Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μεσημέρι 25ης Μαρτίου. Φτάνω στη Μονή Παναχράντου και πριν κατέβω τις σκάλες ακούω μια φωνή να λέει: "παρακαλώ μην κατεβαίνετε κάνουμε λήψη"! Περιμένω μέχρι να πουν να κατέβω. Κατεβαίνω και πέφτω πάνω στο δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη. Τον χαιρετώ εγκάρδια. Ο Σταύρος ξαφνιάζεται. Μετά γελά όταν με γνωρίζει. Πριν πούμε τίποτα άλλο ζητώ μια φωτογραφία του με φόντο την είσοδο της Μονής. Χαμογελά. Και βγάζω την πρώτη φωτογραφία.  

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ο  Αυτές τις ανοιξιάτικες μέρες της βροχής και των βιαστικών σύννεφων βρέθηκα να περιπλανιέμαι στην κοιλάδα της Χώρας. Από την Μονή Παναχράντου στους Γερακώνες μέχρι το Υψηλού και το Πέταλο. Από την μια μουσκεμένη πλαγιά μέχρι την άλλη. Από το ένα σύννεφό στο άλλο. Από το ψιλόβροχο μέχρι την μπόρα. Από την μεσημεριάτικη ζέστη στη βραδινή ψύχρα. Η Άνδρος έχει πολλά πρόσωπα κι είναι παράξενη και λίγο μαγική στην πρώιμη άνοιξη. Ξεκινώ αυτή την περιδιάβαση σε τοπία οικεία και αγαπημένα, διατρέχοντας στιγμές και πρόσωπα από τις διαφορετικές ζωές μου: στην Άνδρο, στην Αμερική, στην Αγγλία, στην Αθήνα. Τελειώνοντας μια διαδρομή σε μια πόλη, σε έναν τόπο, σε παλιά κι αγαπημένα πρόσωπα, ξεκινώ πάλι από την αρχή: σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη διαδρομή με άλλα πρόσωπα. 

Από μακριά φάνηκε ένα μεγάλο ψαράδικο να πλησιάζει μέσα στη νύχτα το λιμάνι της Ραφήνας. Γύρω από τον προβολέα της πρύμης πετούσαν εκατοντάδες γλάροι. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Εκατοντάδες πουλιά ακολουθούσαν το καράβι από πίσω και από πάνω του δημιουργώντας ένα απίστευτο - σχεδόν κινηματογραφικό - νυχτερινό θέαμα. Με την κάμερα φωτογραφίσαμε την εικόνα που δεν είχαμε ξαναδεί σε τέτοια έκταση. Μπορεί να είχαμε δεκάδες γλάρους να ακολουθούν τα πλοία που ταξιδεύουν για Άνδρο, αλλά τέτοιο τεράστιο πλήθος πουλιών πάνω από ένα ψαράδικο δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Η παραπάνω φωτογραφία αποκαλύπτει του λόγου το αληθές... 

Έφτασε ολόφωτο μέσα στη νύχτα το Superferry στη Ραφήνα. Ολοκλήρωσε επί δίμηνο την ετήσια συντήρηση του και ταξίδεψε για Ραφήνα. Βρεθήκαμε τη νύχτα της Δευτέρας στις 23:00 στον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας για να το φωτογραφίσουμε. Ήταν αυτή η παλιά αγάπη της νιότης μας για τα καράβια της γραμμής μας και όχι μόνο. Ήταν τα καράβια κι ο ναυτικός πατέρας τα ορόσημα της παιδικής ηλικίας μας. Έτσι, σε συνεχή επικοινωνία με τον καπετάν-Θανάση Χαλά βρεθήκαμε γύρω στις 23:00 ψηλά στον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας να φωτογραφίσει την έλευση του όμορφου και λαμπερού πλοίου πίσω στη γραμμή μας.

Η φωτογραφία εντυπωσιακή. Την έστειλε ο Δημήτρης, παλαιός συνοδοιπόρος, στο μεγάλο ταξίδι του Εν Άνδρω, στην Άνδρο. Στο έρημο και μοναχικό Μπατσί των ημερών στην παραλία εκεί που είναι το μπαρ Αλς και η βεράντα του Ευτύχη εδημιουργήθη "νήσος τις"!!! Υποχώρησαν τα νερά λόγω της χειμερινής άμπωτης και ξεπρόβαλε μια νησίδα άμμου εκεί που υπήρχε θάλασσα. Ανάλογα τα ρεύματα και την φουσκονεριά ή θα σταθεροποιηθεί ή θα χαθεί το επόμενο διάστημα. Αυτά είναι τα "παιχνίδια" της θάλασσας στο Μπατσί. 

