Του Κωνσταντίνου Βλάχου Αναδημοσίευση: CNN Greece (Έζησα σε πολλά μέρη του κόσμου σπουδάζοντας κι εργαζόμενος. Ένα από αυτά ήταν η Βρετανία. Βρέθηκα στην Αγγλία ως μεταπτυχιακός φοιτητής κι εκτιμώ πολλά στην χώρα αυτή: τα πανεπιστήμια της, αλλά και το ποδόσφαιρο της. Αγαπώ τους Σκωτσέζους και ιδίως τους Ιρλανδούς, με τους οποίους έζησα. Θυμάμαι τον αείμνηστο συνδικαλιστή των ανθρακωρύχων Μικ ΜακΓκάχυ στο Εδιμβούργο και τον εργατικό βουλευτή Τόνυ Μπεν στην Αγγλία. Όμως βρέθηκα και στην Κύπρο πολλές φορές. Τόσο δημοσιογραφικά (αποστολή το 2004 για το δημοψήφισμα), αλλά και ως καθηγητής στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (2011-2013). Και συνδέθηκα στενά κι εκεί με σημαντικούς ανθρώπους, όπως τον βουλευτή Νίκο Κουτσού και τον αείμνηστο πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, τον συγγραφέα κι εκδότη Παύλο Παύλου και τον καθηγητή Κώστα Γουλιάμο. Τόσο στην Αγγλία όσο και στην Κύπρο πήγα σε πάρα πολλά μέρη. Όμως σε ένα μέρος της Κύπρου, που αφορά και τα δύο νησιά, δεν είχα το κουράγιο να επισκεφθώ: Ήταν τα "φυλακισμένα μνήματα". Έχουν και οι συγκινήσεις τα όρια τους... Με αυτές τις σκέψεις και για τα δύο νησιά - με τα οποία έχω δεσμούς - έκανα την σημερινή αναδημοσίευση/ανάρτηση από το CNN Greece στο Εν Άνδρω όπου αναδεικνύεται μια από τις πιο μελανές σελίδες της Ελισάβετ. Ο πολιτισμός των ανθρώπων έχει ως συστατικό στοιχείο τη μνήμη. Και η μνήμη δεν δικαιώνει τους νεκρούς πάντα και για όλα. Θεωρώ, λοιπόν, πως ο απαγχονισμός του 18χρονου μαθητή Ευαγόρα Παληκαρίδη είναι ένα τεράστιο ηθικό κρίμα στο λαιμό της τότε 30χρονης Ελισάβετ, που δεν έκανε τον κόπο ούτε να απαντήσει στην έκκληση για χάρη – ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ.) 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Την πρώτη φορά που φτάσαμε στο ναυάγιο της Βόρης ήταν το 2015. Ταξιδεύαμε με το πλοιάριο του Life σε μια αποστολή στο Μικρογιάλι με στόχο την παρατήρηση της άγριας ζωής. Από εκείνη τη διαδρομή δημοσιεύουμε παρακάτω δύο φωτογραφίες του ναυαγίου το 2015. Την δεύτερη φορά ήταν σε αποστολή του γαλλογερμανικού ευρωπαϊκού τηλεοπτικού δικτύου ARTE το φθινόπωρο του 2017. Στόχος να αποτυπώσουμε τα ναυάγια της Άνδρου. Παρακάτω δημοσιεύουμε δύο ακόμα φωτογραφίες και από αυτή την αποστολή. Την τρίτη φορά ήταν εφέτος - Σεπτέμβριος του 2022 - σε μια διαδρομή από τη Βουρκωτή στη Βόρη στις 6/9/22. Αυτό που είδαμε μάς εξέπληξε. Το ναυάγιο είχε πλέον διαλυθεί εντελώς...

  Ανδριώτικο "μπρίκι" κατασκευής 1847 στη Σύρο (φώτο: Ιστιοφόρα της Άνδρου).   (Το γράμμα του αναγνώστη εξαιρετικά ενδιαφέρον. Μια ακόμα οικογενειακή ιστορία της Άνδρου στενά συνδεδεμένη με τις διαδρομές του νησιού μας στον χρόνο και στον χώρο. Μια ακόμα ιστορία προσώπων, επαγγελμάτων, διαδρομών, που σχετίστηκαν άμεσα με τις διαδρομές της Άνδρου. Από τα ιστιοφόρα του 1857 μέχρι την Κωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα όπου άνθησε οικονομικά λόγω και της ναυτιλίας σημαντική ανδριώτικη παροικία.

