Γράφει ο καπετάν Λευτέρης Πολέμης   Ναυαγοσωστική λέμβος σε ύψος 15 μέτρων από την θάλασσα Μόλις πήρα το δίπλωμα του πλοιάρχου, τριαντάρης και κάτι, ενθουσιώδης και λίγο εγωιστής, έγραψα ένα γράμμα στους πλοιοκτήτες της εταιρείας που εργαζόμουν και τους είπα ότι εγώ δεν δέχομαι να πάω υποπλοίαρχος για ένα διάστημα, όπως ήταν τακτική της εταιρείας και ότι θέλω να πάω κατ’ ευθείαν πλοίαρχος. Έτσι κι έγινε.

Του Διαμαντή Μπασαντή  Πέρα από τα τετριμένα και συχνά προβληματικά είναι ανάγκη να ξεφεύγουμε κάποιες στιγμές από την καθημερινή φθορά. Μερικές στιγμές από αυτές αποτυπώνει και το βίντεο που αλιεύσαμε και αναρτήσαμε παραπάνω. Αποτυπώνει το βόρειο σέλας πάνω από το βόσειο μέρος της Σουηδίας. Μια εντυπωσιακή νυχτερινών ροή εικόνων που περνά και χάνεται με την συνοδεία μιας υποβλητικής μουσικής. Κι εμείς απομένουμε μαγεμένοι να κοιτάμε εκεί που τέμνεται η φαντασία με την πραγματικότητα. Εκεί που ο χρόνος συνατά το εξώκοσμο. Ένα μυστηριακό παιχνίδι του σύμπαντος με την γη. Του φωτός με τη νύχτα. Μια ουράνια διάσταση πολύ μακριά από τον μεσογειακό ορίζοντα της δικής μας ζωής. 

Του Διαμαντή Μπασαντή 18/2/2015 - Ο πατήρ-Ευδόκιμος φροντίζει το γατάκι στο χιόνι που έχει στρωθεί στο προαύλιο της Μονής Παναχράντου Καμιά φορά μια φωτογραφία μπορεί να λέει πολλά. Και να υπονοεί περισσότερα. Να λέει ρητά μερικά στοιχεία από την προσωπικότητα ενός ανθρώπου, αλλά να περικλείει άρητα στοιχεία μιας κοινωνίας και μιας εποχής που παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Αυτά σκέφτηκα κοιτάζοντας την φωτογραφία του Ευδόκιμου να ταϊζει το γατάκι μέσα στο χιόνι.

Του Διαμαντή Μπασαντή Μερικές φορές με ρωτάει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος τι με κάνει και πηγαίνω τακτικά τον χειμώνα στην Άνδρο. Και εντυπωσιάζεται που κάθομαι συχνά αρκετές μέρες. "Μα είναι δυνατόν", με ρωτάει, "σε κυκλαδιτίτο νησί χειμωνιάτικα; Και μάλιστα μόνος;" Πολλές φορές του έχω πει πως τα τοπία του χειμώνα στην Άνδρο με συναρπάζουν.

Του Διαμαντή Μπασαντή 17/1/2015 Έφτασαν και οι Αλκυονίδες μέρες στην Άνδρο (φωτο: M. Παναχράντου) Κοντά δύο εβδομάδες κράτησε στην Άνδρο ο δύσκολος καιρός . Πρώτα η χιονοθύελλα. Μετά η ανεμοθύελλα. Παλιά το πρώτο 20ήμερο του Γενάρη είχαμε τις Αλκυονίδες. Τώρα σα να μετακόμισαν στα μέσα Γενάρη. Σαββατοκύριακο λιακάδας στο καταχείμωνο. Απολαύστε τον λαμπερό ήλιο πάνω από το ασυννέφιαστο Αιγαίο. Σε τίποτα δεν θυμίζει αυτό το τοπίο το χιονισμένο και ανεμοδαρμένο που βλέπαμε πριν λίγες ημέρες.

Του Διαμαντή Μπασαντή "Ποιος είδε βάρκα στον Ψείλορίτη..." λέει το τραγούδι. Γράψτε λάθος: στο Υψηλού λέμε τώρα με φόντο τους χιονισμένους Γερακώνες!  Ξεκινήσαμε με τον Αντώνη και το ηρωικό ταξί του κατά τις 8.10 το πρωί στις 8/1 από το Υψηλού για να προλάβουμε το μοναδικό καράβι, τον Θεολόγο, που συνδέει αυτές τις δύσκολες μέρες το νησί μας με τον έξω κόσμο. Ξεκινήσαμε είναι μια κουβέντα. Γιατί για να κατέβει μέχρι την διασταύρωση για τα Αποίκια χρειάστηκε αλυσίδες, ενώ κατέβαινε με 15 χιλιόμετρα και δευτέρα!

Του Διαμαντή Μπασαντή   Απόγευμα Κυριακής. Γαύριο. Τελευταία μέρα του φθινοπώρου. Ακίνητα τα σύννεφα στον ουρανό. Μπουνάτσα. Το SuperFerry II μπαίνει χαλαρά στο λιμάνι. Εκατοντάδες επιβάτες και δεκάδες ΙΧ περιμένουν να δέσει. Ανεβαίνουμε. Στη γέφυρα ο καπετάν-Τάσος χαμογελαστός:

Του Διαμαντή Μπασαντή   Σάββατο 18 Νοεμβρίου 1973 Ακόμα μια φορά κλείνει ο κύκλος γύρω από αυτή την επέτειο που φαντάζει πια τόσο παράξενη. Ακόμα μια φορά η 17η του Νοέμβρη κυκλώνει τη ζωή μας. Με παλιά συνθήματα. Με παρελθόντα αιτήματα. Κι εμείς ανάμεσα στην αδιαφορία και στις συμβάσεις, ανάμεσα στην νοσταλγία και στην προσμονή, βλέπουμε βουβοί τη ζωή μας να περνά φευγαλέα στην άκρη μιας οθόνης.

Του Δημήτρη Ασλάνογλου   Είχαν περάσει λίγες ώρες, που καβατζάραμε τον Κάβο-Φινιστέρο, στις ΒΔ ακτές της Ισπανίας στον Ατλαντικό. Ταξιδεύαμε τον Μπέη (Βισκαϊκός κόλπος) με πορεία, που χτυπούσε το Ούζαντ, στις ακτές της ΒΔ Γαλλίας. Εμείς χτυπούσαμε πορεία για το Ούζαντ, αλλά κι ο Μαϊστρος, χτυπούσε τη μπάντα του βαποριού μας τόσο ανελέητα, σαν να ήθελε με το μπότζι, να ξεσκεπάσει τα ύφαλα, να δούνε το φως, μπας και θρέψει καλύτερα η στρειδώνα, που κρύβεται κολλημένη από κάτω.