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Ένα ακόμα ταξίδι με το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Ραφήνα-Άνδρο-Ραφήνα. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την Κυριακή βιαστική επιστροφή το Σάββατο αργά το απόγευμα στις 18:00 πριν την καταιγίδα και το απαγορευτικό της Κυριακής. Μια περίεργη νηνεμία. Ή, άλλως νηνεμία πριν την καταιγίδα. Το Θεολόγος πέρασε φόρτωσε κι έφυγε πλήρες. Άφησε πίσω αυτοκίνητα! Το Αικατερίνη πέρασε μετά τρεις ώρες και τα μάζεψε. Είχε κίνηση. Ίσως έτρεξαν όλοι να προλάβουν το απαγορευτικό της Κυριακής κι ίσως και της Δευτέρας. Τελικά ακόμα και τον χειμώνα αν χαθούν ένα-δύο δρομολόγια έχει πρόβλημα η γραμμή μας. Τα δύο καράβια την ημέρα μέσα στο καταχείμωνο έδωσαν τη δυνατότητα να έχει επιλογές ο επιβάτης και έτσι ταξιδεύει τακτικά. Και η γραμμή μας είτε με το ένα πλοίο είτε με το άλλο πλοίο έχει πάντα δύο τακτικά δρομολόγια και μέσα στο καταχείμωνο: και πρωινό και απογευματινό. Κι αυτό είναι ευλογία για τα νησιά και την Άνδρο. Ας μην το ξεχνάμε...

 Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ Μια μικρή επιμήκυνση της γραμμής και το ταξίδι στην Άνδρο γίνεται ήσυχα και χωρίς κουνήματα. Η διαδρομή του ΑΙΚΤΕΡΙΝΗ την Τρίτη 17/1 με νοτιάδες 7-8 μποφόρ. Η πάνω διαδρομή έγινε το πρωί που ο άνεμος ήταν κοντά στα 7 μποφόρ, η κάτω διαδρομή το απόγευμα είναι ακόμα πιο επιμηκυμένη, καθώς ο άνεμος έφτασε τα 8 μποφόρ. Έτσι, όμως το πλοίο δεν κούνησε σχεδόν καθόλου. 

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο Κόρθι. Πρωτοχριστιανική εκκλησία του 5ου μ.Χ. αιώνος. Στη σκεπή της εκκλησίας έχει φυτρώσει ένα κυπαρίσσι εδώ και δεκαετίες. Το κυπαρίσσι έχει ριζώσει μέσα στην πέτρινη κολώνα που βαστά την κορυφή. Ένα θαύμα της φύσης ή κατ' άλλους ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννη. Με την ευκαιρία της γιορτής και του χρονογραφήματος του φίλου και συνεργάτη Κ. Τριανταφυλλάκη για το πλήθος των Γιάννηδων και τις λαϊκές παροιμίες γι΄αυτούς επιλέξαμε από το πλήθος των Αγίων Ιωάννηδων της Άνδρου αυτήν την εκκλησία για να θυμηθούμε ένα ξεχωριστό αρχαιολογικά ναό και συνάμα ένα θαύμα της Άνδρου - "Εν Άνδρω"

Της γης το χρυσάφι, τα λεμόνια. Ήρθε η ώρα της συγκομιδής. Πρόκοψαν όλες εφέτος με το λίπασμα από τον βιολογικό καθαρισμό που έβαλα δύο χρονιές. Μέχρι τότε η καλύτερη από αυτές βασανίζονταν με τα χημικά λιπάσματα. Και από λεμόνια τίποτα. Ή, σχεδόν τίποτα. Και ξαφνικά εκεί που έκανε καμιά 20αριά λεμόνια την φορά (δίφορη γαρ) ξαφνικά γέμισε δύο μεγάλα καφάσια. Μερικές δεκάδες κιλά. Μου θύμισε την λεμονιά που είχε ο πατέρας στον κήπο μας στην Αθήνα που έφτασε να παράγει 100 κιλά λεμόνια την φορά! Αυτή εδώ η δική μου - αν και πολύ μικρότερη - πρόκοψε απότομα τα τελευταία δύο χρόνια.