Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μια μικρή επιμήκυνση της γραμμής και το ταξίδι στην Άνδρο γίνεται ήσυχα και χωρίς κουνήματα. Η διαδρομή του ΑΙΚΤΕΡΙΝΗ την Τρίτη 17/1 με νοτιάδες 7-8 μποφόρ. Η πάνω διαδρομή έγινε το πρωί που ο άνεμος ήταν κοντά στα 7 μποφόρ, η κάτω διαδρομή το απόγευμα είναι ακόμα πιο επιμηκυμένη, καθώς ο άνεμος έφτασε τα 8 μποφόρ. Έτσι, όμως το πλοίο δεν κούνησε σχεδόν καθόλου. 

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Κόρθι. Πρωτοχριστιανική εκκλησία του 5ου μ.Χ. αιώνος. Στη σκεπή της εκκλησίας έχει φυτρώσει ένα κυπαρίσσι εδώ και δεκαετίες. Το κυπαρίσσι έχει ριζώσει μέσα στην πέτρινη κολώνα που βαστά την κορυφή. Ένα θαύμα της φύσης ή κατ' άλλους ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννη. Με την ευκαιρία της γιορτής και του χρονογραφήματος του φίλου και συνεργάτη Κ. Τριανταφυλλάκη για το πλήθος των Γιάννηδων και τις λαϊκές παροιμίες γι΄αυτούς επιλέξαμε από το πλήθος των Αγίων Ιωάννηδων της Άνδρου αυτήν την εκκλησία για να θυμηθούμε ένα ξεχωριστό αρχαιολογικά ναό και συνάμα ένα θαύμα της Άνδρου - "Εν Άνδρω"

Της γης το χρυσάφι, τα λεμόνια. Ήρθε η ώρα της συγκομιδής. Πρόκοψαν όλες εφέτος με το λίπασμα από τον βιολογικό καθαρισμό που έβαλα δύο χρονιές. Μέχρι τότε η καλύτερη από αυτές βασανίζονταν με τα χημικά λιπάσματα. Και από λεμόνια τίποτα. Ή, σχεδόν τίποτα. Και ξαφνικά εκεί που έκανε καμιά 20αριά λεμόνια την φορά (δίφορη γαρ) ξαφνικά γέμισε δύο μεγάλα καφάσια. Μερικές δεκάδες κιλά. Μου θύμισε την λεμονιά που είχε ο πατέρας στον κήπο μας στην Αθήνα που έφτασε να παράγει 100 κιλά λεμόνια την φορά! Αυτή εδώ η δική μου - αν και πολύ μικρότερη - πρόκοψε απότομα τα τελευταία δύο χρόνια. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Έχουν περάσει 36 ολόκληρα χρόνια από το 1986. Πολλά πράγματα έχουν αλλάξει γύρω μας και μέσα μας. Η ζωή είναι διαφορετική, η κοινωνία είναι διαφορετική, η επικοινωνία είναι διαφορετική. Ακόμα και το ποδόσφαιρο που μας συνέπαιρνε είναι διαφορετικό. Ήταν μια εποχή που στα θολά χρώματα της τηλεόρασης κυριαρχούσαν οι τότε "παγκόσμιοι" της μπάλας; οι Γερμανοί, οι Αργεντίνοι, οι Άγγλοι και ο Μαραντόνα. Ένας απίστευτος μικροκαμωμένος "αλητάκος" γητευτής της μπάλας. Κάθε μεγάλη ιστορία χρειάζεται και τον προσωπικό μύθο για να αποκτήσει "πρόσωπο". Και το "πρόσωπο" της Αργεντινής και του παγκοσμίου κυπέλου του 1986 ήταν ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ένα πρόσωπο βγαλμένο από την μυθολογία του αιώνιου μύθου όπου ο φτωχός μα καλός ξεπερνά την μοίρα του κι ορίζει τον εαυτό του και την ομάδα του στο προσκήνιο της ιστορίας κατακτώντας την "απόλυτη νίκη". Κι αυτή την "απόλυτη νίκη" το ποδόσφαιρο την καθορίζει κάθε τέσσερα χρόνια με το παγκόσμιο κύπελο εδώ και 90 χρόνια.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ   Είναι όμορφα σου λέω όταν χαράζει στο Αιγαίο... Ένα πέλαγος εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη γωνιά της Μεσογείου. Εδώ σε αυτή την θάλασσα που μας γέννησε, που μας περιέχει και την περιέχουμε, η διαφάνεια της ατμόσφαιρας, οι κλίσεις του φωτός, τα σχήματα των νησιών, η δραματικότητα του ουρανού, οι φωτοσκιές και τα χρώματα κάνουν τα πάντα γύρω μοναδικά. Το να ζεις εδώ την ανατολή είναι ανάταση ψυχής, είναι ευλογία θεού, είναι χάρμα οφθαλμών.

