(α) Από το αρχείο του Εν Άνδρω. Πρώτη δημοσίευση 20/6/2014. Το τέλος του ταξιδιού Του Διαμ. Μπασαντή Η φωτογραφία δείχνει το πλοίο “Πηνελόπη Α.” να φεύγει με ρυμουλκό από το λιμάνι της Ραφήνας. Ήταν δεμένο και ξεχασμένο εννέα ολόκληρους μήνες στην άκρη του. Κάθε φορά που έφτανα εκεί και το έβλεπα με κυρίευε θλίψη. Πόσα ταξίδια έκαναν μαζί του για Άνδρο; Πόσα χρόνια με πήγε και με έφερε στο πατρικό νησί; Πόσες μνήμες δεν έχω πάνω του; Πόσες ώρες πέρασα στην γέφυρα όλα αυτά τα χρόνια με τον καπετάν Κώστα Βελαλόπουλο συζητώντας για τόσα και τόσα πράγματα;

Γιώργος Ρούβαλης Ναύπλιο (Ο Γιώργος Ρούβαλης ήταν καθηγητής Ιστορίας στο Μεξικό, στέλεχος της Κομισιόν στις Βρυξέλες και σήμερα μεταφραστής λογοτεχνίας από τα ισπανικά. Διαβάζοντας μας παρακινήθηκς κι έστειλε τις δικές του διαδρομές στα λιμάνια του κόσμου. Να που δεν φτάνουν σε λιμάνια μόνο οι ναυτικοί, αλλά και οι καθηγητές Ιστορίας με ενδιαφέροντα αποτελέσματα όπως θα δείτε. Στείλτε κι εσείς τις δικές σας διαδρομές - αφήστε μήνυμα στ facebook).           Μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα. Απ’ το παράθυρό μου είχα την ανυπέρβλητη θέα του Αργολικού Κόλπου, στο λιμάνι του Ναυπλίου, κλειστή και ήρεμη λιμνοθάλασσα με το γραφικό Μπούρτζι και το κάστρο του καταμεσής. Η γαλανή αυτή θέα γλύκανε τη ματιά μου για πάντα. Το σούρουπο, με τον ήλιο να δύει στ’ αριστερά μου, πίσω απ’ τα βουνά της Αρκαδίας, αντίκριζα τις βάρκες του γρι-γρί ν’ ακολουθούν φορτωμένες τα πυροφάνια τους το καΐκι μ’ ένα πλήθος κίτρινα δίχτυα. Οι μηχανές τους έσκιζαν ρυθμικά τη γαλήνη του ήσυχου λιμανιού.

Του Διαμαντή Μπασαντή Με το που φτάνεις στο καταπέλτη έφτασες... Παράξενο, με το που μπαίνω στο Superferry, στη Ραφήνα, είμαι στην Άνδρο. Ή, μάλλον δεν είναι παράξενο, γιατί σε υποδέχονται στον καταπέλτη ο Θανάσης, από την Κατάκοιλο (ρε τι έπαθα είχα γράψει από Γαύριο και με περίμενε στο καταπέλτη) και ο Παλαιοκρασσάς, από τις Στενιές. Άρχιζουν οι ειδήσεις του νησιού. Αν πας από την εισόδο των πεζών θα βρεις τον Πέτρο και τον Σπύρο, ραφηναίους -ανδριώτες! Μπορείς να πεις και τα της Άνδρου και τα της Ραφήνας - δύο σε ένα!

Του Διαμαντή Μπασαντή Παροπλισμένα καράβια στην Κυνοσούρα. Πίνακας του ανδριώτη ζωγράφου Μ. Τζανουλίνου Έτσι έζησα. Ανάμεσα σε καράβια που έφευγαν κι επέστρεφαν κουβαλώντας μνήμες, φωτεινές και πολύχρωμες και εικόνες, ξεφτισμένες κι ασπρόμαυρες. Ανάμεσα τους ξεχωρίζω κάποιες στιγμές: λίγο θαμπές από τον χρόνο και την απόσταση.

Του Διαμαντή Μπασαντή Ζήτω το πρωτογενές πλεόνασμα! Αυτό αναφωνούν Βερολίνο και Βρυξέλες! Αυτό αναφωνεί η ελληνική κυβέρνηση! Αυτό αναφωνούν και τα ελληνικά ΜΜΕ. Βέβαια κάποιοι αιρετικοί λένε να περιμένουμε ως τις εκλογές πριν πετάξουμε την σκούφια μας. Αλλά εμείς κάργα ευρωπαϊστές ακούμε μόνο Ντόυτσε Βέλλε, όπως παλιά!

