφαση του ΣτΕ δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου και σοβαρή κοινωνική αδικία. Εκατοντάδες οικογένειες έχουν επενδύσει οικονομικά και συναισθηματικά σε αυτές τις μικρές περιουσίες. Εδώ δεν μιλάμε για τεράστια έργα ή αμύθητες περιουσίες – μιλάμε για ανθρώπους που επί 40 χρόνια πλήρωναν φόρους, έκαναν συμβόλαια και νόμιμες δικαιοπραξίες, βασιζόμενοι σε ένα ισχύον καθεστώς» υπογράμμισε ο κ. Χατζημάρκος. Όπως τόνισε, οι εν λόγω ιδιοκτήτες δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις τότε αποφάσεις της Πολιτείας, οι οποίες τώρα έρχονται να ανατραπούν, προκαλώντας σοβαρές οικονομικές και ηθικές επιπτώσεις. «Η πρόταση της Περιφέρειας είναι κοινωνικά δίκαιη και εντός του πλαισίου της ασφάλειας δικαίου», δήλωσε χαρακτηριστικά.  Το Γραφείο Τύπου