Του Διαμαντή Μπασαντή "Ποιος είδε βάρκα στον Ψηλορείτη, στην Ελασσόνα λευκό πανί κι ένα καράβι από την Κρήτη να πιάνει Ξάνθη-Κομοτηνή;" Τον στίχο του σπουδαίου ποιητή Μιχάλη Γκανά σκέφτηκα αντικρύζοντας την παλιά σκουριασμένη άγκυρα στο πέτρινο στήριγμα μέσα στο οργιαστικό πράσινο των Ρεμάτων, καθώς έμπαινα στο σπίτι του σημαντικού μουσικού και παραγωγού Άγγελου Σφακιανάκη...

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Για μια στιγμή τα βαριά σύννεφα άνοιξαν και σαν σε όνειρο ή σε κινηματογραφική ταινία ξεπρόβαλε φωτισμένα παράξενα από ένα περίεργο ήλιο. ανάμεσα στα βαριά σύννεφα και στην σκοτεινή γη, σαν σε όνειρο το Στενό της Άνδρου, η Τήνος και τα νησάκια της. Έπειτα τα σύννεφα βάρυναν περισσότερο και η εικόνα χάθηκε...

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Λίγο πριν την ανατολή και η λαμπερή ημισέληνος φωτίζει την γη, αλλά και το σκοτεινό ολοστρόγγυλο φεγγάρι. Μια σπάνια εικόνα... Έχουμε φωτογραφίσει εντυπωσιακές ανατολές της πανσελήνου στην Άνδρο από όλα τα ύψη και τις γωνίες της ανατολικής Άνδρου. Έχουμε αποτυπώσει τις πρωινές ιχνηλατήσεις του ξημερώματος και της ολοφώτεινης έλευσης του ήλιου του ηλιάτορα, όπως τον αποκαλεί ο ποιητής του Αιγαίου Οδυσσέας Ελύτης. Έχουμε περιγράψει απίθανες στιγμές πρωινών συναντήσεων της Άνδρου με την Σάμο και την Ικαρία με αναφορά το απέραντο Κεντρικό Αιγαίο που μας ενώνει και μας χωρίζει. Έχουμε μιλήσει για τις στιγμές εκρηκτικής κοσμογονίας της ανατολής το φθινόπωρο. Τότε που ο ήλιος χαμηλώνει νότια και η εκτυφλωτική καλοκαιρινή λάμψη του παραλλάσει σταδιακά αποκτώντας μια απίθανη κοκκινοκίτρινη πολυχρωμία, που σε αφήνει άναυδο μπροστά στο μεγαλείο μιας φύσης που μόνο στο Αιγαίο υπάρχει. Νομίζαμε, λοιπόν, πως είχαμε εξαντλήσει το θέμα. 'Η, τουλάχιστον πως τα είχαμε δει όλα... Ανοίγεις το πλάνο. Η σκοτεινή πρωινή Άνδρος κι απέναντι η επερχόμενη ανατολή. Και πάνω η ολοφώτεινη ημισέληνος και μαζί της και το σκοτεινό φεγγάρι που αχνοδιαγράφονται μέχρι να ξεπροβάλλει ο ήλιος ο ηλιάτορας... Όμως αυτό που είδαμε και ζήσαμε το χθεσινό πρωινό του Οκτώβρη ήταν από εκείνα τα ουράνια φαινόμενα που σπάνια βλέπεις. Ξεκινήσαμε την ουράνια παρατήρηση/διαδρομή λίγο πριν τις 6:00 το πρωί και μείναμε να ακολουθούμε το φαινόμενο μέχρι τις 7:00, όταν σταδιακά άρχισε να ξημερώνει στο Αιγαίο και ο ορίζοντας να αποκτά τα κοκκινοκίτρινα βαθειά ουράνια χρώματα της εποχής. Μέχρι λίγο πριν βγει ο ήλιος ο ηλιάτορας μια εντυπωσιακή, κομψή και λαμπερή ημισέληνος δεν έλεγε να φύγει από τον ουρανό κι ένας εντυπωσιακός Αυγερινός ολοένα την πλησίαζε μέχρι να χαθούν μαζί με τις πρώτες ακτίνες του πρωινού...    