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μεγάλη Παρασκευή. Ορόσημο της ανθισμένης γης. Ανάμεσα στον Απρίλη και στη θάλασσα. Ανάμεσα στην λογοτεχνία και στην νοτισμένη γη. Ορόσημο στα όρια της ατομικής και της συλλογικής μνήμης. Ανάμεσα στη χριστιανική παράδοση και στη μυθολογία.

Του Διαμαντή Μπασαντή "Το κείμενο αυτό άρχισε ως μια περιδιάβαση στην Άνδρο και κατέληξε ως περιδιάβαση στην κοινωνία της Άνδρου. Άρχισε ως μια περιγραφή των ημερών και κατέληξε ως μια διαδρομή αυτογνωσίας. Άρεσε σε πολλούς. Με σταμάτησαν αρκετοί και το συζήτησαν μαζί μου. Η κουβέντα με τον Δημητρη Χ. με έπεισε να ξαναγράψω κάποια μέρη. Είδα πως άξιζε τον κόπο γι΄ αυτό και επανέρχομαι..." Αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα μοιάζει διαφορετική. Μπορεί τα πλοία να έρχονται γεμάτα, όμως το κλίμα είναι θαμπό. Θες ο καιρός που είναι μέρα παρά μέρα άλλοτε σκυθρωπός, άλλοτε βροχερός και λίγες στιγμές χαλαρός. Θες ότι οι άνθρωποι είναι φορτωμένοι με τα οικονομικά και μπερδεμένοι με τα κοινωνικά. Θες γιατί οι ανοιξιάτικες εκλογές επηρεάζουν το κλίμα. Έφτασε Πάσχα και τα μαγαζιά είναι μισοάδεια ή άδεια και οι καταστηματάρχες σε ένταση.

Του Διαμαντή Μπασαντή Με κάλεσε για φαγητό το Σάββατο: "Έλα να μην τρώω μόνος μου". Του αντέτεινα πως θα πήγαινα την επομένη, Κυριακή 23/3, γιατί θα του πήγαινα και το αφιέρωμα της Real News. Η απάντηση του γελαστή: «Α! Φέρτο να δω τι γράφει ο Χατζηνικολάου. Είχε έρθει με την γυναίκα του». Την Κυριακή οι εφημερίδες έρχονται στη Χώρα γύρω στις 12. Δώδεκα παρά πέντε πήγα με το αυτοκίνητο σε ένα περίπτερο. Ζήτησα την RealNews. Η απάντηση κάθετη: «Δεν παρήγγειλες, δεν έχει εφημερίδα. Και οι 30 είναι παραγγελία». Απόρησα. Έφυγα για το επόμενο περίπτερο. Κι εκεί η ίδια απάντηση:  «Μόλις έδωσα 20 που ήταν παραγγελία». Αγχώθηκα. Πήρα τηλέφωνο ένα άλλο. Η απάντηση: «Άσε γίνεται χαμός και δεν έχεις παραγγείλει». Μπήκα στο αυτοκίνητο και έφυγα σφαίρα για τον Νειμποριό. Η απάντηση εκεί ανακουφιστική. "Έχουν μείνει δύο πάρε την μία".

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Υπάρχουν χρέη και χρέη. Υπάρχουν οικονομικά χρέη. Υπάρχουν ηθικά χρέη. Αν σκεφτείς καλά η ζωή είναι γεμάτη χρέη. Αν σκεφτείς καλύτερα θα διαπιστώσεις πως ορισμένοι «μεγάλοι» και «ωραίοι» καθαρίζουν πιο εύκολα με τα χρέη… Για τα οικονομικά χρέη ασκούνται πιέσεις, εξαναγκασμοί και κυρώσεις. Για τα ηθικά χρέη μας πιέζει ο εαυτός μας. Ενίοτε και οι σχέσεις μας με τους άλλους. Για τα οικονομικά χρέη μιλούν όλοι. Για τα ηθικά μιλούν κυρίως οι πολιτικοί και οι ηθικολόγοι. Γιατί θεωρούν πως δεν τους αφορούν… Υπάρχουν χρέη και χρέη. Χρέη που παραγράφηκαν, χρέη που ανανεώθηκαν. Χρέη που ακυρώθηκαν, χρέη που αυξήθηκαν. Χρέη που βάρυναν, χρέη που αλάφρωσαν.