Η ερημιά του χειμώνα στην Άνδρο
Του Διαμαντή Μπασαντή
Αν το χρονικό διάστημα 20 Ιουλίου – 20 Αυγούστου είναι η «κοσμική περίοδος» της Άνδρου η περίοδος 15 Ιανουαρίου – 15 Φεβρουαρίου είναι η «ερημική περίοδος». Μπήκαμε, λοιπόν, για τα καλά στην ερημική περίοδο. Στο νησί ακόμα και οι κλασικές ταβέρνες (του Χαλά στο Γαύριο, του Σταμάτη στο Μπατσί) κλείνουν για λίγες ή περισσότερες μέρες. Μένουν ανοικτά κάτι σουβλατζίδικα. Και ο Ενάλιος (Αντώνης) στη Χώρα και η Λιθοδομή (Νίκος) στο Κόρθι. Τελευταία μετερίζια όσων τολμούν την έξοδο στο νησί.
Από τα πιο ορεινά νησιά στις Κυκλάδες η Άνδρος αδειάζει αυτή την εποχή. Απομένουν οι τελευταίοι χειμερινοί Ανδριώτες γαντζωμένοι στον βράχο. Όσοι από εσάς βρεθείτε στο νησί αυτές τις μέρες πάρτε τίποτα προμήθειες γιατί το έξω δεν συνίσταται και πολύ.
Καθόλου παράξενο πως κατά την ερημική περίοδο ακόμα και οι μόνιμοι Άνδριώτες έρχονται στην Αττική για να κόψουν εδώ τις πίτες τους. Ενδεικτικά μερικές από τις πίτες της εποχής: Ένωση Ανδρίων, Εταιρεία Ανδρίων Επιστημόνων, Φιλοπρόοδος Όμιλος Γαυρίου, Σύλλογος Λειβαδιών κλπ. Όλοι λοιπόν εδώ: και οι «από εκεί» και οι «από εδώ» και οι «μέσα» και οι «έξω» και οι πέρα και οι δώθε!
Και όλοι έχουν έτοιμοι από μια πρόσκληση! Α! όλα κι όλα μπορεί να τρώμε τα μουστάκια μας (όσοι έχουν, οι άλλοι τρώμε ότι έχουμε), αλλά στην πίτα όλοι σε καλούν. Κι πως να μην πας. Στο χρεώνουν διπλό! Και στο κρατάνε ολοχρονίς και στο κοπανάνε: «δεν ήρθες»! Όχι δεν πήγες…
Έγκλημα: κατά του Συλλόγου, κατά της ομάδας, κατά του Ομίλου, κατά του χωριού, κατά του προέδρου, του αντιπροέδρου, του γενικού γραμματέα! Έγκλημα και τιμωρία: όλο το χρόνο στα σέρνουν: "δεν ήρθες", "δεν μας τίμησες", "τους άλλους τους τίμησες"! Αμ, δεν τους τίμησες κι εσύ…
Και λόγω γκρίνιας τους αναγνωρίζεις και πάλι: αιώνιοι Ανδριώτες! Αν δεν διαιρεθούμε μεταξύ μας, αν δεν μπει λίγη διχόνοια και δεν υπάρχουν και λίγα μούτρα τι στην ευχή θα νομίζαμε πως είμαστε σε κανένα άλλο νησί των Κυκλάδων. Πιο φιλειρηνικό, πιο συνεργατικό. Θα ξεπέφταμε στο επίπεδο της Σίφνου που οι κάτοικοι γίνονται ένα όλοι μαζί. Α! πα-πα, τέτοια κατάρα να φιλιώσουμε εντελώς: ούτε στον εχθρό μας!!!
Τέλος πάντων παρά τις αντιξοότητες λόγω ερημίας στο νησί και λόγω πίτας στην Αθήνα πλησιάζουμε ο ένας τον άλλον. Όσο γίνεται. Κι όσο αντέχουμε. Μόνο που για να πλησιάσουμε περισσότερο πρέπει να περάσουμε τον Κάβο Ντόρο ανάποδα: από Γαύριο προς Ραφήνα! Εκεί στην εξωτική Αττική, στην απέραντη Αθήνα, στον μακρινό Πειραιά, ξαναβρίσκουμε κάτι από τον «χαμένο νησιώτη εαυτό» μας. Κάτι είναι κι αυτό.
Και χαιρετιόμαστε εγκάρδια.. ακόμα και μεταξύ μας! Ένα παράδειγμα θα σας πείσει: μπαίνω σε μεγάλο φαρμακείο στην πλατεία Αγίας Παρασκευής. Αναζητώ ματαίως κάποιον να με εξυπηρετήσει. Μετά λίγα λεπτά βλέπω έναν ευσταλή νεαρό λίγο εύκαιρο:
- Μήπως έχετε… πάω να ρωτήσω!
- Πως είστε κ. Μπ……, με προλαβαίνει χαμογελαστός!
- Α! με ξέρεις! Από πού;
- Από την Άνδρο! Είμαι ο γιός της Α…..
Ιδού η απόδειξη: μόλις περάσουμε τον Κάβο Ντόρο γίνομαστε κοινωνικοί. Από αυτή την άποψη η έξοδος από το νησί μας κάνει καλό! Από αυτή την άποψη μας κάνουν καλό και οι πίτες! Μόνο μην τρώτε πολύ. Αυτό μας κάνει κακό στο βάρος…
Άλλο παράδειγμα ενδιαφέροντος για το νησί. Χτυπά το τηλέφωνο: ο κλασικός Δημήτρης Στ….
- Άστα χάλια το νησί έχει ερημώσει δεν έχει ούτε ταβέρνα ανοικτή! Γράψε κάτι…
- Είναι λόγω της περιόδου, απαντώ. Έρχονται αυτές τις μέρες αέρας, κρύο, χιόνι!
- Θα αποκλειστούμε. Μετά έχει δύο μέρες απεργία. Μια βδομάδα θα είμαστε αποκομμένοι…
Κλασικός Αντριώτης ο αθεόφοβος. Κάθε Ανδριώτης πέρα από προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες ανησυχεί πάντα για το νησί του. Και στην Καραϊβική να ήταν θα ανησυχούσε. Μπορεί να μην αγαπιόμαστε πάντα, αλλά για το νησί, όλα κι όλα, ανησυχούμε…
Ευτυχώς εφέτος δεν ανησυχούμε για τα καράβια. Ακόμα και στην ερημική περίοδο πηγαινοέρχονται καθημερινά! Χάρη στο νεοαφιχθέν Andros και στο πεισματάρικο SuperFerry έχουμε δύο πλοία ακόμα και κατά την ερημική περίοδο! Πάνε κι έρχονται: με κόσμο ή χωρίς κόσμο! Με λίγα ή περισσότερα αυτοκίνητα! Και τον καπετάν Τάσο ή τον καπετάν Μάρκο να μουρμουρίζουν: να ξέρεις πιάσαμε Άνδρο για να πάρουμε εσένα. Και μερικές φορές κυριολεκτούν μιας και ανεβαίνουμε στο πλοίο αυτή την εποχή πολύ λίγοι νοματαίοι!…