Αρχικά είδαμε την κομψή, μαγική, αιθέρια ημισέληνο στον ουρανό. Όμως αν πρόσεχες θα έβλεπες πως ήταν τέτοια η λάμψη της και η γωνία που φωτιζόταν από τον ήλιο (από κάτω προς τα πάνω) που αχνοδιαγραφόταν η σκιά ολόκληρου του φεγγαριού. Μια ημισκότεινη πανσέληνος!!! Η ολόλαμπρη ημισέληνος φώτιζε υπό γωνία και τον υπόλοιπο σκοτεινό εαυτό της!!! Ένα σπάνιο φαινόμενο πάνω από την Άνδρο και το Αιγαίο...  Παίζεις λίγο με τον τηλεφακό της φωτογραφικής μηχανής. Και έχεις μπροστά σου και το υπόλοιπο ολοστρόγγυλο σκοτεινό φεγγάρι!!!   Παίζεις πάλι με τον τηλεφακό και φέρνεις κοντύτερα τον ουράνιο ακόλουθο της γης. Ξαφνικά η εγγύτητα δίνει μια πιο ανάγλυφη, πιο κομψή, πιο αιθέρια εικόνα της ημισελήνου. Όμως "σβήνει" την αντανάκλαση του φεγγαριού και χάνεται ο σκοτεινός εαυτός του...   Γυρνάς τον φακό στο λαμπερό Αυγερινό. Ο πλανήτης Αφροδίτη που κινείται σε τροχιά κοντινή του φεγγαριού πρωί και βράδυ. Το βράδυ τον είπαμε Αποσπερίτη. Και το πρωί Αυγερινό. Πολύ πιο μακρινός, πάντα φωτεινός και στρογγυλός. Φωτίζει τα απόβραδα και τα πρωινά της γης συνοδεύοντας και την σελήνη. Προσπαθείς με τον τηλεφακό της φωτογραφικής μηχανής να τον φέρεις κοντύτερα. Να δείξεις ή να δεις κάτι περισσότερο από αυτόν. Η εικόνα θαμπώνει. Τα εκατομμύρια μίλια απόσταση δεν καλύπτονται, παρά την λαμπρότητα της στιγμής. Η εικόνα όμως αν και θαμπή λόγω των περιορισμένων τεχνικών μέσων παραμένει εντυπωσιακή. Σαν ένα πετράδι στο ουράνιο στερέωμα του πρωινού που έρχεται. Αυτός είναι ο Αυγερινός, που τον λένε και Αποσπερίτη! Κι είναι η αιώνια Αφροδίτη...  Μια τελευταία φωτογραφία. Από εκεί που ξεκινήσαμε. Το πρώτο φως σπάει το συμπαντικό σκότος στον ουρανό. Το φως προαναγγέλλει τον ήλιο και την μέρα. "Σβήνει" τ' άστρα και το φεγγάρι. Η γη ξεκινά με την περιστροφή της μια νέα μέρα. Και με την τροχιά της την πορεία της στο πολύχρωμο φθινόπωρο, που στον ουρανό αποκτά μια ομορφιά "καταπιεστική" όπως έγραψε και ο Αλμπέρ Καμύ. Η Άνδρος ρίχνει μια τελευταία ματιά στον ουρανό. Η ημισκότεινη σελήνη, πάντα εντυπωσιακή, αποτυπώνεται για μια ακόμα φορά στον φακό πριν χαθεί μέσα στην πολύβουη μέρα...                                 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ  Πόσες φορές κανείς - από τις χιλιάδες - έχει περάσει τον Κάβο Ντόρο με απόλυτη γαλήνη; Πόσες φορές έχει δει τον Κάβο Ντόρο σαν... γαλήνια λίμνη; Πόσες φορές βλέπει τη θάλασσα ακύμαντη στο σκληρό κι ανεμοδαρμένο αυτό πέρασμα; Ελάχιστες. Κι αυτές μόνο σε κάποιες ανάλαφρες, αιθέριες, μέρες του φθινοπώρου. Τότε που τα καλοκαιρινά μελτέμια έχουν φύγει κι ο χειμώνας μοιάζει ακόμα μακριά. Μια τέτοια μέρα Εύβοια και Άνδρος μοιάζει να στέκουν κοντινά, φιλικά και οικεία η μια απέναντι στην άλλη ορίζοντας το πέρασμα... 