Στη Μήλο βρέθηκε την Τετάρτη 17 Αυγούστου 2022 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναχράντου της Άνδρου Αρχιμ. Ευδόκιμος.

Πύργος Αγίου Πέτρου, Ελληνιστικοί Χρόνοι, φωτογραφία Γερμανικού Ινστιτούτου 1903 «Αντέχοντας στον χρόνο. Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού στα 3.500 χρόνια της καταγεγραμμένης Ιστορίας του» Καϊρειος Βιβλιοθήκη-Σύλλογος Φίλων της Καϊρείου Βιβλιοθήκης  Πέμπτη 18 Αυγούστου, στις 20.30 - Ανοιχτό Θέατρο Χώρας

Μια ιδιαίτερη στιγμή, η τρίτη για εφέτος στο νησί, με αναφορά στην Μικρασιατική Καταστροφή, έλαβε χώρα χτες με την παρουσίαση του βιβλίου, του καθηγητή και υπουργού Άγγελου Συρίγου στο Ναυτικό Όμιλο. Παρουσία δεκάδων ακροατών ο καθηγητής απάντησε σε μερικές από τις κρίσιμες ερωτήσεις που θέτει το βιβλίο που συνέγραψε με τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου με το οποίο παρεμβαίνουν στα δρώμενα για μια ακόμα φορά του τόπου. Αντίστοιχο βιβλίο έχουν εκδώσει για το μακεδονικό ζήτημα με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών. Από τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες παραβρέθηκε μόνο ο δήμαρχος και ο ηγούμενος Ευδόκιμος. Όπως συνέβη και πέρσι στην αντίστοιχη εκδήλωση ιστορικής μνήμης και βιβλιογραφικής αναφοράς για τα 200 χρόνια της Άνδρου από την επανάσταση του 1821. Οι άλλοι παράγοντες και πέρσι κι εφέτος ήταν απόντες...

Λόγια του Κανάρη προς τους Ψαριανούς Προεστούς: «Τίποτα αρχόντοι δεν φελά, μονάχα το καράβι»

 Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Έχουν περάσει δεκαετίες από την εποχή που οκτάχρονος πρωτοκατέβηκα το ποτάμι των Λειβαδίων να πάω με την δεκαεξάχρονη ξαδέλφη μου στο Παραπόρτι για μπάνιο. Ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι που έμπαινε κι έβγαινε στον ποταμό. Αυτό το μονοπάτι θυμόμουν καθώς περπάταγα χρόνια τώρα τον τσιμεντένιο δρόμο του μεγάλου ποταμού. Προχτές πήγα για περπάτημα στο δρόμο του ποταμού με το καπετάν Νίκο Γλυνό και γνώρισα κάτι που δεν ήξερα μετά τόσες δεκαετίες: το πέτρινο μονοπάτι του ποταμού που ακόμα υπάρχει σκαρφαλωμένο στις τεράστιες μάντρες των παραποτάμιων κτημάτων. Το χρησιμοποιούσαν οι παλιοί κάτοικοι της περιοχής τον χειμώνα που το ποτάμι φόρτωνε νερό και ήταν δύσκολο να το περπατήσεις...

  Οι Πεταλιοί στο νότιο Ευβοϊκό Πεταλιοί. Νησάκια στην άκρη του Ευβοϊκού κόλπου. Δίπλα στην Εύβοια. Απέναντι από την Ραφήνα στο ρότα για την Άνδρο. Τα αποκάλεσαν κάποτε «Ελληνικές Μαλδίβες» και ανήκαν στην οικογένεια Εμπειρίκου. Σήμερα είναι διεκδικούμενα μεταξύ των δύο εφοπλιστικών οικογενειών: του Μαρή Εμπειρίκου και της οικογένειας Καρνέζη.