Τα λεμόνια Της Αναστασίας Σκόρδου Το γεφύρι στα Διποτάματα Άντε πάλι αυτός ο αγώνας. Να φορτώσει τα λεμόνια στο μουλάρι και στο γάιδαρο, να πάρει τη μεγάλη στράτα για τη Χώρα όπου τον περίμενε ο καϊκτσής να τα μπαρκάρει για τη Σμύρνη. Όλο το λεμόνι το πουλούσε σε καλή τιμή, μα έπρεπε να είναι ολόφρεσκο το φύλλο, να μοσχοβολάει, γι’ αυτό τα έκοβε αργά με τη δροσιά και τα πήγαινε στη Χώρα σχεδόν όταν σουρούπωνε.

Στην φιλόξενη εδώ και χρόνια ΛΙΘΟΔΟΜΗ θα παρουσιαστεί η δεύτερη έκδοση του βιβλίου "ΝΑΥΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ της ΑΝΔΡΟΥ", που ήταν η μεγάλη επιτυχία αυτού του καλοκαιριού. Το βιβλίο σε επιμέλεια του συγγραφέα και δημοσιογράφου ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ και εξώφυλλο του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου εκδόθηκε μέσα Ιουλίου. Παρουσιάστηκε - η πρώτη έκδοση - στη Χώρα στις 25 Ιουλίου στο φιλόξενο Norte και μέχρι τις 25 Αυγούστου είχε εξαντληθεί! Έτσι στην δεύτερη παρουσίαση του στο Γαύριο στις 12 Σεπτεμβρίου ήταν ήδη στη δεύτερη έκδοση! Με την τρίτη παρουσίαση στο Κόρθι την Παρασκευή στις 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:30 θα ολοκληρωθεί ο κύκλος των παρουσιάσεων στην Άνδρο.

Γράφει ο ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ   Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ  Ήταν μια παρουσίαση που είχε έντονο το στοιχείο της προσωπικής συγκίνησης. Στο λιμάνι της Άνδρου από όπου εδώ και 65 χρόνια η Άνδρος ξεκινά τις ναυτικές διαδρομές της στον κόσμο. Παρασκευή απόβραδο. Μόλις είχε φύγει το πλοίο, που αποβίβασε κόσμο για το Σαββατοκύριακα και το λιμάνι χαλάρωνε μ' εκείνη τη νοσταλγία, που έχουν όλα τα λιμάνια όταν τα πλοία έχουν φύγει. Στο φιλόξενο Λάας, ο διοργανωτής της βραδιάς Βασίλης Μπατής, είχε φροντίσει για τα πάντα. Εμείς απλώς θα έπρεπε να πάμε να παρουσιάσουμε το βιβλίο στην δεύτερη έκδοση μιας και η πρώτη εξαφανίστηκε σε ένα μήνα!

  Φωτογραφική σύνθεση. Πάνω πρωτοσέλιδο εφημερίδας του Port Elizambrth από την απίστευτη διάσωση του πλοίου. Κάτω το Zanet II που διασώθηκε με το πλήρωμα του την ύστατη στιγμή από το ολλανδικό ρυμουλκό. Με ένα βιβλίο ταξιδεύεις. Μέσα από τις σελίδες του ακολουθείς τις ιστορίες του. Από τη μια ιστορία στην άλλη. Zεις τη ζωή τον ιστοριών του, ακολουθείς τις διαδρομές των ανθρώπων του. Όλες μαζί οι ιστορίες πολλών ανθρώπων ενός τόπου απαρτίζουν ένα μέρος της ιστορίας του τόπου. Οι ιστορίες των ανθρώπων ενός τόπου συχνά με τις ιστορίες άλλων ανθρώπων. Συχνότερα άνθρωποι και ιστορίες διαχωρίζονται και χάνονται. Σε ένα βιβλίο οι ιστορίες του έχουν τέλος. Αυτό που υπάρχει στις σελίδες του. Στη ζωή όμως κανείς δεν ξέρει το τέλος στις ιστορίες των ανθρώπων...

 Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   Τον Χρήστο Γιανναρά τον γνώρισα τον Μάιο του 1986. Συνεργαζόμουν με το σπουδαίο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ, το μοναδικό περιοδικό για το βιβλίο και σημαντικός φάρος πολιτισμού για τα ελληνικά γράμματα εκείνη την εποχή. Σε μια συζήτηση με τον Γιώργο Γαλάτη, τον διευθυντή του, έπεσε η ιδέα να έχουμε μια συνέντευξη με τον διακεκριμένο διανοούμενο Χρήστο Γιανναρά, εκ των πιο προβεβλημένων στελεχών του νεο-ορθόδοξου ρεύματος που είχε έντονη παρουσία στις πνευματικές αναζητήσεις εκείνης της εποχής. Τηλεφώνησα και πήγα στο σπίτι του, στη Νέα Σμύρνη, να τα πούμε. Η συνέντευξη ξεκίνησε ως μια συζήτηση και κατέληξε δύο ώρες μετά σε μια περιδιάβαση ιστορικών στοιχείων και θεωρητικών στοχασμών. Εγώ φιλοπερίεργος κι ανήσυχος τριαντάρης κι ο Γιανναράς ακμαίος πενηντάρης...

Στον κατάμεστο Ναυτικό Όμιλο Άνδρου πραγματοποιήθηκε στις 12 Αυγούστου 2024 η παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Άγγελου Συρίγου, καθηγητή στο Πάντειο πανεπιστήμιο και βουλευτή στην Α Αθηνών. Θέμα του βιβλίου είναι η μεταπολίτευση 1974-75. Είναι το τρίτο βιβλίο που γράφει ο συγγραφέας μαζί με τον επίσης καθηγητή στο πανεπιστήμιο Αθηνών Ευάνθη Χατζηβασιλείου. Είναι γραμμένο στην μορφή 50 ερωτήσεων και απαντήσεων όπως και το ιδιαίτερα επιτυχημένο προηγούμενο βιβλίο τους για την μικρασιατική καταστροφή που εκδόθηκε πριν από δύο χρόνια. 

Του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλάκη Συγγραφέας - Σύμβουλος Επιχειρήσεων Εξώφυλλο του ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου Από τότε που διάβασα, μαθητής Δημοτικού, τα "Λόγια της Πλώρης", του Ανδρέα Καρκαβίτσα, με συνεπήραν οι ιστορίες των ναυτικών. Όποιο σχετικό βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου, το διάβαζα με πάθος. Μια φορά έψαχνα με κάτι φίλους να βρούμε πλοίο για να κάνουμε το ταξίδι από Νέα Υόρκη προς Ευρώπη. Όμως στο τέλος παρέμεινα ένας "ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων..." Στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο έκανα τα πιο μεγάλα ταξίδια μου. Ταξίδεψα και στην Καραϊβική, αλλά άλλος κόσμος, χωρίς ενδιαφέρον. 

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΪ Σαν πλώρη καραβιού σημαιοστολισμένη που αρμενίζει πάνω από τη γη προς το Αιγαίο το ιστορικό και μεγάλο μοναστήρι της Παναχράντου. Στη μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού, του Αγίου Παντελεήμονα, του οποίου το όνομα φέρει 200 περίπου χρόνια μαζί με το μεσαιωνικό αυτοκρατορικό, αυτό της Παναχράντου. Υπέροχο, πέτρινο, ανακαινισμένο, ξεχωριστό.