Του Διαμαντή Μπασαντή Σήμερα 5 Οκτωβρίου 2020. Σημαδιακή μέρα. Ο ήλιος πρόβαλε αργά, ψηλά στον ουρανό. Η σκόνη που έφτασε με τον νοτιά κάλυψε την θριαμβική ανατολή των προηγούμενων ημερών. Θαμπό πρωινό. Θαμπό το Αιγαίο μπροστά στο "παράθυρο" του μπαλκονιού. Η θέα βουβή. Πνιγμένη. Ο "δρόμος" του φωτός πάνω από το Αιγαίο: θαμπός... Η σκόνη σβήνει τα ίχνη του Αιγαίου. Μια διαφορετική εικόνα ζούμε σήμερα. Μαγική εικόνα φαντάζει το χτες...

Του Διαμαντή Μπασαντή Μέσα σε μια φωτογραφία το Κεντρικό Αιγαίο: από την Άνδρο μέχρι την Ικαρία και την Σάμο! Μια ματιά μέσα από το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής κι έχεις αποτυπώσει αποστάσεις 80 μιλίων που μόνο ένα διάφανο και αέρινο πρωινό του Αιγαίου μπορεί να προσφέρει. Με κατεύθυνση από βορά προς νότο και από δυτικά προς την ανατολή. Κοιτώντας τον ορίζοντα που προμηνύει τον ήλιο. Ή, μάλλον τον θεό του ήλιου, τον Απόλλωνα, που κατά την αρχαία μυθολογία θα εμφανιστεί για να σύρει το φλογισμένο άρμα του ήλιου στον ουρανό. Είναι η ώρα της προσμονής, είναι η ώρα της εναλλαγής του σκότους με το φως. Και το φως της γέννησης της νέας μέρας είναι αυτή τη στιγμή ένα βαθύ κοκκινοκίτρινο που πάνω του αποτυπώνονται γκριζαρισμένες σαν από μολύβι επουράνιου ζωγράφου η Σάμος και η Ικαρία...

Του Διαμαντή Μπασαντή Το λιμάνι του νησιού... Το ταξίδι από την Άνδρο μέχρι την Τζια δεν είναι μεγάλο. Η απόσταση σχετικά μικρή. Κάπου 20 με 26 μίλια. Εξαρτάται από που ξεκινάς. Δύο νησιά γειτονικά. Τα χωρίσει ο Κάβο Ντόρος. Η Άνδρος είναι στην αρχή και το κύριο μέρος ενός από τα σημαντικότερα ναυτικά περάσματα του Αιγαίου και της Μεσογείου. Η Τζια στην τελευταία άκρη του. Εκεί καταλήγει και το μεγάλο υποθαλάσσιο ρήγμα του. Δύο γειτονικά νησιά που είναι όμως εντελώς διαφορετικά. Η Άνδρος μεγάλη, απλωμένη, με ψηλά βουνά και με καταπράσινες κοιλάδες. Η Τζια μικρή με μέτρια βουνά και εντελώς πέτρινη. Το πράσινο ελάχιστο και επιλεκτικό.

(Το παρακάτω εξαιρετικό ταξιδιωτικό λάβαμε από αναγνώστρια - παραθερίστρια χτες βράδυ Σάββατο 19/9. Είναι μια ακόμα στιγμή από αυτές που μόνο το ταξίδι εμπνέει και η υπέροχη διαδρομή από ή προς την Άνδρο προσφέρει. Την ευχαριστούμε κι ευχόμαστε καλή επιστροφή - ΕΝ ΑΝΔΡΩ)

Του Διαμαντή Μπασαντή Αν η δυτική Άνδρος έχει μαγικά δειλινά, η ανατολική έχει ουράνιες ανατολές. Και οι ουράνιες ανατολές είναι εκεί που το κοσμικό σύμπαν σμίγει με την γη για μια στιγμή. Αυτή τη στιγμή ο ήλιος κι ο Θεός ρίχνουν το βλέμμα τους στην Άνδρο. Πρωινό και φτιάχνεις βαριεστημένος τον πρωινό καφέ. Παρασκευή. Σεπτέμβρης 2020. Κοιτάς αφηρημένος έξω από την μπαλκονόπορτα του σαλονιού... και την βλέπεις! Είναι εκεί και σε κοιτά! Απομένεις άναυδος να την κοιτάς κι εσύ. Είναι η στιγμή που ο πρωινός κατακόκκινος ήλιος ζυγιάστηκε μοναδικά πάνω από την Χώρα κι έριξε την κατακόκκινη και σκοτεινή ματιά του στο διάκενο ανάμεσα στο Κάτω και στο Μέσα Κάστρο του Μαρίνου Δάνδολου, στο διάκενο ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα...