Του Διαμαντή Μπασαντή   Ταξιδεύοντας δυτικά στην Άνδρο. Μεσημεριανή διαδρομή μέχρι το Μπατσί. Στις ολόλαμπρες μέρες της Αλκυόνης. Κάτω από το απέραντο φως τα νησιά τριγύρω χορεύουν. 5+1 νησιά: η Σύρος, η Γιάρος, η Κύθνος, η Κέα, η Άνδρος. Και στο βάθος τα χιονισμένα βουνά της Εύβοιας.

Του Βασίλη Μαλταμπέ “Είχα ένα χάρτη”, έλεγε.”Αυτός μου έδωσε το έναυσμα της αγάπης για τα ταξίδια. Χάρτης, το αποτέλεσμα ατελείωτων μετρήσεων και αναγωγών. Χάρτης, που έχει φτιαχτεί με αίμα, με λάθη και κόστος ανθρώπινης ζωής. Τώρα βλέπω πάνω στον χάρτη αποτυπωμένο μέσω συμβολισμών τον κόσμο. Αύριο θα ταξιδέψω και θα κατακτήσω αυτό που απεικονίζεται.”

Του Βασίλη Μαλταμπέ   Έπειτα από τέσσερα κείμενα μου που δημοσιεύτηκαν στον αξιόλογο ιστότοπο του ΕΝ ΑΝΔΡΩ, οφείλω ευχαριστίες για την φιλοξενία στον κ. Μπασαντή καθώς και για τυχόν μελλοντικές δημοσιεύσεις. Σαν μια ελάχιστη ένδειξη σεβασμού προς τον γενέθλιο τόπο μου αυτή την φορά προτίμησα να καταθέσω κάποιες σκέψεις σχετικά με αυτόν.

Του Βασίλη Μαλταμπέ   Φωτογραφία από το αρχείο του Εν Άνδρω Κοιτάζω απέναντι. Τσιμεντένιος τοίχος με συρματόπλεγμα. Στις άκρες και στη μέση υψώνονται κυκλικά σαν θλιβερές πολεμίστρες τα φυλάκια. Διαθέτουν στενόμακρα αδιαπέραστα τζάμια, όλο το φως αντανακλάται προς τα έξω σαν καθρέφτης. Πίσω, μόλις που διακρίνονται κάποια κτίσματα, εκτός από του δεσπόζοντος κάτασπρου τρούλου .Ο Παντοκράτωρας από μέσα και αυτός φυλακισμένος θα ’ναι. Πιο πίσω ο όγκος των βράχων απ’ το νταμάρι, ύλη σκληρή. Εδώ φιλοξενούμαι προσωρινά αντίκρυ απ’ τις φυλακές. Είναι απόγευμα, αύριο μετά το μνημόσυνο θα φύγω για Άνδρο. Την επομένη, η μέρα μονότονη, βαριά τα σύννεφα προμηνύουν καταιγίδα. Δεν πέφτει παρ’ όλα αυτά ούτε σταγόνα. Κάποια λωρίδα του ουρανού μένει πιο φωτεινή αφήνοντας που και που ελεύθερες τις σουβλερές ματιές του ήλιου μέσα στην μουντάδα. Μπήκαμε στο κοιμητήρι. Ένα παλιό αγροτικό δίπλα μας. Το προσπερνάμε. Απ’ έξω απ’ την πόρτα του οδηγού διαβάζω:    ΡΓΙΚΟ ΧΟΡΤΑΡΑΣ. Συνεχίσαμε, περάσαμε την είσοδο, θλιβερό καθήκον να τελεστεί το τρισάγιο του προσφιλούς εκλιπόντα. Μια μικρή κλωστή θυμιάματος και γύρω σειρές ομοιόμορφων μαρμάρινων τάφων. Τελειώνοντας βγήκαμε στην λεωφόρο. Τότε θυμήθηκα το ημιφορτηγό αγροτικό όχημα. Προφανώς τα γράμματα ΓΕΩ είχαν φθαρεί και είχαν ξεκολλήσει απ’ την επιγραφή. Ευτυχώς, σκέφτηκα, γιατί πως αλλιώς θα διαπίστωνα ότι και η ΓΗ λειτουργώντας ως αιώνιο μνημικό σύμβολο, μάς αναμένει εν χρόνω στοργικά, κάτω απ’ τον μπλαβί ουρανό. 07.01.20

  Η φωτογραφία είναι από το Σάββατο απόγευμα 11/1. Ήταν η τρίτη μέρα από το τριήμερο απαγορευτικό και τα απόνερα του ακόμα εμφανή. Κίνηση καλοκαιρινού τύπου. Η Μύκονος κάνει την διαφορά. Η Άνδρος μένει στο πήγαινε-έλα. Η Τήνος θα ξυπνήσει αργότερα. Τρία νησιά τρεις διαφορετικοί κόσμοι. Τρία διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης. Πως γίνεται το πιο προικισμένο να έρχεται τρίτο είναι ένα ερώτημα, που αρμόδιοι να απαντήσουν είναι μόνο οι κάτοικοι του... 