Πρωί Κυριακής 11 Δεκεμβρίου ξέσπασε βροχή στην Άνδρο...

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Οι πρωταγωνιστές της σπουδαίας βραδιάς. Στο μέσο πανευτυχής ο εξαιρετικός εστιάτορας Γιάννης Θωμάς με δύο μπουκάλια υπέροχου ροζέ αφρώδους οίνου. Να τα δοκιμάσετε κι εσείς... Μετά το τέλος της γιορτής για το άναμμα των φώτων του δέντρου πολλοί κατευθύνθηκαν στην εξαιρετική (και μοναδική εν ενεργεία ταβέρνα ολοχρονίς στον οικισμό) του Σταμάτη. Αυτοί που πήγαν οργανωμένα και άπλωσαν σε δύο τραπέζια ήταν η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Άνδρου με πολλά από τα μέλη της. Από κοντά Χωραΐτες και Γαυριώτες που τίμησαν το νησί. Έπιασαν κι αυτοί δυο-τρία τραπέζια. Τέλος φτάσαμε κι εμείς με μια μικρότερη φιλική παρέα. Η εξυπηρέτηση λίαν εντυπωσιακή σε μια αίθουσα 65-70 ατόμων το σερβίρισμα πήρε μόνο 10-15 λεπτά. Αυτό θα πει εμπειρία και οργάνωση.

Χτυπά το τηλέφωνο. Ο φίλος Δημήτρης από Αθήνα. Ερωτά: "τι καιρό κάνει στην Άνδρο;" Του περιγράφω με δύο λόγια. Τον απασχολεί ιδιαίτερα η θάλασσα: "είναι μπουνάτσα;" Απαντώ. Και μουρμουρίζει: "λαδιά ε; Α, και να 'μουν εκεί, θα έκανα μπάνιο..." Κλείνω και πριν προλάβω ξαναχτυπά μέσω viber. O Γιώργος από Ταϊλάνδη. "Τι κάνεις; Πως είναι ο καιρός εκεί; Εδώ έχουμε ζέστη. 30 βαθμούς. Είναι 2 τη νύχτα." Περιγράφω και σε αυτόν τον καιρό. Μετά βάζω κάμερα και τον βλέπει. Η κλήση διαρκεί λίγα λεπτά πριν χαθεί το σήμα.

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μεσημέρι Παρασκευής 21 Οκτωβρίου 2022. Στη Ρώμη, στην αιώνια πόλη. Για έκτη ή έβδομα φορά. Περπατάμε στο Campo De Fiori με τον Οδυσσέα και τον παλιό φίλο μου τον Alessandro Di Benedeto από τα χρόνια του Λονδίνου (αρχές δεκαετίας 1980). Μετά μια ώρα αποφασίζουμε πως είναι ώρα για μια ιταλική μπύρα. Ο Οδυσσέας σχολιάζει στα ελληνικά πως "είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων". Γελώ και του λέω: "μην το λες. Όλο και κάποιος Έλληνας θα είναι γύρω". Και καθόμαστε σε μια σχετικά ήσυχη γωνιά που βλέπει προς την πλατεία όπου είναι η γαλλική πρεσβεία. Πίσω μας το Campro De Fiori με το άγαλμα του Τζορντάνο Μπρούνο. Κάτι σχολιάζω στα αγγλικά με τον Alessandro. Και ξαφνικά ακούω πίσω στην πλάτη μου κάποιον από μια νεανική παρέα που ήταν εκεί να λέει γελώντας στα ελληνικά: "τι κάνετε κύριε Μπασαντή!"