Τελικά οι ειδήσεις είτε σε βρίσκουν είτε πας εσύ και τις βρίσκεις είτε συναντιόσαστε απόβραδο σε ένα μπαρ του λιμανιού, όπως πριν 200 χρόνια όταν ξεκίναγαν οι ημερήσιες εφημερίδες στο Λονδίνο και οι εκδότες πήγαιναν στα καπηλειά του λιμανιού να ακούσουν ιστορίες από μέρη μακρινα και μετά να τις γράψουν. Με τον αέρα να συνεχίζει και το ανεμόβροχο να έχει σταματήσει μπαίνεις σε ένα από τα δύο ηρωικά μπαρ του Νειμποριού που είναι ανοικτά αυτές τις δύσκολες μέρες για ένα τσάι. Σε λίγο μεμφανίζεται καραβοτσακισμένος βαρκάρης/μεταφορέσς μουρμουρίζοντας: "μόλις που πρόλαβα την βάρκα, είχε μεινει με ένα σχοινί. Λίγο ακόμα και θα την έχανα. Τι καιρός!" Κάθεται και τον ακούω με ενδιαφέρον, που κορυφώνεται όταν λέει: "Θες να δεις ένα απίστευτο βίντεο και δύο εντυπωσιακές φωτογραφίες που τράβηξα από το λιμάνι χτες Δευτέρα το πρωί που λυσομανούσε ο αέρας και το κύμα καβάλαγε όλο τον κυματοθραύστη σαν καρυδότσουφλο;" Με το που βλέπω φωτογραφίες και βίντεο του λέω: "στείλτα τώρα. Είναι το πιο εντυπωσιακό βίντεο των ημερών και οι φωτογραφίες εξαιρετικές." Ο Ν.Β. χαμογελά συνεσταλμένα και με την βοήθεια του Π.Σ. που έχει ήδη αφιχθεί στην παρέα τις στέλνει. Σήμερα το πρωί ετοιμάζω δυό λόγια. Κάτι σαν χρονογράφημα για τα κύματα των ημερών και ξαφνικά θυμάμαι την φράση που είχε πει πριν πολλά χρόνια - ήμουν τότε μεταπτυχιακός φοιτητής στο Λονδίνο - ο Ρόμπερτ Μάξγουελ ιδιοκτήτης-εκδότης της μεγαλύτερης αγγλικής εφημερίδας της εποχής: "στις μέρες μας καθένας μπορεί να γίνει ρεπόρτερ φτάνει να έχει μια κάμερα και να βρεθεί μπροστά σε ένα γεγονός". Από τότε πέρασαν δεκαετίες και η τεχνολογία άλλαξε. Τώρα τα πράγματα είναι απλούστερα. Μπορείς να γίνεις σπουδαίος ρεπόρτερ φτάνει να έχεις ένα καλό κινητό (ο φίλος έχει iPhone), υπομονή και επιμονή (ο φίλος ως ερασιτέχνης ψαράς έχει πολύ), καλό μάτι και χέρι για να εστιάσεις σωστά (ο φίλος έχει όπως φαίνεται) και να είσαι στο γεγονός όταν αυτό συμβαίνει. Κάπως έτσι ο Ν.Β. "έπιασε" δύο εξαιρετικά στιγμιότυπα, ενώ "πήρε" 6 συνεχόμενα κύματα που σάρωσαν το λιμάνι της Χώρας την Δευτέρα το πρωί, την ώρα που η καταιγίδα έσπαγε με 11 μποφόρ πάνω στο λιμενοβραχίονα της Χώρας σαρώνοντας τον ολόκληρο... Διαμαντής Μπασαντής

Του Διαμαντή Μπασαντή Μπορεί να είναι το ίδιο σκηνικό, που όμως κάθε φορά αλλάζει. Είναι γιατί τα στοιχεία της φύσης με τη δυναμική τους μετατρέπουν κάθε φορά το τοπίο. Εδώ το Μέσα Κάστρο και η βενετσιάνικη Χώρα ένα ακρωτήρι που "ταξιδεύει" στη θάλασσα "κόντρα στον άνεμο όρτσα στο κύμα" στο αφρισμένο από τα 11 μποφόρ Αιγαίο. Ημέρα των Θεοφανίων και "που Θεός;" - που θα έλεγαν και οι φίλοι μας στη Σίφνο - για να ρίξεις σταυρό στην θάλασσα; 

Του Διαμαντή Μπασαντή  Ένα έντονο κόκκινο στον ορίζοντα. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα κι έμεινα να χαζεύω. Ένας κατακόκκινος ορίζοντας με μια χρυσή λάμψη από την μεριά της Ικαρίας. Τα 50 μίλια απόσταση της Ικαρίας και της Άνδρου έμοιαζαν μισά μέσα στο κοσμικό κοκκινο-κίτρινο του ορίζοντα στο Αιγαίο, που έδινε μια άλλη χροιά στα σχήματα, στις αποστάσεις, στη ζωή μας...  

Τελικά ποδαρικό στην Άνδρο για το 2020 έκανε ένα μικρό φλαμίνγκο! Άγνωστο πως αποκόπηκε από το σμήνος με το οποίο προφανώς ταξίδευε και ξέμεινε πίσω γιατί ήταν μικρό. Και έτσι προσγειώθηκε στο Νειμποριό!!! Φλαμίνγκο χειμωνιάτικα και πρωτοχρονιάτικα στην Άνδρο δεν είναι εύκολο. Κι όμως αυτό το παράξενο πετούμενο του ουρανού θα πρέπει να είναι το πρώτο ζωντανό πλάσμα που έφτασε στο νησί την πρώτη μέρα του 2020. Άρα, μάς έκανε ποδαρικό!!!